March 2016

0

Ang Isang Araw sa Buhay ni Duday

Posted on Thursday 31 March 2016

Ang Isang Araw sa Buhay ni Duday
Ni Apolinario Villalobos

Nabanggit ko na noon sa naunang blog kung paanong sa gulang na 9 na taon ay ipinuslit si Duday mula sa Negros, sa pamamagitan ng “pag-empake” sa kanya sa isang karton upang maisakay sa barko at hindi masita ang recruiter. Nabanggit ko rin noon kung paano siyang ikinulong sa kulungan ng asong pit bull ng malupit niyang amo dahil sa kawalan niya ng kaalaman sa mga makabagong gamit, ay nasira niya ang rice cooker. At, sa loob ng dalawang linggo ay nadanasan niyang kumain ng dog food dahil isang beses lang sa isang araw kung siya ay bigyan ng pagkain. Upang makumpleto ang maiikling yugto ng kanyang buhay ay binanggit ko rin kung paano siyang pinagpasa-pasahan ng iba’t ibang amo na parang isag gamit, at ang pinakasukdulan ng kanyang pagdurusa ay nang lokohin siya ng isang kaibigan na nagtangay ng pinaghirarapan niyang pera na mahigit sampung libong piso.

Ngayon, inaamin ni Duday na halos hindi na niya matandaan ang mga mukha ng mga kaanak sa Negros. Ganoon pa man, sa halip na ituon ang isip sa mga nakaraang problema ay pamilya niya ang kanyang pinagkakaabalahan ngayon kaya upang makatulong sa asawa ay tumanggap ng labada mula sa mga taong nagtiwala sa kanya (hindi ko nabanggit sa unang blog), hanggang sa maisipan niyang magbenta ng ulam at mga pagkaing bata (tsitseryang piso ang isang balot) sa tindahan niya nasa labas lang ng kanilang tirahan. Sa ganitong paraan ay hindi na niya naiiwan ang mga anak. Ang tindahan ni Duday ay “nakasandal” sa firewall ng gusaling may mga paupahang kuwarto, na pag-aari ng taong nagmagandang loob sa kanila na nagbigay ng libreng tirahan, at ang kapalit ay ang pagbantay nila sa nasabing gusali.

Apat ang anak ni Duday, may mga gulang na 9 hanggang 5 taon kaya upang makapamili sa palengke ng mga gagamitin sa tindahan, umaalis siya sa madaling araw, 4:00 AM,  upang pag-uwi niya bandang 5:30 AM, ay nakakapaghanda pa siya ng almusal ng kanyang mga anak. Kung minsan ay nakakatulong ang kanyang asawa sa pag-asikaso ng mga bata kung hindi pa ito nakakaalis ng bahay upang pumasok sa trabaho.

Pagkagaling sa palengke ay nililinis na muna niya at inihahanda ang mga iluluto. Paggising ng mga bata ay nakahanda na ang almusal na kape at tinapay lang naman. Habang kumakain ang mga bata ay ilalabas naman niya ang apat na mahahabang yerong luma at kalawangin upang isandal sa bubong bilang harang sa init at sikat ng araw lalo na sa tanghali hanggang hapon. Kung may palalambuting iluluto tulad ng butu-buto ng baka, ito ang una niyang isinasalang sa lutuang kahoy ang panggatong. Isusunod niya ang iba pang madaling iluto, pati na ang isasaing na bigas. Habang may nakasalang, ay ilalabas naman niya ang mga pagkaing bata upang isabit – ilang piraso lang naman.

Pagkalipas ng dalawa hanggang tatlong oras ay tapos na niyang iluto ang mga ulam kaya maaari nang i-display sa kanyang tindahan. Nananatiling bukas ang kanyang maliit na tindahan hanggang alas otso ng gabi upang makapagbenta man lang ng kape sa mga kapitbahay. Sa madaling salita, ang isang araw ni Duday ay nagsisimula sa madaling araw hanggang alas otso ng gabi. At sa “pagsara” niya ng tindahan ay hahakutin uli niya ang mahahabang yero sa loob ng compound upang hindi manakaw….mag-isa niya itong ginagawa kung wala ang kanyang asawa.

Ang tanong ko sa mga misis na reklamador sa kabila ng pagkakaroon ng mapagmahal na mister at masaganang daloy ng pera mula sa ATM tuwing araw ng suweldo niya….kaya ba ninyo ang ginagawa ni Duday? Kung hindi, mag-sorry kayo sa mister ninyong madalas ninyong awayin dahil sa madalas niyang pag-overtime o dahil hindi kayo naibili ng mamahaling alahas na ginto sa araw ng inyong bertdey!

Ang isa pang leksiyon sa kuwento ng buhay ni Duday…. magpasalamat tayo kahit sa katiting na biyaya lalo na ang pagkaroon ng magandang kalusugan upang ma-enjoy natin ang buhay sa mundo. Magpasalamat ang mga hindi niresetahan ng mga gamot para sa iba’t ibang sakit, at para sa “maintenance” ng kalusugan. Hindi ko na isa-suggest na mag-share ng pera ang may sobra-sobra nito dahil alam kong sasama lang ang loob nila at baka mag-comment lang ng, “bahala sila sa buhay nila”, kaya sasama naman ang loob ko. 

At higit sa lahat……huwag humingi ng limpak-limpak na salapi kay Lord sa pamamagitan ng dasal at baka kung mainis Siya ay kidlat ang ipatama sa makukulit na mukhang pera habang nagdadasal sa loob ng mga katedral! Sa dami ng mga mukhang pera ngayong nagdadagsaan sa mga katedral upang humingi ng pera kay Lord, siguradong mawawasak ang mga katedral kapag sabay na tumama ang mga kidlat!






0

Ang Kasuwapangan (Greed)

Ang Kasuwapangan (Greed)
Ni Apolinario Villalobos

Ang kasuwapangan ng tao ay umiral na bago pa man ang panahon ng Bibliya. Ang kasuwapangan ng mga tao noon ay nagbunsod sa kanila upang mangamkam ng lupain ng iba na umabot sa mga digmaan sa pagitan ng mga lahi. Pati ang pamimirata (piracy) ay umiral din sa mga bahagi ng Mediterranean, Africa, at  Europe. Ang ganitong uri ng kasuwapangan ay umiiral pa rin ngayon kaya mayroong kaguluhang nagaganap sa West Philippine Sea o South China Sea, pati na kidnap-for-ransom na hindi lang din nangyayari sa Mindanao kundi pati sa ibang bahagi ng Africa at South America.

Marami pang uri ng kasuwapangan ang umiiral sa mundo tulad ng mga sumusunod:

·        Kasuwapangan sa kaalaman.  Ito ay umaabot sa pagnakaw ng kaalaman ng iba
na kung tawagin ay “plagiarism”. Ginagawa ito upang magkaroon ng diplomang hindi
pinaghirapan dahil ang mga ipinasang thesis ay kinopya lamang sa internet. Ang isa pang paraan ay pangongopya tuwing may exam dahil sa katamarang mag-aral kaya inasahan ang pinag-aralan ng iba na ang katumbas ay pera o goodtime o pagkain o pakikipagkaibigan. Ginagawa din itong pangongopya ng ilang propersyonal na manunulat upang magpa-impress sa mga mambabasa nila, o di kaya ay ng ilang mga pulitiko na ang mga kinopya ay ginagamit naman sa talumpati nila upang palabasing sila ay “matalino”. At lalong ginagawa ito ng ilang tao na ang gusto ay magkaroon ng “Masteral” o “Doctoral” pero ayaw magpakahirap.

