Ang Mga Dapat Umiral sa Mga Paruko (Parishes)

Ng Pilipinas

Ni Apolinario Villalobos

Hindi ko maiwasang maglabas ng saloobin sa isyung ito dahil sa dami ng napuntahan kong mga paruko na ang mga simbahan ay gustong palakihin ng mayabang na kura paruko (parish priest), nalaman ko na ang resulta ay ang pagtiwangwang ng mga ito pag-alis ng mayayabang na pari na may limit o hangganan ang tour of duty. Ang kawawa ay ang mga parishioners na nagtitiis sa hindi natapos na pagpapalaki ng simbahan nilang maayos pa rin naman sana.

Sa isang bayan sa southern Luzon, ang isang mayabang na pari na gustong magpasikat ay umutang sa kanilang Archdiocese nang kung ilang milyong piso upang mapalaki ang dinatnang simbahan na maayos naman ang pagkagawa at hindi naman umaapaw kung Linggo. Ang kawawa ay ang mga parishioners na pinapatawan ng “assigned amount” na donation kuno. Palagi ring nagpa-fund raising at ang binebentahan ng mga tiket ay mga naghihirap din na mga parishioners. Ang masaklap pa, pati ang inutang sa Archdiocese ay pilit na binabayaran pa rin ng mga parishioners kahit umalis na ang pari.

Sa isa pang bayan sa central Mindanao, ang isang bahagi ng simbahan na kagagawa lang ay binakbak upang magkaroon ng extension…ang halaga ng project ay milyones! Sa inis ng maraming parishioners, tuloy pa rin silang nagsisimba pero hindi naman nagbibigay ng donation. Ang iba naman ay sa kabilang paruko na nagsisimba. Ang nakakabahala ay ang malaking utang na iiwanan ng mayabang na pari at ang nakatiwangwang na simbahan kapag umalis na ito.

Sa panahon ngayon, napapaghalata na nawala na ang pagka-ispirituwal NG ILANG mga pari na ang tour of duty ay kung ilang taon lang, na hindi inaabot ng sampung taon, isang indikasyon ng politicization ng sinasabing “vocation” or calling na ito….nagiging professional na. May kuwento tungkol sa mga bagong naitalagang mga pari sa kanilang parish, na ang ginagawa daw ay mag-apply agad ng “car plan” dahil pasok sa panahon ng installment period….hindi ko na sasabihin kung saan manggagaling ang pangbayad na installment.  At hindi lang diyan nagtatapos ang joke, dahil nag-aagawan daw sila sa malalaking paruko na mayaman ang mga parishioners...Joke yan!

Pagdating sa mga proyekto, dapat ang umiral ay desisyon ng mga parishioners na may mga representative naman sa Parish Council….HINDI ANG SA NAKATALAGANG PARI NA PANSAMANTALA LANG ANG ITATAGAL.

Ang nabanggit na dahilan kung bakit nagsusulputan ang mga Christian Communities na binubuo ng mga dating Katoliko na tumiwalag dahil sa nakita nilang kaaliwaswasan ng mga paring baluktot ang pananaw at desisyon. DAPAT UNAWAIN NG MGA PARING ITO NA SILA AY ITINALAGA UPANG MAGMISA AT GUMAWA NG IBA PANG SPIRITUAL FUNCTIONS.  MINISTERIAL LANG ANG KANILANG FUNCTION BILANG “PARISH PRIEST” DAHIL ANG MGA DESISYON SA LAHAT NG MGA PANGYAYARI SA PARUKO AY DAPAT IKINUKUNSULTA SA COUNCIL.

DAPAT DIN AY MAY TRANSPARENCY SA MGA EXPENSES SA PAMAMAGITAN NG NAGPAPASKIL O PAGLAGAY NG NOTICE SA BULLETIN BOARD TUNGKOL SA LAHAT NG MGA PINAGGASTUSAN NG PERANG INABULOY NG MGA NAGSISIMBA. KAPAG HINDI GINAWA YAN NG NAKAUPONG PARISH PRIEST, NANGANGAHULUGANG IBINULSA NIYA ANG PERA!...NAKAKAHIYA SIYA!

Gusto ko lang linawin na hindi lahat ng parish priest ay mala-demonyo ang ugali. Marami sa kanila ay mababait. Pero hindi talaga maitatago ng puting sotana ang maitim na budhi at kawalan ng kaluluwa ng ilan sa kanila….DAHIL TAO LANG RIN SILA!