February 2016

0

The First Time I Got Shocked in the Course of Doing my Random Acts of Sharing

Posted on Sunday 28 February 2016

The First Time I Got Shocked
In the Course of Doing My Random Acts of Sharing
By Apolinario Villalobos

When I made a short stop in Luneta where I planned to take a late lunch one Sunday after I finished my rounds in Divisoria and Tondo, I met Aileen, a young woman who sells tinsel ground tarps. She was wearing a hooded jacket and who gave me her sweet smile to entice me to buy. A few steps away was a child who I learned was Tokong, her “daughter”. I bought her five tarps and began a conversation. I learned that at her young age of 23, the father of her 3-year child abandoned them. She consented when I asked to take a photo, so she removed the hood off her head.

After buying them snacks, I continued my queries about her life which led me to learn that she came from Samar almost five years ago to try her luck in Manila. Luck, however, did not smile at her as she transferred from one job to another until she met the father of her child. When she gave birth to Tokong, they were abandoned by the man she thought would be her lifetime partner. She lived with her relatives who ran out of compassion, forcing them to sleep on sidewalk, and thrived on junks that she collected from garbage bins, until a new-found friend, also a vagrant in Luneta told her to sell tinsel tarps to park strollers.

The child was barefooted so I told her that when I come back I would bring a pair of slipper or sandals, aside from clothes for them. After bidding them goodbye and started to walk away, the child shouted to bring toys, too. The shout made me look back in time to see “her” lift up and bit the seam of “her” dress, as a gesture of embarrassment. I was shocked to find out that “she” was a boy, as the nakedness down there showed the glowing evidence – a male organ!

When I went back to Aileen to ask if there was a problem with Tokong, she was at the verge of crying as she told me that she could not afford to buy appropriate clothes for him. That day, he was wearing a dress that was given the day before.  I found out that he gets a change of clothes only if new clothes were given. The impression that one gets by looking at the child is that he is a girl, as the hair is cut with bangs on the forehead.

I asked more questions till she told me that they are spending the night on the park sidewalk, as the gates are closed at midnight. After hearing this, I gave back the tarps that I bought and told her to sell them to others, and handed her some cash courtesy of Perla who is an avid supporter of my effort. I left them with a heavy heart, but with a resolve to be back soonest…..




0

Michael Villaflor, Jr: Profile of Diligence and Humility...another "unsung hero" of Philippine Airlines

Posted on Saturday 27 February 2016

Michael Villaflor, Jr.: Profile of Diligence and Humility
…another “unsung hero” of Philippine Airlines
By Apolinario Villalobos


When Michael Villaflor, Jr, or “Mike” to his friends and family was looking for a job after graduating from Mapua Institute of Technology with a Management Engineering course, the country was in its economic and political healing stage after Ferdinand Marcos was successfully ousted by the “People Power” which saw the installation of Corazon Aquino into presidency.  It was during this uneasy period when Mike initially tried his luck for a job in San Miguel Corporation. Unfortunately, the company was giving priority to applicants who graduated from the University of the Philippines and Ateneo. He went through similar discouraging experience when he applied at Philippine Airlines which was giving priority for applicants from the two aforementioned universities, as well as, the De La Salle University.

His persistence, however, in following up his application with PAL paid up when he was finally given the chance to undergo an interview and a series of written exams which he passed with flying colors. For assignment, when he visited the Office of the Metro Manila Sales in March 1986, headed by Milagros Limgenco, without much ado, he was sent to the Escolta Ticket Office to immediately render duty as Information Clerk. Due to his remarkable good performance, in less than a year, he was promoted as Cash Custodian, then, as Domestic Ticket Representative in the same ticketing office. In 1988, he was further promoted as Integrated Ticket Representative, a job which required him to compute international fares, as well. Unfortunately, on that same year, the Escolta Ticket Office was closed which caused his transfer to the Makati (Greenbelt) Ticket Office.  A little later of that same year he was transferred to the Taft Ticket Office, located on the ground floor of the Philippine Women’s University.

In early 1989, he retraced his steps to the Metro Manila Sales Area, but this time, with a new appointment as Sr. Market Planning Analyst under Marcial Zamora. His fast journey along the path of his corporate career brought him the following year, to the position of Staff Assistant for Luzon Sales Area which was merged with Metro Manila Sales by the VP-Sales and Services, Avelino Zapanta. This time, he worked under Teresita Al Luna.

While the career of Mike was gaining momentum, the general economic situation of the country was at its crucial that resulted to a slow down. Meanwhile, the management of the airline changed hands from Eduardo Cojuangco to Lucio Tan. In addition to the airline’s struggle to keep afloat, there were also problems that had to be dealt with – those of  PALEA (Philippine Airlines Employees Association) and the ALPAP (pilots’ and flight attendants’ association), which finally resulted to the temporary closure of the company in 1998. During the time, Mike was under Danny Lim who was at the helm of the Metro Manila and Luzon Sales.

When Philippine Airlines resumed its operations, Mike was transferred to its “flagship” office located at S & L building along Roxas Boulevard as Staff Manager in place of Atty. Cris Pascual, to work under Enrique Javier, the Country Manager for Philippines and Guam. Later, all PAL offices at S & L building were transferred to the airline’s Learning Center along Padre Faura, where he worked under different Country Managers such as Marilla Revilla, Genaro Velasques, and Dina May Flores.  When the San Miguel Corporation took over the company, it installed Salvador Britanico, Jr., as the Country Manager, and it was during this time that finally, Mike got his biggest break when he was appointed as Area Sales Manager for Luzon and Metro Manila.

When the Lucio Tan Group of Companies took over PAL from San Miguel Corporation in September 2014, Mike retained his job to work under his current boss, Harry Inoferio, who is virtually on a “home coming” stint, for he had spent a good number of years with PAL until he resigned to work with other airlines. Mike is doubling his effort, especially, at this critical moment of the airline industry under the shadow of the “open air policy” which is characterized by the cutthroat competition posed by locally- based airlines, as well as, foreign carriers that offer attractive fares. Despite the challenge, according to him, PAL is unfazed because its on-time departure reliability aside from its overall excellent service, have always been traditional trademarks that keep it flying with pride. Many passengers, especially the finicky, learn the lesson that a low fare can never replace an excellent service which is equated with comfort all the way of the flight, especially, long haul ones, hence, they go back to PAL after a “sad experience”.

In the office, Mike is ably supported by his equally diligent secretary, Melle San Jose Artillaga, who like him is equally meticulous in carrying out her job. And, at home, he is supported by his wife, Madeline and children, Mara Louise, Michael III, and Louise who understand his coming home late due to meetings. With all the challenges that he enjoys and the compassion of people around him that lightens his burden, he considers himself lucky and successful, yet feels at the same time, that he could still do more for the company.

To date, with a contented smile, he looks back to the day he was given a great opportunity by PAL which put him on the best career path, more than reason enough for him to continue doing his best. He also considers the short administration of the San Miguel Corporation as a good karma because it was during such time, while working with Salvador “Bud” Britanico, that he became a full-fledged manager.

But, most especially, for what he is now, Mike thanks his parents, Remy and Michael Sr. They molded him into a humble person who can work with utmost diligence and patience under pressure. Admirably, both parents who were supervisors of PAL then, did not try to use their influence when he was applying for a job in the company, as they wanted him to prove his worth on his own. Michael Sr. was a Ticket Office Supervisor (later on, a Manager), while Remy was a Desk Supervisor (later on, a Manager) of the Reservations Department.