·        Kasuwapangan sa karangalan. Nangyayari ito sa mga bagay na may kinalaman sa trabaho. May mga supervisor o manager sa opisina na inaako ang pinaghirapang “project study” na ginawa ng isang empleyado nila. Kahit pa sabihing kasama ang paggawa ng “project study” sa trabaho ng empleyado, dapat ay may katumbas itong dagdag sa suweldo o “commendation” man lang kung nagkaroon ng magandang resulta. Ang problema, kapag binigyan kasi ng dagdag sa suweldo o “commendation” ang naghirap na empleyado, dapat ay may dahilan, at ito ang ayaw na mangyayari ng supervisor o manager dahil gusto niyang ipabatid sa nakakataas pang amo sa opisina na siya ang gumawa ng “project study” kaya nagtagumpay sila.

·        Kasuwapangan ng kaibigan at kamag-anak. May mga kaibigan na ang gusto ay sila lang dapat tulungan ng mga nakakaluwag na mga kaibigan. Nagagalit sila o nagtatampo kapag nalamang may ibang tinulungan ang kanilang kaibigan. Ganito rin ang ugali ng ilang kamag-anak dahil kapag may nabalitaang tinulungan ang kamag-anak nila lalo na ibang tao ay nagagalit at nagsasabi agad ng, “mabuti pa ang ibang tao naalala, pero kami na kadugo ay hindi”. Ang isa pang malimit iparinig ng mga gahamang ito ay, “bakit sila lang?....ako, wala?” Sa totoo lang, may mga kaibigan at kamag-anak na mahilig umasa sa iba kahit na hindi naman nila kailangan ang tulong. Dahil sa ugaling nabanggit, ayaw nilang magsikap at itong ugali ang masama, hindi ang pagtulong ng nakakaluwag sa “talagang nangangailangan”.

·        Kasuwapangan sa physical na attention at karnal na pagnanasa. May pagkasekswal ito dahil nagreresulta sa selos sa pagitan ng mag-asawa na umaabot sa patayan. At, kung minsan ang mga walang malay na naging bunga ng pagkakasala (anak o mga anak) ay nadadamay. Sa isang banda, may kasalanan din ang isa sa mag-asawa na hindi nakapagkontrol ng kanyang kalibugan o pagnanasa kaya nagpadala sa damdamin hanggangan tuluyan siyang magtampisaw sa batis ng kasalanan. Nangyayari din ito sa mga magsyota pa lang na ang iba’y may ugaling kahit sa public area tulad ng Rizal park o bus stop ay naglalampungan….nagbabakasakali sigurong may maka-discover sa kanila upang lumabas sa independent film tungkol sa kalibugan!

·        Kasuwapangan sa pera dahil sa kahirapan. Ito ang dahilan kung bakit mismong mga magulang ang nagtutulak sa mga menor de edad na anak nila upang lumabas sa “cyber sex”, o di kaya ay magbugaw sa mga foreigner. Ito rin ang dahilan kung bakit 7:00AM pa lang ay may nakaistambay nang mga babae sa Avenida upang magpa-short time. Sila ang mga suwapang na ang gusto ay kumita sa pamamagitan ng “sales talk” at paghiga.

·        Kasuwapangan sa pera dahil nilukuban na ng demonyo ang buong katauhan. Ito ang makikita sa mga drug lord, mga drug pusher, at mga gun-for-hire na hindi alintana ang perhuwisyong dulot ng kanilang mga gawain.

·        Kasuwapangan ng mga pinagkatiwalaang opisyal ng gobyerno. Ito ang kasuwapangan ng mga ibinotong mga opisyal ng  bayan na may kakambal pang isang kasalanan – ang pagsira sa tiwala. Bukod sa “sinuwapang” na nila ang pera ng bayan, sinira pa ng mga sagad-butong mangangamkam na mga opisyal na ito ang tiwalang ibinigay sa kanila ng mga kababayan nila.

·        Kasuwapangan sa halaga ng botong piso-piso. Ito ang kasuwapangan ng mga taong nagbebenta ng kanilang boto sa maliit na halaga pero ang katumbas ay pagdurusa kapag naupo na ang bumili ng kanilang boto at nangamkam sa kaban ng bayan upang maibalik ang ginastos nila sa pagbili ng mga boto, na kung tawagin ay “payback time”.


Hindi nawawala ang kasuwapangan sa buhay ng tao, subalit nagkakaiba sa tindi, antas o “degree”. Pati ako na nagsusulat nito ay umaaming may kasuwapangan din – sa gulay, prutas, tuyo, bagoong, panahon sa pamamasyal at pagsusulat, etc.  Mabuti na ito kaysa naman sa kasuwapangan sa salapi na idinadaan pa ng iba sa dasal kay Lord….isang napakarumal-dumal na pagnanasa!

0

Duday: Nakadanas Makulong sa Kulungan ng Aso sa Gulang na 9 na taon

Posted on Wednesday 30 March 2016

Duday: Nakadanas Makulong
sa Kulungan ng Aso sa Gulang na 9 na taon
Ni Apolinario Villalobos

Maliit si Duday, lampas lang ng kaunti sa apat na talampakan (four feet) sa edad niya ngayong wala pang 30 taon, kaya naisip kong noong 9 taong gulang pa lang siya ay kasya nga siya sa kulungan ng aso, na kasama ang asong pit bull ng malupit niyang amo.

Ayon sa kuwento ni Duday, taga-Negros siya at sa edad niyang 9 taon ay itinago siya ng isang recruiter ng mga katulong, sa isang malaking karton upang maipuslit sa barko patungong Maynila. Ni-recruit daw siya upang mamasukan sa Maynila na pinayagan naman ng mga magulang dahil sa labis nilang kahirapan. Pagdating sa Maynila ay idiniretso siya sa opisina ng recruitment agency sa Pasay. Marami daw silang “nakatira” sa opisina habang naghihintay ng mapapasukan, at ang mga inabot niya ay matatanda na at mga tin-edyer. Kalaunan ay dinala siya sa isang bayan ng Cavite at pinagtrabaho sa kamag-anak ng recruiter, at dahil bata pa, ang alam lang daw niyang gawin ay maghugas ng pinggan. Nang masira daw niya ang rice cooker, ikinulong siya ng kanyang amo sa kulungan ng alaga nitong pit bull sa loob ng dalawang linggo. Sa loob ng panahong yon, sabay silang pinakakain ng aso. Dahil kaunti lang ang pagkaing bigay sa kanya, sa sobrang gutom daw ay nadanasan niyang kumain ng dog food na ibinibigay sa aso…ibig sabihin, sa loob ng dalawang linggo ay dinanas niya ang mamuhay na parang hayop!

Mula sa amo niyang malupit, nang sumunod na taon, sa gulang na 10, inilipat siya sa isang bahay sa Cavite City at nanilbihan naman sa matandang mag-asawa at doon nakaranas siya ng makataong pagtrato subalit hindi rin tumagal dahil namatay ang asawang babae.  Ibinalik siya sa pinanggalingan niyang bayan sa Cavite pa rin, kung saan ay nagpalipat-lipat siya sa apat na mga amo. Ang naipon niyang pera na mahigit sampung libong piso ay ipinagkatiwala niya sa isang kaibigan na magpupundar daw nito upang lumago, subalit ni anino ng pinagkatiwalaang kaibigan ay hindi na niya nakita.

Noong panahong naninilbihan siya sa pang-apat na amo,  nakilala niya ang asawang si Chary na electrician ng isang power line agency. Ang pagsasama nila ay nabiyayaan ng apat na anak, na ang panganay ay 11 taong gulang at nasa Grade 5; ang ikalawa ay 9 na taong gulang at nasa Grade 3; ang ikatlo ay 7 taong gulang at nasa Grade 2; at ang bunsong 5 taong gulang ay ipapasok niya sa preparatory school sa susunod na pasukan. Kahit hirap sila sa pera ay pipilitin daw nilang mag-asawa na igapang ang pagpapaaral sa mga anak.

Tinutulungan ngayon ang pamilya ni Duday ng isang may magandang kalooban na nagpatira sa kanila sa isa nitong compound na may mga paupahang kuwarto, at ang kapalit ay ang kanilang pagiging “bantay”, kaya kahit papaano ay nakalibre sila ng tirahan. Subalit kailangan pa rin nilang kumita, kaya upang makatulong sa asawa ay naisipan ni Duday na magtinda ng mga ulam at ilang pirasong pagkaing pambata. Sa paraang ito ay nairaraos ni Duday ang pagkain nila sa maghapon kahit sa paraang pagpira-piraso ng ulam upang makatipid.

Walang ugaling maglabas ng hinaing o problema si Duday kaya nang umagang masalubong ko siyang humahangos ay wala siyang binanggit na may hinahabol palang taong uutangan sana ng pandagdag sa puhunang pambili ng mga ilulutong ulam. Sa hindi ko maipaliwanga na dahilan ay bigla kong naisipang sundan si Duday.

Nakita ko ang “tindahan” ni Duday – apat na maiikling lumang yerong bubong na nakasandal sa firewall ng gusali, may dalawang plastic na upuan at ang isa ay walang sandalan, maikling “counter”at isang maliit na mesa. Nabisto kong pinagkasya niya ang perang dala nang umagang yon sa kalahating kilong pinaghalong atay at balun-balunan (chicken liver and gizzard) ng manok na ilulutong adobo, kalahating kilong buto-buto ng baka na isisigang, dalawang kilong bigas,  ilang pirasong mais na panlaga, at isang balot na toge (monggo sprout)….yon ang mga niluluto niya nang dumating ako.

Nang may dumaang nagtitinda ng isda at gusto sana niyang utangan ng kahit kalahating kilong tulingan sa halagang Php60 pesos ay hindi siya pinagbigyan dahil may Php200 pa siyang utang. Mabuti na lang at may dala akong kaunting halaga kaya ang utang niya ay binayaran ko at binili ko na rin ang kalahating kilong tulingan na nagustuhan niya upang idagdag sa ititindang ulam. Para hindi magkahiyaan, pinaliwanag ko na lang kay Duday na nagpapaikot lang din ng puhunan ang nagtitinda ng isda kaya kailangan din nito ang pera. Sa tantiya ko, ang tinutubo ng nagtitinda ng isda ay hindi aabot ng Php150, at kung malasin pa ay baka uutangin pa rin ang iba.

Sa pakikipag-usap ko kay Duday ay inamin niyang uutang sana siya ng Php1,000 sa taong hinahabol niya noong makita ko siya pero hindi nga niya inabot, kaya inabutan ko siya ng nasabing halaga para maipambili niya ng mga paninda at ilulutong ulam kinabukasan. Ang perang itinulong ko kay Duday nang umagang yon ay galing sa padala ni “Perla”, isa sa mga nagbabasa ng blogs ko, at gagamitin sanang pambili ng salamin ni Anna, ang babaeng nagtitinda ng mga napulot na junks sa Divisoria at ang isang mata ay halos bulag na, nai-blog ko na rin. Pero dahil nalaman kong tinulungan na pala si Anna ng isang pulitikong nangangampanya, binawasan ko ang perang padala ni “Perla” para magamit naman ni Duday. Pinapaliwanag ko lang ito para masagot ang tanong ng ibang mambabasa kung saan ako kumukuha ng pantustos sa mga ganitong gawain dahil mahirap lang din naman ako.

Ang buong pangalan ni Duday ay Luzviminda Legario at ang kanyang asawa ay si Chary Pelarca, na tubong Antique. Nang pasyalan ko si Duday ay nasa trabaho ang asawang si Chary at ang ibang anak ay may mga ginagawa kaya ang isang anak nitong babae ang napasama sa larawan. Bago ako nagpaalam kay Duday ay maluha-luhang inamin niya na halos hindi na niya maalala ngayon ang mukha ng kanyang mga magulang at mga kapatid na naiwan niya sa Negros dahil mula nang ipinuslit siya ng recruiter papuntang Maynila ay wala na siyang komunikasyon sa kanila.

Ilang “Duday” pa kaya meron sa ating paligid?





0

Be Sensitive to the Desire of Others for Privacy and Mutual Respect

Be Sensitive to the Desire of Others
for Privacy and Mutual Respect
By Apolinario Villalobos

Be sensitive to what our friends want when it comes to their privacy and their subtle desire to be respected as they do to us. We should not throw our weight around them or be nosy about their private affairs, or be too fatherly or motherly, or too elderly in treating them. Some people or friends for that matter are too shy to protest against our intrusive acts. Take note that not everybody is boastful or arrogant or too self-confident, if we have that kind of personality. Be sensitive about our friends’ body language as a simple silence could mean a lot.

We should always remember that what may be applicable to us, may not apply to them. If we allow for instance, friends to just barge in our home without knocking at the door anytime of the day, some of our friends may not, as they consider such act as too presumptuous or worse, abusive. Some friends may not want to be asked about any problem that might be nagging them, as their overly private character has made them too secretive about such sensitive matter.

We should learn how to “give a suggestion” instead of “impose an advice” just because those we want to help are younger than us or belong to a lesser social status. Let respect of their person and wisdom prevail. In this regard and based on my encounters, I found that even some of those who have earned only elementary education have wiser or sounder decisions than those who got educated in prestigious colleges and universities to earn “high-end courses”.

Finally, be careful and ever gentle in browsing through the pages of a book and most of all…do not judge it by its cover.




0

Wilma Palagtiw: Repairs Junked Shoes and Bags to be Sold for a Living

Posted on Tuesday 29 March 2016

Wilma Palagtiw: Repairs Junked Shoes and Bags
To be Sold for a Living
By Apolinario Villalobos

One early morning, while cruising the old railroad track of Divisoria where junks were sold, I chanced upon a woman who was engrossed in repairing a shoe. Her various wares on display were repaired bags, shoes, and other junk items. She obliged for some photos when I asked her, adding jestingly that I would send them to a movie outfit.

She was Wilma Palagtiw who hails from the island of Negros, so that we comfortably conversed in Cebuano and Ilonggo. She learned the skill of shoe repairing from her husband who has been in the trade for a very long time even before they met. That morning, Felix, her husband was out doing the rounds of garbage dumps for junks.

Without telling me her exact age, she confided that she was almost fifty and has six children with four already doing part-time and contractual jobs in different stalls in Divisoria. The two younger ones are both in Grade 7. Their pooled financial resources are enough to get them going every day with even a few pesos set aside for emergency needs, especially, for school needs of the two younger kids.

I did a quick mathematical estimate of their joint income, such as if a sales attendant of a stall in Divisoria receives 200 pesos a day, multiply it by 4, so that’s 800 pesos a day, and for a straight duty in a month without day off, the four elder children should be earning 24,000.00 pesos. Deduct the lunch for the 4 of them at 50 pesos each, so that’s 200 pesos…hence, 800 (total earning of the 4) less 200, that leaves 600 pesos net earnings of the 4 in a day.  Finally, multiply the 600 pesos by 30 days that leaves 18,000 pesos net total earnings for the 4 kids.

Meanwhile, Wilma shared that she and her husband don’t earn much from selling junks. For every item sold, they earn from 5 to 20 pesos “profit” after deducting the cost of materials that they use for the repair of the junks. They cannot afford to offer their goods at a higher price due to stiff competition among “buraot vendors” like them.

The small room that they rent gives them just enough comfort as they retire for the night, especially, for the kids. The worst days for them are those of the “flood months”, as there could be no income for several days. Despite the hardship, Wilma was still all-smile while conversing with me. I had to leave her as customers were beginning to stop by to gawk at her items that are neatly displayed, while she braved the biting heat of the sun at eight that morning.

If only the rest of us are brave and contented like Wilma, then, there would be no more crying to the Lord, blaming Him why there is no pork dish on the table, or why the money is not enough for a brand new cellphone, or why the remittance from a toiling husband abroad is delayed in coming, etc. etc.etc…..