0

Magkaiba ang Ugali at Antas ng Kaisipan ng mga Tao

Posted on Thursday 25 February 2016

Magkaiba ang Ugali at Antas ng Kaisipan ng mga Tao
Ni Apolinario Villalobos

Hindi pare-pareho ang ugali at antas ng kaisipan ng mga tao sa mundo. May mga taong tanga, mapanlinlang, oportunista, sutil, mabait, maka-Diyos, maka-Demonyo, korap, atbp. May mga tao ring bobo, hangal, matalino lang, o sobrang talino, atbp. Dahil sa mga kaibahang nabanggit, hindi pwedeng lahat ay maging madre, pari, mayor, governor, clerk, manager, presidente ng kumpanya, presidente ng Pilipinas, senador, doktor, janitor, atbp. At, dahil sa simpleng paliwanag na nabanggit, hindi dapat pagtakhan kung bakit may mga milyonaryo at mahirap, at mayroon ding mga nasa gitna ng lipunan ang kinalalagyan.

Ang mga mahihirap ay umabot sa kalagayan nila dahil sa iba’t ibang dahilan, tulad ng:
·        kawalan nila ng pagsisikap dahil sa likas na katamaran 
·        nakasanayang umasa sa iba lalo na sa mga kapamilya at kaibigan na may kaya
·        pagiging biktima ng mga manloloko tulad ng mga employer, illegal recruiter, landgrabber at iba pang mga switik sa lipunan
·        pagkapadpad sa slums sa siyudad dahil umiwas sa mga kaguluhan sa probinsiya nila

Ang mga mayayaman naman ay umabot sa kalagayan nila dahil sa mga sumusunod na dahilan:
·        minanang kayamanan mula sa mga ninuno o magulang
·        pagsikap na makaahon mula sa kahirapan kaya umasenso
·        nagtulak ng droga hanggang maging drug lord o drug laboratory operator
·        nag-operate ng huweteng sa kanilang bayan kaya naging milyonaryo
·        naging big- time illegal recruiter
·        naging opisyal ng gobyerno at nangurakot
·        naging big-time holdaper hanggang maging financier ng kidnap-for-ransom gang

Kapag naging mayaman ang isang tao, puro papuri ang maririnig tungkol sa kanya kung hindi galing sa masama ang kanyang yaman. Kung bistado namang galing sa masama ang yaman, abot- langit ang pagbatikos sa kanya. Binabatikos din ang mga mahihirap na nakatira sa slums dahil sa kalagayan nilang animo ay manok na nabubuhay sa “isang kahig, isang tuka” na paraan. Idagdag pa diyan ang paninisi sa kanila dahil kung magbuntis o magpabuntis ng asawa ay walang pakundangan kaya ang mga nanlilimahid na mga anak na pakalat-kalat sa kalye ay  animo mga mantas sa mukha ng lipunan.

Ang mga yumaman tulad ng mga magnanakaw sa gobyerno, tulak ng droga, drug lord, illegal recruiter, at iba pa, ay may mga karampatang parusa ayon sa batas, kaya kung maayos lang sana ang namamalakad sa gobyerno, sila ay mapaparusahan tulad ng pagkakulong. Subalit, kalat din ang mga kuwentong kung sino pa ang may kaalaman sa mga batas o nagpapatupad ng mga ito, ay sila pang nangunguna sa pagsuway. Ang namumuno naman ay parang taong dayami na panakot sa mga ibon sa palayan – walang kabuhay-buhay at pakiramdam!

Hindi dapat basta na lang isisi sa mga mahihirap kung bakit sila nasadlak sa nakakaawa nilang kalagayan ngayon. Ang korapsyon na siyang pinakamalaking dahilan ng lahat ng paghihirap nila ay nagsimula noon pa mang kasibulan ng Pilipinas bilang isang malayang bansa. Marami nang oportunista noon – mga mayayamang asendero na naging opisyal ng bansa, at mga edukadong naging pulitiko na nasilaw sa pera mula sa kaban ng bayan. Yan ang mga dahilan kung bakit nagkaroon ng NPA na ang impluwensiya ay nakarating na sa mga siyudad ngayon, kung saan ay naglipana din ang mga makabagong oportunista. Kaya tulad ng dapat asahan, sumabay sa paglala ng korapsyon sa gobyerno ang kahirapan sa bansa.

Ang nakikitang kahirapan at karangyaan ay mga pang-ibabaw lamang na tanawin sa isang lipunan. Hindi magkakaroon ng mga nasabing kalagayan kung walang mga dahilan tulad ng mga nauna nang nabanggit….at ang mga dahilang iyan ang dapat munang tingnan ng isang tao bago magbitaw ng komento na tulad ng:  “nakakasuka at mantsa ng lipunan ang mga slums at mga nakatira sa mga ito”, at “kasalanan ng mga inutil na mga taong yagit na ito kung bakit sila naghihirap”. Dapat isipin ng mga mapangkutya na kung may tamad na mahihirap, mayroon ding ganito sa hanay ng mga mayayaman ngunit hindi lang pansin dahil may pera sila.


Isang makapal na libro ang magagawa kung ilalahad ang mga may kinalaman sa kagutuman dahil hindi lang kahirapan ang mauungkat kundi pati mga kadahilanan. Hangga’t maaari ay iwasan sana ng mga “matatalino at masisipag” na magtanong kung bakit ang mga nasa iskwater ay hindi tumulad sa kanila. Kung maligaya na sila sa mataas nilang kinalalagyan at wala silang balak na tumulong sa mga nangangailangan o kung tumulong man ay may kasamang panunumbat, tumahimik na lang sila at iwasang tumingin sa ibaba. Pero, alalahanin nila na may kaakibat na matinding lagapak ang pagbagsak ng isang tao kung siya ay mula sa mataas na kinalalagyan!

0

Magkaiba ang Ugali at Antas ng Kaisipan ng mga Tao

Magkaiba ang Ugali at Antas ng Kaisipan ng mga Tao
Ni Apolinario Villalobos

Hindi pare-pareho ang ugali at antas ng kaisipan ng mga tao sa mundo. May mga taong tanga, mapanlinlang, oportunista, sutil, mabait, maka-Diyos, maka-Demonyo, korap, atbp. May mga tao ring bobo, hangal, matalino lang, o sobrang talino, atbp. Dahil sa mga kaibahang nabanggit, hindi pwedeng lahat ay maging madre, pari, mayor, governor, clerk, manager, presidente ng kumpanya, presidente ng Pilipinas, senador, doktor, janitor, atbp. At, dahil sa simpleng paliwanag na nabanggit, hindi dapat pagtakhan kung bakit may mga milyonaryo at mahirap, at mayroon ding mga nasa gitna ng lipunan ang kinalalagyan.

Ang mga mahihirap ay umabot sa kalagayan nila dahil sa iba’t ibang dahilan, tulad ng:
·        kawalan nila ng pagsisikap dahil sa likas na katamaran 
·        nakasanayang umasa sa iba lalo na sa mga kapamilya at kaibigan na may kaya
·        pagiging biktima ng mga manloloko tulad ng mga employer, illegal recruiter, landgrabber at iba pang mga switik sa lipunan
·        pagkapadpad sa slums sa siyudad dahil umiwas sa mga kaguluhan sa probinsiya nila

Ang mga mayayaman naman ay umabot sa kalagayan nila dahil sa mga sumusunod na dahilan:
·        minanang kayamanan mula sa mga ninuno o magulang
·        pagsikap na makaahon mula sa kahirapan kaya umasenso
·        nagtulak ng droga hanggang maging drug lord o drug laboratory operator
·        nag-operate ng huweteng sa kanilang bayan kaya naging milyonaryo
·        naging big- time illegal recruiter
·        naging opisyal ng gobyerno at nangurakot
·        naging big-time holdaper hanggang maging financier ng kidnap-for-ransom gang

Kapag naging mayaman ang isang tao, puro papuri ang maririnig tungkol sa kanya kung hindi galing sa masama ang kanyang yaman. Kung bistado namang galing sa masama ang yaman, abot- langit ang pagbatikos sa kanya. Binabatikos din ang mga mahihirap na nakatira sa slums dahil sa kalagayan nilang animo ay manok na nabubuhay sa “isang kahig, isang tuka” na paraan. Idagdag pa diyan ang paninisi sa kanila dahil kung magbuntis o magpabuntis ng asawa ay walang pakundangan kaya ang mga nanlilimahid na mga anak na pakalat-kalat sa kalye ay  animo mga mantas sa mukha ng lipunan.