0

Ang Iba't-ibang Kasilbihan sa Buhay ng Tao...nagtatanong lang naman

Ang Iba’t-Ibang Kasilbihan sa Buhay ng Tao
…nagtatanong lang naman
Ni Apolinario Villalobos

Ano ang silbi ng magaling na abogado kung ang kanyang kaalaman ay binabayaran ng mga tiwali sa pamahalaan, mga big time drug dealers, illegal recruiters, landgrabbers, at iba pa upang maabsuwelto sa mga kaso, o di kaya ay binabayaran ng mga talagang may kasalanan upang ang walang sala na walang pambayad sa isang abogado ay makulong?

Ano ang silbi ng katalinuhan ng isang tao kung gagamitin niya ito upang manloko ng kapwa, o di kaya ay upang makapasok sa larangan ng pulitika kung saan ay nagmimistula na siyang demonyo dahil sa walang tigil na pagyurak sa karapatan ng kanyang kapwa na nagluklok sa kanya sa puwesto upang sana ay makatulong, subalit, kabaligtaran ang ginawa?

Ano ang silbi ng naaaaapaaakahabang dasal, ganoong ang gusto lang namang hingin ng nagdadasal ay yaman “pa more”, di kaya ay kapahamakan ng kapwa na sinasabayan pa ng pagtitik ng kandila?

Ano ang silbi ng dasal na maganda pa ang pagka-kuwadro sa mga facebook na nila-like at sini-share, kung ang gumagawa ng mga ito ay hanggang doon lang ang gusto – ang mag-admire lang sa prayer na maganda ang pagka-layout at may background pa, at ang iba ay may accompanying music pa kung i-like, sa halip na bigyan ito ng buhay sa pamamagitan ng paggamit ng nakasaad sa sinasabi? (maski ilang milyong beses pang mag-share ng “love your neighbor” ang isang taong hindi nagbabago ng masamang ugali, wala ring silbi ang ginawa niya).

Ano ang silbi ng malalaking simbahan kung may araw na sarado ang pinto nila dahil ang mga nangangasiwa sa mga ito ay nag day-off?

Ano ang silbi ng mga sinasabi ng bagong santo papa ng Romano Katoliko para sa pagbabago ng ilang mga “pastol” o mga pari kung hindi naman sila sumusunod?

Ano ang silbi ng K-12 program na nagdudulot ng bangungot sa mga magulang kung hanggang  Grade 9 lang ang kaya nilang tustusan, kaya bagsak pa rin ang mga anak nila sa mga contractual na trabaho na sumusweldo ng 200-300 pesos sa isang araw? (nagsayang lang ang mga bata ng dalawang taon na ginugol sa Grade 7- 8, na dapat sana ay katumbas na ng diploma ng high school).

Ano ang silbi ng Kongreso at Senado kung hindi rin lang sila makapagpasa ng mga batas na “angkop” sa mga kasalukuyang sitwasyon at pangangailangan, dahil mga batas lamang na nakakatulong sa pagtagal nila sa poder ang kanilang inaapura?


Ano ang silbi ng demokrasya kung mismong mga namumuno ay pasimuno sa pag-abuso ng mga karapatan ng mga mamamayan?

0

Allan: Taho Vendor na Nag-aruga at Nagmahal ng Batang Anak sa Pagkakasala ng Misis

Posted on Monday 28 March 2016

Allan: Taho Vendor na Nag-aruga at Nagmahal
Ng Batang Anak sa Pagkakasala ng Misis
Ni Apolinario Villalobos

Madaling araw nang makasakay ko si Allan Recato sa jeep papuntang Baclaran.  Masuwerte siya at pinasakay siya ng drayber ng jeep dahil ang iba ay ayaw sa mga magtataho na ang dalawang timbẳ ay kumakain ng malaking espasyo na ayaw ng ibang pasahero. Galing Cavite ang jeep na iilan lang ang sakay. Dahil magkaharap kami, naramdaman ko ang ang mainit na singaw ng taho mula sa timbẳ nitong stainless na ang bigat ay mahigit 30 kilo.

Payat si Allan kaya hindi ko napigilan ang sarili kong magtanong kung okey lang siya. Nakangiti siyang sumagot na okey lang naman dahil mahigit 18 taon na niyang pinagtitiyagaan ang pinagkikitaan niyang ito. Sa kabubusisi ko ay nalaman kong apat ang anak niya pero nang tanungin ko kung ano ang trabaho ng misis niya, hindi agad siya sumagot. Bandang huli ay sinabi niyang “inabandona” sila ng misis niya dahil nakakita na ng bagong asawa sa abroad…sa Gitnang Silangan. Wala na silang kontak sa isa’t isa.

Naging palagay yata ang loob niya sa akin kaya tuluy-tuloy lang ang pagbigay niya ng impormasyon tungkol sa pamilya niya kaya nalaman ko rin na ang panganay niya ay 17 taong gulang na at ang gusto ay maging nurse. Ang sumunod na dalawa, 13 at 12 taong gulang ay inabot ng K-12 program kaya pinag-iipunan naman niya ang pang-matrikula. At, ang bunsong 6 na taong gulang ay nasa elementarya pa. Habang nagsasalita siya ay kinunan ko siya ng litrato dahil pumayag naman, pero bago yon ay talagang inamin kong balak kong isulat ang makulay niyang buhay. Naputol ang usapan namin nang bumaba ako sa kanto ng MIA Road.

Habang naglalakad ako papunta sa bahay ng kaibigan kong nakaratay upag hatiran ng mga pagkain at diaper, ay naalala kong hindi pala kami nagpalitan ng celfon number, lalo pa at naramdaman kong parang may gusto pa akong dapat malaman.

Kagustuhan yata ng Diyos na maisulat ko talaga ng maayos ang buhay ni Allan dahil pagkagaling ko sa kaibigan ko at sumakay ng jeep papuntang Baclaran, nadatnan ko siyang nakatayo malapit sa LRT station. Upang hindi na magkalimutan, nagpalitan agad kami ng numero, at noon ko nalaman na hindi pala talaga siya taga-Las Piἧas, kundi taga-Pasay. Pumupunta lang pala siya sa Las Piἧas tuwing madaling araw upang humango ng taho upang ibenta, at ginagawa niya ito dalawang beses sa maghapon. Pagbaba niya ng Baclaran ay naglalakad na siya papuntang Taft Avenue sa Pasay hanggang makarating sa Vito Cruz, sa Malate na bahagi na ng Maynila.

Sa pag-uusap namin uli, humingi siya ng tulong kung paanong matunton ang misis niya na ang pagkaalam niya ay kung ilang beses na nagpalit ng pangalan. Ipinakita niya sa akin ang larawan ng misis niya at lalaking kinakasama nito. Walang kagatul-gatol ding inamin niyang ang bunso niyang anak ay hindi niya talagang tunay na anak kundi anak ng misis niya sa bagong lalaking kinakasama. Umuwi lang pala ito noon nang mabuntis at upang sa Pilipinas isilang ang anak niya sa pagkakasala. Akala ni Allan ay magbabago ang misis niya pagkatapos maisilang ang bata, subalit, nang mailuwal ay iniwan na silang tuluyan. Masakit man, ay tinanggap na lang niya ang kanyang kapalaran. Pinipilit na lamang niyang igapang ang pangangailangan nilang mag-aama, pero para sa kursong nursing ng kanyang panganay, hihingi daw siya ng tulong sa kanyang dalawang kapatid.

Kaya pala noong sa jeep pa lang kami nag-uusap, parang may gusto pang sasabihin si Allan sa akin subalit bigla akong bumaba. Mabuti na lang din at parang may lakas na tumugaygay sa akin patungo sa LRT kung saan siya nakapuwesto na parang hinintay lang ako, dahil pagkatapos naming mag-usap ay umalis na rin siya upang ituloy ang paglako ng taho. Sa Ingles, ang tawag yata sa ganoong uri ng lakas  ay “Divine Providence”.