Ang mga yumaman tulad ng mga magnanakaw sa gobyerno, tulak ng droga, drug lord, illegal recruiter, at iba pa, ay may mga karampatang parusa ayon sa batas, kaya kung maayos lang sana ang namamalakad sa gobyerno, sila ay mapaparusahan tulad ng pagkakulong. Subalit, kalat din ang mga kuwentong kung sino pa ang may kaalaman sa mga batas o nagpapatupad ng mga ito, ay sila pang nangunguna sa pagsuway. Ang namumuno naman ay parang taong dayami na panakot sa mga ibon sa palayan – walang kabuhay-buhay at pakiramdam!

Hindi dapat basta na lang isisi sa mga mahihirap kung bakit sila nasadlak sa nakakaawa nilang kalagayan ngayon. Ang korapsyon na siyang pinakamalaking dahilan ng lahat ng paghihirap nila ay nagsimula noon pa mang kasibulan ng Pilipinas bilang isang malayang bansa. Marami nang oportunista noon – mga mayayamang asendero na naging opisyal ng bansa, at mga edukadong naging pulitiko na nasilaw sa pera mula sa kaban ng bayan. Yan ang mga dahilan kung bakit nagkaroon ng NPA na ang impluwensiya ay nakarating na sa mga siyudad ngayon, kung saan ay naglipana din ang mga makabagong oportunista. Kaya tulad ng dapat asahan, sumabay sa paglala ng korapsyon sa gobyerno ang kahirapan sa bansa.

Ang nakikitang kahirapan at karangyaan ay mga pang-ibabaw lamang na tanawin sa isang lipunan. Hindi magkakaroon ng mga nasabing kalagayan kung walang mga dahilan tulad ng mga nauna nang nabanggit….at ang mga dahilang iyan ang dapat munang tingnan ng isang tao bago magbitaw ng komento na tulad ng:  “nakakasuka at mantsa ng lipunan ang mga slums at mga nakatira sa mga ito”, at “kasalanan ng mga inutil na mga taong yagit na ito kung bakit sila naghihirap”. Dapat isipin ng mga mapangkutya na kung may tamad na mahihirap, mayroon ding ganito sa hanay ng mga mayayaman ngunit hindi lang pansin dahil may pera sila.


Isang makapal na libro ang magagawa kung ilalahad ang mga may kinalaman sa kagutuman dahil hindi lang kahirapan ang mauungkat kundi pati mga kadahilanan. Hangga’t maaari ay iwasan sana ng mga “matatalino at masisipag” na magtanong kung bakit ang mga nasa iskwater ay hindi tumulad sa kanila. Kung maligaya na sila sa mataas nilang kinalalagyan at wala silang balak na tumulong sa mga nangangailangan o kung tumulong man ay may kasamang panunumbat, tumahimik na lang sila at iwasang tumingin sa ibaba. Pero, alalahanin nila na may kaakibat na matinding lagapak ang pagbagsak ng isang tao kung siya ay mula sa mataas na kinalalagyan!

0

On the Value of Books, Magazines, Etc.

Posted on Wednesday 24 February 2016

On the Value of Books, Magazines, Etc.
By Apolinario Villalobos

I just cannot understand how some people can fail to appreciate the value of books, magazines, etc. just because they are two, three or more years old. For them such materials are already outdated, so they do not deserve appreciation. The fact is, these materials, especially books can be updated while retaining their historical usefulness, hence, never outdated. Books are updated based on the old editions, and this is necessary, as some authors are found to bungle or distort facts, especially, on political issues.

Even for scientific and technical books that are supposed to be updated regularly due to the fast turnover of new ideas and discoveries, there is still a need to maintain old editions so that basic information will always be on hand, in case of verification.

The notion that hard copies of books are no longer necessary with the onset of high technology is wrong. What the cyberspace keeps in its archives are actually digitized old books and their new editions if there are, for easy reference. Important issues here are the convenience and affordability of access, as not everybody can afford the installation of computers at home or the expense for browsing in internet cafes. On the other hand, there are the so-called e-books, but such are just “versions” of printed ones. In fact, some authors venture into e-book publication first, to sell their books on-line which is easier, but still print them later, using the earnings.

While before, the book was considered as a precious commodity for the acquisition of knowledge, today, book publication is viewed more as a very profitable business venture. This is the reason why the questionable Philippine educational system has allowed the “conversion” of text books into workbooks with the insertion of a portion on questions and answers at the end of each chapter. This practice of the educational institutions, including government agencies, in connivance with the unscrupulous publishers and agents has made many people shamefully rich on one end, while on the other end, the parents and students suffer. In their haste for printing, some books even come off the press with so many errors. The practice no longer made possible the passing on of old books to younger members of the family, as buying new sets with unanswered questions at the end of chapters, has become necessary and a requirement of the school.

People love trivia. But where do all the information come from? – old books and magazines! Those found in the internet are the upload, patiently done by website owners that earn through ads squeezed in available spaces of their site’s pages, or number of viewers they generate. This is how servers and website owners in the cyberspace earn. Netizens thought that they owe a lot to them thinking that they are the originators of the information, when all these website owners do is upload information. On the other hand, the servers only provide space for these websites from which they earn enormous income. 

I have no quarrel with the servers and website owners, but my effort here is directed at how people have been misled by thinking that because of the computers, hard copies of reading materials have become obsolete or on a kindlier view, unreliable.

Before the onset of the internet, students had no choice but to diligently turn the pages of books to cull the needed information for their theses. They were forced to make summaries or condense sourced materials. But because of the advance technology, some of them just “copy” and “paste” pages from sources in the internet, make minimal revisions, by deleting sentences and paragraphs, then, collate them into a “thesis”. That is the ongoing sad reality.

When I did a job on the side editing theses of students from a reputable university, I discovered one time, that four drafts were identical word for word – with the same source in the internet. Two other students tried their best to be authentic by jumbling the sequence of paragraphs that they copied and collated. And there’s the story shared by a librarian about two similar theses, but with submission dates of more than ten years apart.  They were discovered later when a researcher took note of the similarity and called the librarian’s attention about it. And, there’s a classic story of how the whole content of a thesis reference was peeled off from its cover by a student researcher, and who inserted folded newspapers, afterwards, as replacement to make the reference material look intact when it was returned to the librarian who did not bother to check.

I am not saying that we fill whatever space we have at home and offices with books and magazines and hold on to them till time eternal.  What I am trying to share is the restraint that we should observe in disposing books and other reading materials that have outlived their immediate usefulness. What we do not need can be shared, instead of dumping them in garbage bins. What shocked me was when I found two copies of pocket edition of Bible in a box of junk, and worse, a copy of Koran in another junk shop! I found my rare copies of biography of Queen Victoria, “Pepe En Pilar”, and “Codigo Penal” printed in 1870, in a pile of junks sold on a sidewalk.

As a high school and college student in Notre Dame of Tacurong, a parochial school in the far southern province of Sultan Kudarat in Mindanao, I had a grand time poring over the pages of National Geographic, Reader’s Digest, and Encyclopedias in our library, all old editions, solicited by Oblate priests in the United States. Some of them were even dated as early as 1950’s, especially, the Reader’s Digest and National Geographic, but I still enjoyed reading them. We were lucky, as our bespectacled librarian, Leonardo Ninte and his student assistants, carefully, rebound the reading materials, to make them endure regular handling. A good number of shelves in the library were filled with donated books, with only very few important current editions purchased due to the scant fund of the school. Those “outdated” materials helped me a lot in developing my love for reading. Accordingly, if some people who are in charge of libraries today will nurture an attitude of abhorrence to old books, they will eventually deny others the opportunity to earn knowledge from books, be they old or new.

The fast advancing technology on information is proving its great help to mankind. But we should understand that technology in whatever form has limitations. The gadgets we see now as “repository” of information, still need to be fed with basic information by man as basis for their mechanical “intelligent” subsequent actions. Most importantly, what are fed to these machines come from the human brain. These invented and fabricated machines come about as forms of convenience that man seeks tirelessly for his comfort. Man started with barks, leaves, rocks and even pot shards in recording events long time ago. What resulted into modern day codices – books, should therefore be given due respect and importance for all their worth which is fathomless. To tip the balance in favor of these machines as regards the perception on the value of books, therefore, is not fair.


0

Mga Kuwentong Pagkaligtas sa "Stroke" na Dapat Tularan

Mga Kuwentong Pagkaligtas sa “Stroke”
…na dapat tularan
Ni Apolinario Villalobos

Kapag sinabi kong nakaligtas ang isang tao sa “stroke” na isang nakakabahalang sakit sa puso, ang ibig kong sabihin, siya ay naglalakad, nakakagamit ng isang kamay man lang, nakakakaing mag-isa, at hindi lamang nakaratay sa kama o wheel chair. Ang mga tinutukoy kong nakaligtas sa “stroke” ay sina Godo Melecion, Nelson Borromeo, Nani Dalisay, at Apiong Bunag – mga taga Perpetual Village 5 ng Barangay Real Dos, sa Bacoor City ng Cavite.

Hindi ko mapigilang magsulat tungkol sa kanila dahil nakita ko kung paano silang magsikap upang makapamuhay uli nang normal at may kabuluhan sa tulong ng kanilang misis, at lalo na ng disiplina. Nadanasan nila ang mga unang hakbang upang sila ay makaraos sa atake ng sakit, kaya tiniis nila ang nananalaytay na kirot ng “therapy” na ginawa sa kanila araw-araw upang hindi tuluyang mawalan ng lakas ang kanilang mga litid at hindi maging inutil ang mga ugat na dinadaluyan ng dugo, at pati na ang mga kasu-kasuan at buto. Mula sa pagkaratay ay pinilit nilang makabangon, at unti-unting makakawala sa animo ay pagkakatali nila sa kama.

Animo ay nagpaligsahan silang apat kung sino ang unang makakalabas ng bahay upang makapag- “walking- walking” na tawag namin sa exercise ng mga senior sa palibot ng basketball court. Unang nakita isang umaga si Nani. Makaraan ang ilang araw ay nakita si Nelson. Sumunod si Godo na mas gusto ang pag-ikot sa loob ng subdivision. Bandang huli ay nakita si Apiong na may baston, subalit nag-iikot pa pala sa dalawang subdivision bago dumiretso sa basketball court upang makipaghuntahan bago umuwi.

Sa kanilang apat, ang pinakamabilis na nakabawi ng lakas ay sina Godo at Apiong. Si Godo ay nakagawa na ng kulungan ng aso gamit ang hindi apektadong kamay, samantalang ang isang medyo mahina pa ay ginagamit na pangsuporta, at nitong huling mga araw ay nabuo niyang mapinturahan ang loob ng kanilang bahay, bakod at gate na bakal. Sa mga ginawa niya, katuwang rin niya ang kanyang misis na si Zeny.

Si Apiong naman ay nakaubos sa pagsibak ng mga sangang nakatambak sa likod ng bahay nila. Nagdidilig din siya kasama ang kanyang misis na si Bedi. Dating nagtitinda ng gulay sa palengke ang mag-asawa at ang pinagkitaang ito ang bumuhay sa kanila at nagpatapos sa pag-aaral ng kanilang mga anak, kaya hinanap-hanap ng katawan ni Apiong ang mga dating kilos na nakasanayan ng isang magbubukid.

Sina Nelson at Nani naman  ay mas gusto ang pag- “walking-walking” sa basketball court. Kahit hindi pa pumuputok ang araw, naglalakad na si Nani palibot ng basketball court hanggang sa siya abutin ng liwanag. Sinasabay naman ni Nelson sa pagsilip ng arawa ng kanyang paglalakad sa palibot ng court. Matiyagang gumigising ng maaga si Belen, asawa ni Nelson upang makapila sa bilihan ng pandesal at nagtitiyaga pa rin sa paghintay sa asawa na sinasabayan niya sa pagsawsaw ng tinapay sa kape. Ang asawa naman ni Nani na si Winnie ay hindi magkanda-ugaga sa paghanda ng almusal.

Ang kuwento ng apat na nakaligtas sa “stroke” ay pagpapakita ng pagsasakatuparan ng pinangakong pagsasama nila bilang mag-asawa habang buhay…wika nga sa Ingles ay, “for better or worse….till do us part”, at pagpapatunay na rin na ang disiplina at tiyaga ay napakahalaga upang malampasan ang pagsubok na dulot ng mga sakit na kung minsan ay nagiging sanhi ng kamatayan.

Ang mga tulad nila ang dahilan ng paminsan-minsan kung pag-post ng mga impormasyon tungkol sa tulong ng mga halamang gamot na nakikita lang sa ating paligid.








0

Isang Kending Hinati, at iba pang Kuwento

Posted on Monday 22 February 2016

Isang Kending Hinati, at iba pang Kuwento
Ni Apolinario Villalobos

Malaking bagay ang pag-uusap kung minsan ng magkakaibigan upang sumariwa ng mga nakaraan. Nangyari ito nang magkita kami nina Del Merano, mag-asawang Mona at Reuben Pecson na isinama ang tinuturing kong “miracle baby” nila noon, at ngayon ay binata na, si JR. Ibinuntis ni Mona si JR nang panahong mayroon siyang malaking cyst sa sinapupunan, subalit sa awa ng Diyos, nakaraos siya sa pagbuo nito hanggang maipanganak bilang isang malusog na sanggol. Ngayon si JR ay isa nang piloto. Pananalig sa Diyos ang naging kasangkapan ni Mona sa pagkakaroon ng isang matagumpay na ngayong anak na Piloto.

Sa mga kuwentuhan namin, lumabas ang pinakatago-tago sigurong kuwento ni Del tungkol sa kending hinahati pa niya upang magkasya sa maghapon niyang pagsi-sales call noong kami ay nagtatrabaho pa sa Philippine Airlines (PAL). Isa si Del sa mga pinagkakatiwalaang Account Officers ng PAL. At, dahil sa kanyang pagka-single mom, tipid na tipid ang ganyang gastos. Nagulat daw ang kasama naming kasabay niya sa pag-sales call nang ilabas niya ang kalahati ng isang kendi at isinubo bilang miryenda. Ang natirang kalahati ay kanyang itinabi para sa hapon naman.