Sa gulang na 41 taon, bakas sa mukha ni Allan ang mga hagupit ng kapalaran kaya sa biglang tingin ay mukha siyang mahigit nang 60 taong gulang, lalo pa’t halos puti na rin ang kanyang buhok. Nang maghiwalay kami uli ay pinalakas ko ang kanyang loob at nangakong magkikita uli kami upang makilala rin ang kanyang mga anak. Habang naglalakad akong palayo ay pinagdasal ko na lang na sana ay huwag siyang magkasakit dahil ang tingin ko ay parang bumabagsak na ang kanyang katawan na nakikita sa sobra niyang kapayatan.






0

When Friendship is Falsified and Abused

When Friendship is Falsified and Abused
By Apolinario Villalobos

Friendship can be tagged with related words such as congeniality, hospitality, love, trust, intimacy and many more synonyms that go with positive relationship between two and among many people.

The problem with some people is that they do not have the common sense of assessing their capacity to manifest friendship to the point of falsifying it, so that at the end, they feel bad if they think their congeniality has been abused. At the start, they should have restrained themselves from giving hints to others that their being “accommodating” is limitless. 

Manifestation of friendship may vary according to the degree of closeness and trust that one would like to show to their friends. In this regard, some friends may just be good for drinking sprees, some as buddies who can be trusted even with personal problems, some as sources of financial support, some as “escorts” in elitist occasions or ballroom dancing and some may be fortunately treated as best friends forever or “bff”.

On the other hand, some people abuse the friendship shown to them, especially, on the aspect of finances. They assume that because of friendship, they can always borrow money from their rich friends without even the courtesy of an excuse if they failed to pay back on time, though most often, they really have no intention of doing such. Some also, practically exploit their “friends” whose social status is lesser than theirs, by treating them as some kind of servants whose usefulness is good in doing errands, driving them around, cooking for them during special occasion at home, etc, but never brought along to discriminatory  parties of elite colleagues.

There are “true friends”, no doubt about that, but we should try to understand the extent of the sincerity in such kind of relationship. We should not feel bad, therefore, if we find out that we are left out during some occasions, or we do not know some goings on, finding them out only in photos posted on facebook. In other words, as already aforementioned, a person has a “fitting role” to play in the life of his or her friends depending on their need, and the former’s skill or character. That is a fact that should be accepted, for a Biblical legend says that even God has His own “chosen people”….His “true and trusted friends”….but who, at the end, betrayed His trust!


Nevertheless, one sure occasion that all kinds of friends can really bond together is the school reunion during which, even “enemies” during school days embrace, kiss and shed tears of excitement and joy that overshadow boxing and kicking bouts, spats and hair pulling incidents in the past!

0

Will the Bangladesh Money Hack Case in Manila be Handled with Seriousness by the Philippine Senate?

Posted on Sunday 27 March 2016

Will the Bangladesh Money Hack Case in Manila
Be Handled with Seriousness by the Philippine Senate?
By Apolinario Villalobos

The timely exposition on the hacking of the Bangladesh Central Bank has immensely benefited the senators who are seeking reelection…they who are conducting the investigation “in aid of legislation” in front of the TV cameras.  Meanwhile, the statements of people involved in the mentioned celebrated money laundering case in the country are allegedly leading to the obvious cover-up effort by the parties involved.

Numerous cases have been handled by the Philippine Senate “in aid of legislation”, but nothing came out of them, not even the “bills” that are supposed to have been written based on their “findings”, most of which are “hanging”. The televised hearings on plunder cases that landed senators Bong Revilla, Jinggoy Estrada, and Juan Ponce Enrile in confinement, have been viewed with suspicion as being ploys to get rid of heavyweight oppositions during the 2016 election as the first two-mentioned personalities have expressed their plan to run for president and vice-president, respectively, years earlier. On the other hand, Enrile has been known as a sharp critic of the Aquino administration, aside from having prodded the two to go ahead with their plan. After having been detained, nothing has been heard about the “second” and “third” batches of plunderers in the list of which are names of the administration people.

Now, with the Bangladesh Money Hack Case that has been transposed into Money Laundering Case, there is a big question on why only Deguito, the RCBC branch manager was charged while the rest who have been named are not. One question leads to another, as concerned persons who cannot stand the gnawing of their conscience came out in the open to tell the “truth”. Will these small fries who are mere ordinary employees stand the pressure from the bigwigs, who are involved? A former lady employee of RCBC who has been interviewed over the radio, expressed her apprehensions that led to her resignation when she was subjected to a barrage of questioning with a consistent advice to “cooperate” to put an end to the case. Despite her insistence that she was telling the truth to the investigating panel of the company, according to her, they were not satisfied a bit.

True to its reactionary image, the Philippine Senate through the senators who compose the investigating committee declared that there is a need to “review” the Bank Secrecy Law of the Philippines. Are these same people, who themselves are sporting questionable images on honesty be expected to be credible and fair enough in their “review”? If these guys are really serious in their job of coming up with relevant laws, with the one on bank secrecy included, they could have done it a long, long time ago, yet.

It should be noted that the lawmakers did not pass the law for transparency of public records that could have given the media, researchers and investigators a sharper clout in scrutinizing questionable projects that vary from “small time” junket travels, seminars, trainings, etc. to “big time” infrastructures, such as highways, bridges, flyovers, buildings, etc. They also relegated to the filing cabinet the documents on the bill against political dynasty, as obviously, it will put an end to their selfish lording over the lawmaking halls of the country. There is also an allegation that the pork barrel system still exists as it has never been eradicated, being hidden behind sheer masquerades of renamed provisions….and, many more etceteras to their hollow promises and hypocrisy.


With the celebrated money laundering case that is being heard in the Senate today, again, “in aid of legislation”, will the impoverished Bangladesh expect a swift and fair result? Personally, I say…only time can tell…if at all!  

0

Dasal para sa Kampanyahan at Eleksiyon 2016 sa Pilipinas

Dasal para sa kampanyahan
at eleksiyon 2016 ng Pilipinas
Ni Apolinario Villalobos


Oh, Diyos na makapangyarihan sa lahat
Naglalang sa lahat ng bagay at may buhay sa mundo
Darating na naman ang panahon ng pangangampanya
Susundan ng eleksyon 2016 na inaabangan ng buong bansa.

Ipag-adya nyo po kami sa mga sinungaling
Silang nangangako ng langit, ang mukha ay makapal
Sila na ang mga labi ay may pilit at permanenteng ngiti
Sila na maya’t maya ang pagpahid ng alcohol sa mga pisngi.

Ipag-adya nyo po kami sa pang-aakit nila -
Gamit ay nakaw na yaman mula sa kaban ng bayan
At bungkos ng salapi na sa harap nami’y iwawagayway
Na ang kapalit nama’y walang katiwasayang pamumuhay.

Harinawa naman na ang ibang malilinis pa
Ay hindi matulad sa mga bantad sa mga katiwalian
Silang malinis ang mga layunin ang tangi naming pag-asa
Upang mabawasan man lang kahit kaunti ang aming dusa.

Hinihiling namin ang mga ito sa ngalan ni Hesus
Na ang pagpapakasakit at pagkamatay sa krus
Ay may layuning iligtas kami sa mga kasalanan -
Utang na loob namin sa Kanyang walang hanggan.

Amen!


0

Bacoor City Drainage (Ilog) Hinahayaang Tubuan ng mga Punong Kahoy!