Ikinuwento rin niya na sa pagpipilit na makapasok sa PAL ay halos nanikluhod sa nagbibigay ng typing test na bigyan siya ng ilang pagkakataon na umabot sa pang-apat hanggang abutin niya ang standard na bilis sa pagmamanikilya. Mangiyak –ngiyak siya nang makalusot sa test. Ang unang trabaho niya ay sa Accounting Office subalit napansin siya ng namumuno ng Internationals Sales Department na si Manny Relova, kaya on the spot ay sinabihan siyang mag-report sa opisina nito upang mag-issue ng mga tiket na pang-international. Dumaan siya sa masusing pag-aaral ng iba’t ibang pamasahe sa eroplano, kasama na ang sa iba pang airlines. Dahil sa kagalingan niya, mabilis ang kanyang promotion hanggang sa ma-assign sa iba’t ibang international station bilang District Sales Manager.

Naalala ko noon ang kuwento niya nang ma-assign sa San Franciso (USA). Ang tinirhan niya ay walang kagamit-gamit kaya sa sahig siya natutulog nang kung ilang araw. Kahit bago sa America ay malakas ang loob sa paglibot kaya sandali lang ay dumami na ang kanyang kontak at mga kaibigan na nakatulong ng malaki sa kanya bilang District Sales Manager.


Nag-resign siya nang bilhin ng San Miguel ang PAL, subalit nang bilhin uli ito ni Lucio Tan ay inimbita siyang bumalik na malugod naman niyang tinanggap dahil iba daw na challenge ang nararamdaman niya bilang kawani ng nasabing airline. Iniwan niya ang isang managerial job at ang malaking suweldo mula dito. Bumalik siya sa kumpanyang nagbigay sa kanya ng magandang pagkakataon upang mabago ang kanyang buhay, lalo pa at siya ay single mom. Ipinakita ni Del na ang pagtanaw ng utang na loob ay nakakagaan ng damdamin. Ngayon si Del ay District Sales Manager na uli ng San Franciso (USA).


0

The "Funny Money" that Goes a Long, Long Way

The “Funny Money” that Goes A Long, Long Way
By Apolinario Villalobos

The “funny money” comes from “Perla”, a kind-hearted Filipina benefactor based in America. She earns the money from her translation “sideline”, as she is on a regular call to interpret for Filipinos with cases being heard in court, and who have difficulty in speaking English. The “funny” is her lingual concoction for the job that she did not seek, but in a way, accidentally came her way. She has been consistently supporting my RAS (random acts of sharing) which started when she learned of my RAS from my blogs about such advocacy.

What is really funny is the reaction of friends who keep on asking where some of my fund comes from, as if suspecting me to push drugs just to earn extra. They just cannot believe that somebody would send money for total strangers who are in dire need for help. When I add that there was also a time when another friend in London sent money, and still another in America sent a “blessing” through her “balikbayan” sister, their eyes get bigger in disbelief. In exasperation, I just tell them that it is very difficult for somebody to understand the sharing that others are doing if he or she does not have the same advocacy in life….or if he or she does not extend a hand to others as a habit. As expected, these fence-sitting friends fail to get what I mean. The problem with some people is that, they are used to seeing “charitable acts” done only by people who wear t-shirts emblazoned with their mission.

Perla drives or commutes to courts or hospitals where her service as translator is needed. Her benevolence sometimes bothers me, as I would imagine that she could be left with a little amount or nothing for her own needs. Every time I remind her about that, she would send me a message with typed laughter with an assurance that what she sends me is “funny money” earned accidentally from the job that she has somehow learned to like.

The unselfish sharing of Perla always reminds me of the comment of my two “balikbayan” friends who tried to treat me to a lunch. On our way to the restaurant inside a mall, I saw an emaciated mother and her child who was holding on to a black garbage bag half-filled with empty plastic bottles. Both were staring at the customers eating fried chicken at a lunch counter near the aircon van terminal. When I told my friends to go ahead and that I would just follow in a few minutes, as I would like to buy packed lunch for the mother and her child, they told me not to bother, as “we can just pack our left- over for them after our lunch inside the mall”….they meant “doggie bag”. What they said made me adamant and which also made me decide not to join them anymore despite their pleading. When they left, I bought three packed lunch for the three of us – I, the mother and her child, and enjoyed it in the farthest corner of the terminal where we slumped on the floor. That lunch made my day….and, for which was spent part of Perla’s “funny money”.



0

Barkada?...o Pamilya!

Posted on Sunday 21 February 2016

Barkada?...o Pamilya!
Ni Apolinario Villalobos

Palaging napapag-alamang ang mga kabataang naliligaw ng landas ay inaakay pala ng mga barkada. Ito ang mga kabataang tin-edyer na mas nagtitiwala sa mga kabarkada kaysa mga magulang nila. Bibihirang mga kabataan ang may tiwala sa kanilang mga magulang na sana ay nakakaalam ng kanilang mga problema. Ang mga kabataang ito ay nasa yugto ng kanilang buhay kung saan ay nalilito sila dahil sa alanganin nilang kalagayan – HINDI NA sila bata na nakukuha sa pag-aalo, paglalambing, o pang-uuto ng mga magulang o nakakatandang kapatid, subalit  WALA PA RIN SILA sa tamang gulang upang magpasya para sa kanilang sarili. Kaya ang ginagawa na lang nila ay tumakbo sa kanilang mga kabarkada na kasing-gulang nila upang magkaroon ng “kakampi”.

Subalit iba ang kuwento kapag ang isang tao ay nasa wastong gulang na pero mas matimbang pa sa kanya ang kanyang barkada kaysa magulang at mga kapatid. Hindi maiiwasang magkaroon ng problema sa loob ng pamamahay sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya na normal namang nangyayari. Pero kapag labis na ang nakikitang problema sa mga magulang halimbawa, dahil sa hindi nila magandang ugali o di kaya ay masamang bisyo, hindi mapipigilan ng isang anak na maghimutok at maghanap ng mapagpahingahan niya ng sama ng loob, na makikita niya sa katauhan ng isang barkada.

Ang isang halimbawa ng sitwasyong nabanggit ay tungkol sa isang taong nag-aabrod ng mahigit isang taon at umuuwi lamang upang magbakasyon ng dalawa o tatlong buwan. Tuwing uuwi ay hindi siya nakikitaan ng excitement dahill makakapiling uli niya ang kanyang mga magulang at mga kapatid. Nakilala ko siya dahil barkada siya ng isa kong pamangkin. Ayon sa taong ito, mula at sapol nang siya ay magtrabaho sa ibang bansa, wala nang alam na ipaabot sa kanya ang kanyang mga magulang at mga kapatid kundi huwag kalimutan ang kanilang pasalubong. Ni minsan ay hindi man lang daw niya naringgan ang mga ito ng mga salitang, “…mag-ingat ka sa biyahe mo pauwi”.

Kapag sumalubong daw sila sa airport ay pinipilit pa siyang mamili muna sa Tourist Duty Free Shop kahit pa sabihin niyang mag-SM na lang para makatipid. Hindi pa sila diretsong uuwi dahil kahit dis-oras na ng gabi ay maghahanap pa sila ng makakainang mahal na restaurant. Ang inaasahan niyang hindi nangyayari ay uuwi sana agad sila upang makapagpahinga siya at kakain ng paborito niyang pagkain na dapat sana ay iniluto ng kanyang nanay. At ang nangyayari pa, tuwing uuwi siya, sa loob ng dalawang araw ay halos pamimili daw ang ginagawa nila.

May kuwento pa ang kaibigan ng pamangkin ko na pinilit daw siya ng kanyang nanay na bumili ng isang condo…investment daw. Yon pala ay humabol lang ang nanay niya sa komisyon na makukuha dahil ang ahente ay kumare niya! Ang nakatira sa condo pagkatapos mabayaran ay mag-asawang kaibigan ng kanyang nanay na taga-Germany…libre, dahil sila naman daw ang tinitirhan ng nanay niya kapag bumisita siya sa Germany. Madalas ding patirhan ng nanay niya ang condo sa mga kamag-anak na balikbayan ng kanyang mga amiga. Ang pinakamasakit, nang pilitin niyang kunin ang papeles ng condo, ayaw ibigay ng nanay niya…yon pala, nakapangalan ito sa kanila ng tatay niya, at hindi sa kanya!

Nang tinanong ko ang kaibigan ng pamangkin ko kung may naipon siya sa bangko, ang sabi ay meron naman daw….Php80,000.00! Anim na taon na siyang nagtatrabaho sa Saudi…

Nitong huling pag-uwi ng taong tinutukoy ko, pinagpilitan niyang “magbakasyon” sa bahay ng barkada niya – sa pamangkin ko,  “for a change” daw. Dahil sa desisyon niya, sa airport pa lang ay nagtalo na sila ng nanay niya subalit wala itong magawa, kaya pagkatapos maibigay ang mga pasalubong na nakahiwalay ng lagayan ay sumakay na siya ng taxi papunta sa bahay ng kanyang barkada.





0

Harmony in Diversity Breeds Respect and Love...with Mindanao (Philippines) as a typical case

Harmony in Diversity Breeds Respect and Love
…with Mindanao (Philippines) as a typical case
By Apolinario Villalobos

In the Bible, the Israelites failed their God when they did not follow His instruction to the letter. Instead of annihilating all members of the pagan tribes whose cities they have overran, in some, they allowed the inhabitants to live side by the side with them. Some Israelites even took their women as wives. There was harmony, somehow, although not pleasing in the eyes of their God.

When the Arab and Chinese traders came to the Sulu Archipelago to ply their wares thousands of years ago, they intermarried with the native women, so today, some Tausugs have Chinese and Arab names and the fused cultures are obviously manifested in their physical features. There was harmony, then, for the sake of commerce, but which developed into respect and love that became the foundation of the Sulu Sultanate.

“Conquest” of kingdoms can also be accomplished through intermarriages, such as what happened in Egypt, the Iberian region and Europe. Despite the differences in culture, harmony was developed and bred respect among their royalties, thus, kingdoms were expanded. Still today, some business tycoons, especially, in Asia, have the habit of merging their wealth through marriage. In time, the human “instruments” for the worldly end, somehow develop love for each other.

In Mindanao, Philippines, particularly the Muslim central and southern portions of the island, the migrants from Luzon and Visayas, and the indigenous Muslims live harmoniously in communities as neighbors. Unfortunately, due to politics instigated by greedy desire of the few, animosities developed. Nevertheless, those who are really advocating peace persist in maintaining their warm neighborly relationship founded on love, respect, and lately, tolerance.

There is a story of a couple in which, the wife is from a royal Muslim family, while the husband is an ordinary hardworking Christian. They underwent three marriages – Islamic, Christian and Civil, with the consent of their parents. Their children were not baptized days or weeks after birth, the Christian way, but when they were old enough to choose which faith they preferred. In time, the couple began to raise Christian and Muslim children, but they do not feel any “difference” at all. Today, each of them observes the chosen faith with utmost sincerity in a home that permeates with love.

Lately, the son of a Muslim couple decided to become a Catholic priest. Instead of ostracizing him, the parents prayed over him to strengthen his chosen faith.


Clearly now, the problem in Mindanao is not the difference in faith as despite the diversity, the Mindanaoans are united by love and respect for each other, founded on harmonious relationship. What is happening in Mindanao are the doings of greedy politicians, but hope is not gone from the heart of Mindanaoans who had been longing for autonomy…with God’s help!

0

How I was Put at Ease by the Smiling Ladies of BPI Savings - Imus Branch

Posted on Thursday 18 February 2016

How I was Put at Ease
By the Smiling Ladies of BPI Savings- Imus Branch
By Apolinario Villalobos

I was used to receiving transmitted cash via money transfer agencies other than any of the banks. With the money transfer agencies, I was more at ease because of the congenial atmosphere due to their small area, making the personalized service felt more. So when a friend from abroad told me that she was transmitting money via a bank, particularly, Bank of the Philippine Islands (BPI), I was apprehensive.

The first time I went to the branch of the said bank in Imus City, the receiving area was full of clients. But, nevertheless, I was served immediately when I pleaded as I was going somewhere else before the onset of the heavy traffic. I was attended to by a lady who later told me that she was a reliever due to the expected onrush of visit from clients. She was all smiles while asking for the required IDs. And, although, it was already nearing closing time, she and the rest of those manning the counter did not show any fatigue. The lady was Annette Javier, who in a breeze handed to me the remittance.

The second time I experienced the BPI smile was when I again visited the branch to pick up another remittance from the same friend abroad. The lady who attended to me asked questions about the remittance as an SOP, especially, because it came from the States. The truth is that, the questions sort of irritated me because they made me feel like a party to a money laundering scheme….it was just a wild feeling, though. Besides, she did her job with an arresting smile, so I was at ease all the time. The lady was Susan Purificacion, who had been with the trusted banking institution, for twenty years. And, just like what I had experienced during my first visit and attended to by Ms. Javier, my second experience was also something to relish if only for the good service that I received.


Well, the Bank of the Philippine Islands is deeply rooted in the culture of the Filipinos as it was already around during the Spanish regime. With such long experience, what can one expect, but just a good service?

0

Magkapareho ang Pananaw ni Pacquiao at Binay Pagdating sa Katiwalian...nakakabahalang isipin!

Magkapareho ang Pananaw ni Pacquiao at Binay
Pagdating sa Katiwalian…nakakabahalang isipin!
Ni Apolinario Villalobos

Umaayon si Pacquiao sa pananaw ni Binay na walang katotohanan ang mga ibinebentang sa kanyang katiwalian hangga’t hindi napapatunayan. Papaanong mapatunayan ni Binay na wala siyang kasalanan kung hindi naman siya umaatend ng mga hearing? Paano niyang mapatunayan na hindi galing sa nakaw ang yaman nila kung palaging idinadahilan niya ang “immunity” ng kanyang posisyon upang hindi siya mapuwersang dumalo sa mga hearing?

Nakakabahala ang ganitong pananaw dahil nagpapahiwatig ito na walang kasalanan ang isang nagnakaw kahit may mga ebidensiya pero hindi napatunayan sa husgado dahil sa galing ng kanyang abogado. Ang ganitong pananaw ay nagsasalamin ng hindi mapapagkatiwalaan sistema ng hustisya na pinapagalaw ng mga abogadong “matatalino” at ang serbisyo ay mayayaman lang ang may kakayahang umupa. Dahil diyan, maraming mga inosenteng mahirap na walang pambayad ng magaling na abogado ang  nabubulok sa bilangguan.

Palaging may karugtong na “Diyos” at pa-English pang deklarasyon ng kanyang “faith” kuno tuwing magsalita si Pacquiao upang ipabatid na siya ay maka-Diyos, kaya tingin niya sa kanyang sarili ay isang mabuting tao. Nakakapanindig- balahibo ang ginagawa niyang pagmamalaki….kahindik-hindik, at isang karumal-dumal na kayabangan! Hindi dahil dasal siya nang dasal o di kaya ay panay ang pagbasa ng Bibliya ay mabuting tao na siya. Paano ang mga walang Bibliya dahil walang pambili? Sila ba, tulad ng mga bakla at tomboy, ay mas masahol din sa hayop dahil walang na-memorize na salita ng Diyos tulad niya? 