Bacoor City Drainage (Ilog) Hinahayaang Tubuan ng
Mga Punong Kahoy!
Ni Apolinario Villalobos

Ang maliit na sapa o ilog na ito na daanan ng tubig mula sa Dasmariἧas City ay hinahayaang tubuan ng punong kahoy sa gitna pa mismo, at may ilang lumalaki na sa mga gilid. Nakapagtatakang hindi ito napapansin ng mga taga-Barangay Panapaan 6 ganoong malapit lang ito sa Andrea Village 2 at katabi ng malaking tindahan ng isang kilalang brand ng foam at mattress, and Uratex. At ang nakakabahala pa ay lumulusot na ang mga sanga sa mismong screen na nakatakip sa ilog na nasa gilid ng highway. Tumatawid ang ilog na ito sa ilalim ng Aguinaldo highway na sa kaunting ulan ay bumabaha na dahil ang mga daluyan ng tubig na naiipunan ng basurang naging latak at putik ay bumabaw. Ngayong tag-araw, mapapansin ang paglitaw ng mababaw na lupang pinakasahig ng ilog na tinubuan na rin ng mga damo!

Ang uri ng kahoy na tumutubo sa ilog na nabanggit ay punong-gubat kaya lumalaking di-hamak at nagbabantang bumasag sa narip-rap na gilid. Malamang din na hindi tatagal ay aalsahin na rin ng puno ang nakatakip na screen. Ang pinakamatinding pangamba ay ang pagiging sagabal nito dahil sa mismong gitna ng ilog ito tumubo. Ang hindi maintindihan ay kung bakit hindi ito nire-report ng mga street sweeper sa kinauukulan ganoong tuwing umaga silang nagwawalis sa bahaging ito ng highway na malapit na rin sa SM Bacoor.

Ito ang isa sa maliwanag pa sa sikat ng araw na kapabayaan ng mga kinauukulan sa kapakanan ng bayan. Hindi nila “inuugat” o tinitingnan ang mga “talagang dahilan” ng mga problema. Tulad na lang ng mga punong tumutubo sa gitna ng ilog kaya humaharang sa mabilis na pagdaloy ng tubig…nagiging sagabal sila kaya ang mga basura ay naiipon at nagiging bara, dahilan ng mabilis na pagbaha sa mga nasa mababaw na bahagi tulad ng Malumot, Justinville, Luzville, Silver Homes 1 and 2, at Perpetual Village 5 at 7…pati na sa private na sementeryo ng mga Revilla.

Saka na lang ba aaksiyon kung tag-ulan na naman? Hindi dahilan ang eleksiyon 2016 upang hindi maaksiyunan ang ganitong problema dahil ang mga sinisuwelduhang empleyado na dapat ay nagtatrabaho ng maayos ay hindi naman nangangampanya. At lalong hindi pwedeng idahilan ang DENR na nagbabawal sa pagputol ng mga puno dahil ang mga nabanggit na tumububong puno ay nagbabadya ng perhuwisyo. Magkapalitan man ng mga opisyal na binoboto, sila ay nandiyan pa rin at inaasahang magtrabaho ng maayos upang masulit ang sinusweldo sa kanila.


Huwag itong isisi sa mayor dahil may mga taong nasa ilalim niya na inaasahang mag-asikaso nitong problema.






0

A Wishful Prayer ...of a timid soul

Posted on Thursday 24 March 2016

A Wishful Prayer
…of a timid soul
By Apolinario Villalobos

Lord…
How I wish the hands of time
can be turned back to the day you rested
after you created the universe
and everything in it;

How I wish to see the paradise
that you intended for man
with all the creatures that lived in harmony
and where there’s no hunger nor thirst;

How I wish the world we live in now
may have a day of respite
from all the restlessness
brought about by our greed;

How I wish the advocates of your love
be given strength a thousand times
so that they may continue reaching out
to those who desire to go back to your fold.

This is not the last of prayers
from my timid heart that beats with hope…

Amen.





0

Dasal ng mga Kuntentong Tao

Posted on Wednesday 23 March 2016

Dasal ng Mga Kuntentong   Tao
Ni   Apolinario   Villalobos

Lord, salamat sa lahat na ibinigay mong biyaya.

Ok na sa amin kung araw-araw,  ulam namin ay  tuyo
Naawa nga kami sa  ibang walang laman ang kaldero.

Ok na sa amin  kahit ang sinasaing ay NFA rice
Naawa nga kami  sa ibang araw-araw,  pagkai’y “memo-rice”.

Ok na sa amin ang sardinas, ginisa sa maraming miswa’t sibuyas
Naawa nga kami sa ibang araw-araw, gutom ang dinaranas.

Ok na sa amin, dinurog na kaning tutong na pinalambot
Naawa nga kami sa iba, sa sobrang gutom, noo’y napapakunot.

Ok na sa amin, pamatid -uhaw na tubig kahit walang yelo
Naawa nga kami sa ibang walang mainom,   nakatingin sa inudoro.

Ok na sa amin,  manipis na banig sa malamig na semento
Naawa nga kami sa  ibang animo’y  basang  sisiw sa ulan at bagyo.

Ok na sa amin,  celfon na luma kaya’t memory card ay wala
Naawa nga kami sa iba, maski lumang PLDT fone, di pa nakakita.

Ok na sa amin,  sapatos walang sintas, napulot sa tambakan
Naawa nga kami sa ibang walang saplot sa paa, kaya epot, naaapakan.

 Ok na sa amin damit na pinaglumaan, kahit ba galing pa sa ukayan
Naawa nga kami sa iba, suot na t-shirt ay gulanit, animo galing sa digmaan.

Ok na sa amin maglakad paminsan-minsan, sa dyip walang pamasahe
Naawa nga kami sa iba, araw-araw na lang,  nagha-hiking sa kalye.

Ok na sa amin maski walang tv,  radio na lang, basta makarinig ng balita
Naawa nga kami sa iba,  sa kawalan nakangiti, dahil walang silbi ang mga tenga.

 Ok na sa  aming makinood ng nakadispley na tv sa mall at mga tindahan  nito
Naawa nga kami sa iba, pakapa-kapa kung kumilos, walang maaninag sa mundo.

Ok na sa amin,  kulang ang bakod sa  bunganga, maraming nalagas na ngipin
Naawa nga kami sa iba, may kanser sa lalamunan, hindi makakain.

Ok na sa amin asawang bungangera, animo machine gun, boses sa umaga
Naawa  nga kami sa iba,  asawa’y walang alam iluto, nilagang itlog,sunog  pa.

Ok na sa amin,  asawang lasenggo ay sugarol pa, kung minsan may chicks  pa
Naawa nga kami sa iba, inuuwian lamang upang deposituhan ng semelya.

Lord, salamat uli sa  mga biyayang bigay  Mo
At sa  paminsan-minsang  pitik upang kami ay magising
Sa katotohanang, para sa Iyo kami ay pantay-pantay
Kaya walang dahilan para mag-astang aso’t pusang nag-aaway!

Yong ibang blessings, okey lang na sa iba Mo ibigay, Lord…

Amen!

0

Ang Pagpapaubaya at Pagpapakumbaba

Sana ay pairalin ang mga sumusunod ngayong Banal na Linggo at iba pang araw…


Ang Pagpapaubaya at Pagpapakumbaba
Ni Apolinario Villalobos

Ang pinakamahirap gawin ng isang tao lalo na ang may masyadong bilib sa sarili ay ang magpaubaya at magpakumbaba. Hindi matanggap ng isang taong masyado ang pagkabilib sa sarili ang basta na lang yumuko sa ugali o kagustuhan ng iba, lalo na kung pareho sila ng ugali. Sa ganitong pagkakataon, ang panalo sana ay ang taong magpapaubaya at magpapakumbaba, dahil lalabas na mas malawak ang kanyang pananaw. Ang girian na nangyari dahil lamang sa tinatawag na pride o pagkabilib sa mga sarili nila ay walang katapusan, hangga’t walang yumuko. Sa mata ng ibang tao, lalo na ng Diyos,  ang gagawa nito ay nakakabilib. Sa pagkatanggal ng galit sa kanyang dibdib, para na rin siyang natanggalan ng tinik at bigat sa kanyang balikat, dahil nawala ang inaalala niyang hidwaan na para sa kanya ay tapos na. Kadalasan, ang hindi yumuko ay nakokonsiyensiya pa!

May mga pagkakataong ang girian ay sa pagitan ng mag-asawa. Dahil sa tradisyong hindi dapat sinasaktan ang babae, ang dapat na magpaubaya ay ang asawang lalaki. Umiwas na lang hanggang lumamig ang ulo ng asawa niya. Kung sa pagitan ng magulang at anak, dapat lawakan pa ng magulang ang pang-unawa at pagpasensiya. Dapat niyang isipin na kung maaga niyang dinisiplina ang anak, hindi ito magkakaroon ng ugaling barumbado. Dapat aminin ng magulang ang kapabayaang ito na pagsisihan man niya ay huli na. Ang ganyang kaisipan ang dapat magpakalma sa kanya – isang kaisipang may pagsisisi. Hindi naman bulag ang Diyos para hindi makita ang ginagawa niya – yan na lang ang konsuwelo niya.

Walang masama sa pagiging mapagpaubaya basta ang pinagbigyan nito ay hindi naman abusado. May iba kasing tao, lalo na mga magulang, na maipakita lang ang kanilang poder o kapangyarihan, ay hindi pinagbibigyan ang hiling ng anak kahit nasa ayos naman. Palagi lang sana nilang paalalahanan ang anak na bilang mga magulang, hindi sila nagkulang, upang pagdating ng panahon hindi sila masumbatan o makonsiyensiya sa pag-isip na nagkamali sila sa pagpalaki ng kanilang anak.


Madaling sabihin subali’t mahirap gawin…yan ang siguradong reaksiyon sa sinulat na ito. Subali’t sa ibabaw ng mundo, wala namang imposibleng gawin. Dapat lang alalahanin na kung ipipilit gawin ang isang bagay, may paraan palagi. Ang balakid lang dito ay ang “pride” o masyadong pagkabilib sa sarili.

0

Asher: Masipag na "Errand Girl"

Posted on Tuesday 22 March 2016

Asher: Masipag na “Errand Girl”
Ni Apolinario Villalobos

Nang minsang kumain ako sa isang maliit na karinderya sa kanto ng mga kalyeng Soler at San Bernardio sa Sta. Cruz ay natawag ang pansin ko ng isang batang lumapit sa may-ari ng karinderya at nagsabing, “pwede na po akong bumili”. Ang nagsalita ay isang maliit na batang babae, na maayos ang bihis at ang kausap niya ay ang may-ari ng karinderya. Siya si Asher na nakapalagayan na ng loob ng may-ari ng karinderya upang bumili ng mga kailangan niya sa kabilang kalye lamang.

Nakakatuwa si Asher dahil sa gulang na pitong taong gulang ay marunong nang dumiskarte upang makaipon ng pambaon sa eskwela. Sa pasukan, siya ay tutuntong na sa grade 2 at ayon sa lola niyang si Marissa Marcelino na may karinderya rin sa katabing bahagi lamang, masipag daw itong mag-aral at hindi tamad gumising ng maaga upang makapaghanda sa pagpasok.

Ang nanay ni Asher na si Aizza ay anak ni Marissa, at sidewalk vendor din sa Cubao. Halos lumaki na sa lola si Asher na nakatira rin sa lugar na yon kaya kahit sa buong maghapong wala ang nanay niya, ay palagay ang kanyang loob. Maliban kay Asher ay nasa kalinga rin ng lola ang isa pang apo na umaalalay sa kanya sa karinderya dahil nauutusan din subalit may pagkasutil nga lang kaya alaga nitong kulitin ang kanyang pinsan na hindi kumikibo. Mas matanda kay Asher ang kanyang pinsan dahil ito ay siyam na taong gulang na subalit nasa grade one pa rin.

Matatas at diretso sa pakikipag-usap si Asher kahit sa mga nakakatanda sa kanya at hindi nakikitaan ng pagkakimi o pagkamahiyain kaya natutuwa sa kanya ang mga nakakakilala sa kanya. Ganoon pa man hindi nawawala ang pamumupổ nito sa mga nakakatanda. Hindi tulad ng ibang bata, hindi na raw hinihintay ni Asher na utusan siya kung ano ang gagawin paggising niya sa umaga. Kusa siyang naglilinis ng katawan bago magpresenta ng sarili upang mamili.

Nang umagang yon na natiyempuhan ko si Asher, namili muna siya bago kumain ng almusal kasabay ang pinsan niya. Subalit ang kapansin-pansin ay ang pagiging tahimik niya at kawalan ng kilos-paslit. Tuluy-tuloy ang pagkain niya hanggang makatapos, walang kung anu-ano pang ginagawa na karaniwang ginagawa ng ibang bata. Pagkatapos niyang kumain ay umupo lang siya sa isang tabi upang maghintay na naman ng iuutos sa kanya. Sa bawat utos ay may binibigay sa kanyang pera na iniipon naman niya.

Ang palayaw pala ni Asher ay “pango” (flat-nosed), pero itong bansag ay natatakpan ng pagkatao niya na ang pagkabusilak ay nakakasilaw!







0

Better are...

Reminders for the Holy Week…

 

Better are …

By Apolinario Villalobos

Better are those born of a simple family
            For later, they shall not wallow in sinful luxury.

Better are those who grew up on simple gruel
            For later, they shall not despise a meatless meal.

Better are those who grow clothed in simple trappings
            For later, they shall not be desirous of worldly things.

Better are those whose wants are simple
            For later, they shall not unnecessarily crave for more.

Better are those who earn by dints of hard work and honesty
            For later, they are assured of unquestionable integrity.

Better are those who are not exposed to the frivolous city life
            For later, they will not be swayed by even just a simple strife.

Better are those who pray to God with private sincerity
            For theirs is a voice, pure and not tinted with hypocrisy.

Better are those who give with honest intention
            For they do not expect anything in return.

Better are the couples who don’t flaunt their love for each other
            For they know that they need not be ostentatious, if they are sincere.

Better are those who readily admit their faults and failure
            For they know that doing so, lessons are learned for the future.

Better are those whose love for God is not defined by cults or religions
            For they know that God’s infinity is boundless as shown by his creations. 

Better are those whose love to others is unconditional
            For they know that they can only be just as such –
            Giving enough of what they have, and not so much.


0

Just Keep Quiet and Pray

Posted on Monday 21 March 2016

Just Keep Quiet and Pray
By Apolinario Villalobos

If you cannot part with your coins as your neighbor does who reaches out to others with gladness in their heart…just keep quiet and for them…pray.

If you cannot speak for the sake of others, though you know you can, but still refuse, while others do with boldness in their heart…jut keep quiet and for them…pray.

If you cannot afford to open your heart to others so that you may feel for them with compassion, as others do without hesitance…just keep quiet and for them…pray.

If you cannot stand for Jesus’ words, and Whose legacy is a bunch of virtues that can be lived so that they may prosper while emulated and shared…just keep quiet and for them…pray.

Don’t hold others back as they move on while waving the standard of charity, for if you don’t want to join the throng…better step aside…just keep quiet and for them…pray.

Don’t utter discouragements in an effort to douse the enthusiasm of others who want to brighten up the gloomy world with love…better step aside…just keep quiet and for them…pray.

Don’t taunt the courage of others in treading on strange paths that lead to where the neglected are huddled, for if you cannot do it…better step aside…just keep quiet and for them…pray.

Don’ jeer at the sympathy that others show to the less privileged because for you, it’s none of their business…better step aside…just keep quiet and for them…pray.

You can help others who want to make the world a pleasant place to live in…just keep quiet and for them…pray.