Paano naging mabuti ang isang tao na nagsasabing inosente siya hangga’t hindi napapatunayan sa korte ang mga kasalanan niya, kahit sa kaibuturan ng kanyang diwa ay alam niyang may kasalanan talaga siya? Ang ganitong pananaw ay nagpapahiwatig ng karumal-dumal na kawalan ng konsiyensiya ng isang tao dahil kahit alam niyang may kasalanan siya pero kaya niyang kumuha ng isang matalino at magaling na mga abogado ay siguradong absuwelto siya.

Kung mananalo si Binay bilang presidente at si Pacquiao ay senador, hindi na mawawalan ng pangungurakot sa gobyerno dahil ang kasalanang ito ay kailangang patunayan PA sa korte, ayon sa kanilang pananaw. Hindi man sila ang gumawa ay gagawin ng iba dahil kaya nilang umupa ng magaling na abogado kahit mahal ang serbisyo. Yan ang sagot sa tanong kung kaylan pa may napatunayang nangurakot na malalaking opisyal sa matataas na puwesto ng gobyerno. Samantala ang mga kaso man lang ng mga kinurakot na pork barrel sa ilalim ng kasalukuyang administrasyon ay wala pa ring linaw hanggang ngayon.


Nakakatakot isipin na nabubuhay tayo ngayon sa panahong naglipana ang mga taong walang konsiyensiya. Silang tingin sa sarili ay maka-Diyos at hindi asal-hayop dahil panay ang basa ng Bibliya, pagdasal, at pag-attend ng prayer meetings, kaya mga “Kristiyano” kuno…ganoong ang nasa isip pala ay inosente sila sa mga kasalanang ginawa dahil hindi napatunayan sa korte! 

0

Ang Bumatikos sa Maling Ginawa ay Hindi Pagiging Abnormal

Ang Bumatikos sa Maling Ginawa ay Hindi
Pagiging Abnormal
Ni Apolinario Villalobos

Hindi abnormal ang mga taong bumabatikos kay Pacquiao. Kung hindi normal ang pagbatikos kay Pacquiao dahil kinumpara niya sa hayop at mas masahol pa nga daw ang ginagawa ng mga bakla at tomboy, ibig sabihin ba ay abnormal ang decision ng NIKE na sipain siya?...abnormal ba ang mga sinasabi ngayon ng mga respetadong international at local sports analysts na mali ang ginawa niya na malinaw na isang “discrimination”? Abnormal ba ang ginagawa ng mga brodkaster at mga bloggers na tumatawag ng kanyang pansin dahil sa “karumal-dumal” at hindi “makatao” niyang ginawa? Para na rin niyang sinabi na dahil “straight” kuno siya, sigurado nang ligtas siya pagdating ng araw ng paghukom. Paanong mangyayari yon ganoong hindi siya naniniwalang NAKIKITA NG DIYOS ANG LAHAT, dahil tulad ni Binay, naniniwala din siyang HANGGA’T HINDI NAPAPATUNAYAN NG KORTE (NG TAO) ANG KASALANAN NG ISANG TAO, ITO AY  INOSENTE!....YAN ANG NAKAKAPANINDIG-BALAHIBONG PANANAW DAHIL HINDI NIYA INISIP NA ALAM NG DIYOS ANG LAHAT NG NANGYAYARI SA MUNDO!

Ang batayan niya sa kanyang mga sinasabi ay ang Bibliya at sa isang bahagi pa niyan ay nandoon ang mga batas PARA SA MGA ISRAELITA LANG NA IBINIGAY NG DIYOS NILA SA KANILA LANG. Nandoon ang mga batas na ginagamit ngayon ng ISIS. Nagbabasa ako ng Bibliya at namimik-ap ng mga ideya na maaari kong magamit, pero hindi ako panatiko at literal na nagpapatupad ng LAHAT  ng nababasa ko. Para sa akin ay tama lang na tandaan for information,  kung ano ang mga nabasa pero ang ipatupad ang mga hindi na applicable o angkop sa kasalukuyang panahon ay ang dapat ituring na ABNORMAL.

Halimbawa ng abnormal na pagpaniwala sa lahat ng sinasabi sa Bibliya ay ang sinabing, huwag mag-alala dahil Diyos na ang bahala sa iyo….na isang malaking kamalian. Dapat tayo ay magsikap pa rin, dahil kung hindi dapat mag-alala ang tao, magiging tamad na siya at aasa na lang sa biyaya. Sa Gitnang Silangan, may mga nagpapairal pa ng batas ng Bibliya na kailangang batuhin hanggang mamatay ang isang nagtaksil sa asawa, putulan ng ari ang isang nanggahasa, putulan ng kamay ang isang nagnakaw, etc.  Marami pang ganyang sinasabi sa Bibliya na literal na pinaniniwalaan ng mga “panatiko”. Sa Pilipinas ay maraming ganyang uri ng panatiko! Kaya mag -ingat tayo sa mga taong utak-ipis na mga ito! Ang masama lang ay baka makarating sila sa Kongreso at Senado….gagawa ng mga batas na “karumal-dumal”.

Walang kwestiyong magaling sa boksing si Pacquiao, subalit minsan na ring nakalog ang utak dahil sa sobrang self-confidence. Itong sobrang self-confidence na dinagdagan pa ng mga sulsol na gusto lang siyang lokohin ang humihila kay Pacquiao pababa.

Napatunayan na sa napakaraming pagkakataon ang pagiging bulag sa katotohanan ng mga taong nalasing sa tagumpay at karangalan kaya nag-akalang si SUPERMAN sila. Taliwas yan sa inakala kong okey si Pacquiao noon na padasal-dasal pa hawak ang rosaryong bigay ng nanay niya bago sumabak sa suntukan sa ibabaw ng ring. Bandang huli, nawala ang rosaryo, pumasok sa pulitika at nagpalit ng religion. Ano ang nangyari?....ang unti-unti niyang pagbagsak!

Ngayon, umabot sa sukdulan ang pagbago ng ugali ni Pacquiao dahil akala niya ay isa rin siyang “huwes” ng Diyos na dapat humusga sa ibang taong masahol pa daw sa hayop ang ginagawa! Ang ginagawa ni Pacquiao na paghuwes-huwesan ay panggagaya sa mga tunay na huwes noong panahon ng Bibliya, silang mga itinalaga ng Diyos dahil wala pang namumunong hari sa mga Israelita.

Upang makakita ng mga naghuhuwes-huwesan, pumunta lang sa tapat ng Quiapo church ngayong Holy Week at maraming makikita doon. Noong nakaraang taon, ang mga nakita ko ay mga may mahabang balbas at pilit na magmukhang si Hesus, may isa pang nakaupo sa “trono” , nakasuot ng puting damit upang magmukhang “diyos ama” at napapaligiran ng mga “disipulo” na ang isa ay umaarteng nagta-trance, pero nang sigawan ko ay “nagising”!


Marami na akong ginawang blog para kay Pacquiao, kasama na ang isang tula. Kahit nagsisimula pa lang siya sa boksing ay marami na siyang inaning tagumpay sa Pilipinas. Subalit sa kalaunan, nagmistula siyang gumuhong bantayog sa aking pananaw….ginagawa rin pala niya ang mga ginagawa ng mga nalalasing sa tagumpay.