May the Lord bless you a million fold…this for you, I pray!


Amen!

0

"If I will do it...who will"?

Posted on Sunday 20 March 2016

“If I will not do it…who will?”
By Apolinario Villalobos

Until now, so many “friends” still keep on asking why I am writing about other people’s lives. They can’t seem to understand my objective to bring the virtues out of the subjects of my blogs to inspire others. Obviously, these “friends” are the type of persons who are just concerned about themselves.

These are also my supposed “friends” who read my blogs without letting me know about it so that their “like” which is one way of sounding off their view, will not add up to the other “likes” and comments. They know that the more “like” my blogs generate the better impression that my shared ideas give…which these “friends” do not like. By not mentioning anything about my blogs every time we meet, they could have made me feel better, but unfortunately, they pester me with annoying comments that are tainted with hypocrisy.

These “friends” also cannot understand why I go to the extent of exploring slums and befriend those who live on the sidewalk. For the tenth time, I tell them that I just want to be authentic or realistic in my presentation of what I write about. And, for the tenth time, they also just shake their head in disbelief. They can’t imagine me eating burnt rice with people I mention in my blogs, also eating with fingers, food cooked out of the salvaged wilting vegetables with these same people. For them, I am weird for doing those. My explanation to these “friends” that I relate well with my subjects because I have been through such a life of want and inadequacy, is futile.

Another thing that they cannot take is my writing about the corrupt practices of some government officials and lawmakers. They thought, they are helping me by giving admonition for me to leave these maggots in the government alone. Understandably, these “friends” never care because they are not affected as they are financially stable. They are not affected by the traffic because they stay home most of the time and if they venture out, they are driven by well-paid chauffer. They can’t feel the gnawing effect of high prices of basic commodities because they lead a luxurious life.

In exasperation, just the other day, I asked one of these “friends”……”if I will not do it, who will?”, adding sarcastically, “why not try doing it as you might be able to write better than I do?” I feel that he and the rest are just trying to pull me down. With such kind of hypocrite crabs living with us, it is no wonder why the Philippines is wallowing in a neck-deep muck of desolation.





0

Ang Maging Saksi ni Hesus sa Mundo ay Obligasyong 24/7

Posted on Saturday 19 March 2016

Paalala para sa Banal na Linngo…

Ang Maging Saksi ni Hesus sa Mundo
Ay Obligasyong 24/7
Ni Apolinario Villalobos

Akala ng iba, ang pagtayo bilang saksi ni Hesus sa mundo ay nagsisimula at nagtatapos sa dinaluhang Misa, pagbasa ng Bibliya sa harap ng maraming tao, o pagbigay ng agarang tulong lamang. Ang pagiging saksi ni Hesus ay nangangahulugang bahagi Siya ng buhay ng tumatayong saksi kaya bahagi din Siya ng lahat ng kilos, pati sa paghinga nito sa lahat ng sandali.

May ilang tao na pinagyayabang pa ang kanilang pagiging active member daw ng kung ano-anong religious group, at ng mga nauusong “kongregasyon” ng “Bagong Kristiyano” at nakikibahagi pa ng kaalaman nila sa Bibliya, subalit, ni hindi man lang makabati o makangiti sa mga nakakasalubong na kapitbahay. Saan ngayon si Hesus sa mga pinapakita nila sa kanilang kapwa? Gusto nilang masabing Kristiyano pero sa pangalan lang pala, hindi sa kilos at isip, at lalong hindi sa puso.

Hindi kailangang magpapako sa krus tulad ng nangyari kay Hesus upang masabi ng iba na sila ay nagmamahal sa Kanya, kung bugbog-sarado naman pala sa kanila ang kanilang misis at kung sipain ang mga anak ay ganoon na lang tuwing sila ay malasing. Yong iba naman ay milyones ang dino-donate sa mga simbahan dahil mahal daw nila si Hesus, yon pala ang pera ay ninakaw sa kaban ng bayan.

Sa darating na Banal na Linggo, dadagsa sa kalye ang mga “saksi” ni Hesus, mga magkakakawag  upang palabasing sinaniban daw sila ng ispiritu Niya o ng kung sinong santo. Ang iba ay magka-camping sa harap ng Quiapo church at naka-costume pa na hango sa Bibliya, at marami pang ibang paraang pagpapakita ng pagiging saksi daw nila. Sa mga araw na yon…kung kumidlat man, sana ay walang tamaan!





0

Tolerance, Love and the Golden Rule

Reminder for the Holy Week…

Tolerance, Love
and the Golden Rule
by Apolinario Villalobos


To prevent irritants that oftentimes result to misunderstanding among those with differing religious inclination, it is important that tolerance should be observed. Imposition of one’s religious belief to others should not be made. The virtues of the religious belief that one practices should be put into action, instead of just being mumbled. That way, the person who wants to share his religious leaning becomes convincing and his acts, emulated, without being loud about it. The act should be dictated by the heart…


It is by tolerating others for their chosen religious affiliation that understanding is shown them which is a manifestation of love. There should be no arrogant comparison of one’s own religion with that of others. Also, there could have been no need for a reminder from the pope about this matter if only we have been observing the Golden Rule…if we don’t want to be harassed with overzealous preaching, we should not do the same to others. To do the positive way of such rule….we should show tolerance and love to others, if we want them to show the same to us. The Golden Rule is dictated by the common sense…..

0

Ang Matamis na Ngiti...para kay Rosita Segala

Posted on Thursday 17 March 2016

Ang Matamis na Ngiti…
(para kay Rosita Segala)
Ni Apolinario Villalobos

Ngiti ang nagpapaaliwalas ng paligid
Lalo’t sa mga sandaling lungkot ay nakalukob
Kahit mga labi ay tila parang pintong nakasara
Sapat na, basta’t magkabilang dulo’y ‘di nakababa.

Kalooban ay napapagaan ng isang ngiti
Napapawi nito, lungkot na sa puso’y ramdam
Sigla ay dulot sa mga nalulungkot at nanlulumo
Nagpapalakas sa mga taong nanlata dahil sa siphayo.

Walang katumbas na halaga ang ngiti
Libre ito’t hindi nabibili, lalong ‘di rin inuutang
Mula sa kaibuturan ng puso, galing ang pagkukusa

Kaya para kay Rose,  pagngiti ay ‘di kailangan ipilit pa!


0

The Convenience and Curse of the Hi-Tech Social Media

The Convenience and Curse of the Hi-Tech Social Media
By Apolinario Villalobos

Hackers can pick up personal information from ATM receipt and airline boarding pass. There is a gadget today that can be used to scan them for personal information of the identification owner. The best thing to do then is shred into pieces the used airline boarding pass and ATM receipt. Do not throw used boarding pass ATM receipt in trash cans or just anywhere in their intact form.

Restrain yourself from posting revealing personal information in your facebook to impress viewers. Do not use this social media as a diary. The most no-no is posting the interior of your lavishly furnished homes, again, to impress friends. Some even go to the extent of posting jewelries as if telling viewers to eat their heart out in envy, while others announce to the world that they will be out-of-town to enjoy weeks-long vacation.

Hackers can pick up passwords and usernames in free wi-fi sites, so that it is advised that upon reaching home, the passwords that were used in free wi-fi sites should be changed immediately. Some hackers frequent free wi-fi areas such as malls, airports, parks, hotel lobbies, and others to fish for easily hacked passwords.

Delete the history in the computer used in internet cafes. Hackers can retrace the route taken by browsers who forgot to delete the sites and pages that they opened and explored. The sites opened by the browser can betray his or her personality that hackers can use in invading his or her privacy. This should also be done when using personal computers such as laptop or desktop as they might be used by “friends” with unpleasant intention.


It is sad to note that the high-technology that brought about comfort and unquestionably helpful social media also brought with it a curse of destruction to the careless. The best protection that we can give ourselves is a reminder not to be too trusting.