0

Marerespeto Lamang ang Isang Bagay Kung Lubos ang Pagka-unawa Dito...ganyan ang dapat gawin sa Bibliya

Posted on Wednesday 17 February 2016

Marerespeto Lamang ang Isang Bagay
Kung Lubos ang Pagka-unawa Dito
…ganyan ang dapat gawin sa Bibliya
Ni Apolinario Villalobos

Matalino talaga ang Diyos. Habang maaga ay naipakita niya na hindi pala malawak ang pang-unawa ni Manny Pacquiao dahil ang isip niya ay naka-kahon lamang o limitado sa mga nakapaloob sa Bibliya na halatang hindi naman niya inunawa na mabuti. Ang Old Testament kung nasaan ang Leviticus ay patungkol sa mga  Israelista noong unang panahon. Ang mga nakapaloob na mga utos ay para sa kanila at angkop sa kapanahunan nila…ngunit may iilan naman na ang “substance” o “essence” ay maaaring gamitin sa makabagong panahon…kaya hindi dapat “literal” ang interpretasyon. Marami ang nasiraan ng isip dahil sa pagkapanatiko sa literal na pagpaniwala sa mga kautusang ito sa Old Testament. Maraming nasirang pamilya sa makabagong panahon dahil ipinagpalit ng isang ama ng tahanan ang kanyang pamilya sa isang kopya ng Bibliya kaya lumayas at “nag-pastor” sa iba’t ibang lugar. Maraming nag-resign sa trabaho at nag-astang “Moses” at nagpastor-pastoran, sumasampa sa mga jeep at bus upang mag-share kuno.

Nakakabahala ang ginagawa ni Pacquiao na pagsangkalan sa Bibliya sa pangangampanya upang ipakita sa taong bayan na mabuti siyang tao. Ano ngayon kung naniniwala siya sa Bibliya niya?...ang dami diyang inaalmusal, tinatanghalian, at hinahapunan ang pagsambit sa pangalan ng Diyos, at tuwing araw ng pagsimba ay nasa simbahan din sila, pero magnanakaw naman pala ng pera ng taong bayan! Paano na lang kung manalo siya bilang senador? Gusto ba niyang ipilit sa mga hindi “Born Again Christians” ang nabasa niya sa kanyang Bibliya?

Ang isa sa mga totoo na sinasabi sa Bibliya ay darating ang panahon na maglalabasan ang mga hangal na taong nagkukunwaring mga “sugo” ng Diyos at pag-usbungan ng iba’t ibang grupo na nagbabalatkayong “maka-Diyos”…dahil nangyayari na…at may naghuspa pa na ang ibang tao ay masahol pa sa hayop dahil nagkakagusto sila sa isa’t isa!

Ang Bibliya ay isang sagradong bagay, ano mang uri ito na ginagamit ng iba’t ibang relihiyon. Ang mga hindi naniniwala ay dapat magpakita man lang dito ng respeto. Ang pag-abuso dito ay isang uri ng pambabastos sa Diyos.

May kasabihan sa Ingles na “respect begets respect” at sa Pilipino ay, “ang respeto ay nasusuklian ng respeto”. Dahil diyan, marerespeto pa kaya si Pacquiao dahil mismong Bibliya ay hindi niya nirespeto sa pagbigay ng ibang kahulugan sa mga nilalaman nito?

ASAHAN ANG HINDI PAG-RESPETO SA KANYA NG MGA TAONG NADISMAYA SA KANYA SA ARAW NG KANYANG LABAN. KUNG MAY MAG-BOO SA KANYA AY OKEY LANG…HUWAG LANG SIYANG BATUHIN NG KAMATIS HABANG NASA IBABAW NG RING! BILIB SANA AKO SA KANYA…NGAYON AY HINDI NA!




0

Si Manny Pacquiao at ang Bibliya Niya

Si Manny Pacquiao at ang Bibliya Niya
Ni Apolinario Villalobos

Hindi ito isyu ng kabaklaan o katomboyan, kundi tungkol sa lawak o kakitiran ng isip ng isang tao, lalo pa at nadadamay ang relihiyon na hindi dapat. Sa pinakahuling interview kay Manny Pacquiao sa isang radio station halatang hindi niya naiintindihan ang isyu na naglagay sa kanya sa alanganin, dahil paulit-ulit lang siya sa pagbanggit ng Diyos at Bibliya. Kung ganoon ang takbo ng kanyang isipan, sa halip na pumasok sa pulitika, nag-pastor na lang sana siya. Dapat isipin ni Pacquiao na hindi lahat ng Pilipino ay naniniwala sa Bibliya at katulad niyang Kristiyano. At bilang mambabatas, ang trabaho niya ay gumawa ng batas para sa ikabubuti ng LAHAT ng Pilipino, ano man ang relihiyon nila, AT HINDI ANG MAGYABANG NG KAALAMAN TUNGKOL SA BIBLIYA NA GINAGAMIT NILA SA KANILANG CHRISTIAN GROUP! Binara siya ng radio announcer nang banggitin niya ang Leviticus na pinagmulan daw ng sinabi niya tungkol sa “karumal-dumal” na ginagawa ng mga tomboy at bakla na ayaw niya. Ang nasabing chapter ng Bibliya ay maselan, at hindi lahat ng sinasabi dito ay angkop sa kasalukuyang panahon. Swak sa kanya ang kasabihang, “a little learning is a dangerous thing”.

Paulit-ulit na sinasabi ni Pacquiao na ayaw niya ang ginagawa ng mga bakla at tomboy sa isa’t isa dahil bawal daw sa Bibliya at binanggit pa ang Sodom at Gomorrah. Ano ang gusto niyang gawin ng mga bakla at tomboy na may mga ka-live in at nakatira sa ilalim ng iisang bubong?...magdasal minu-minuto at mag-ngitian? Kung uunawain niya ang isang tao, dapat ay unawain din niya ang buong pagkatao nito. Hindi ba niya alam kung ano ang ginagawa ng mga ito bilang paraan ng pagparaos? Napaka-ipokrito niya kung hindi niya ito alam. Kung totoo ang sinasabi niyang may mga kamag-anak siyang bakla, bakit hindi niya tanungin ang mga ito upang malaman niya? Mag-ingat siya dapat dahil may lahi silang bakla, at alalahanin niyang may dalawa siyang anak na lalaki, na sana ay hindi makitaan ng mga senyales. Si Rustom Padilla ay umaming may pusong babae at nagpakababae, hindi noong bata o tin-edyer pa lang siya, kundi nang siya ay may asawa na.

Nang tanungin si Manny kung bakit si Binay ay malakas magdasal pero nagnanakaw pa rin, kinausap na raw niya ito at nagsabi na hangga’t walang napapatunayan, ay inosente siya. Magkasama sila sa iisang partido. Ngayon ako naniniwala sa kasabihang, “birds of a feather flock together….”

Kung Bibliya ang pinagbabatayan niya ng sinabi niyang masahol pa sa hayop at karumal-dumal ang ginagawa ng mga taong pareho ang kasarian kaya ayaw niya, nakalimutan yata niyang sa libro ring ito nakasaad ang mga karumal-dumal na pakikipagtalik sa iba’t ibang babae, ng mga paborito ng Diyos na sina David at Solomon! Huwag niyang sabihing maka-Diyos ang ginawa ng mag-ama noong unang panahon sa pagkaroon ng harem na kinabibilangan din ng mga babaeng pagano na ayaw na ayaw ng Diyos.

Kung gusto niyang magbanggit ng kahayupan, bakit hindi niya banggiting masahol pa sa hayop ang mag-asawang babae at lalaki na maya’t maya ay nag-aaway dahil sa pera, o di kaya ay pabaya sa mga anak na tin-edyer pa lang ay adik na, o di kaya ay nagsabwatan upang maglaglag ng nabubuong sanggol sa sinapupunan, na basta na lang ipa-flush sa inuduro o itapon sa basurahan? Bakit hindi niya sabihing masahol pa sa hayop ang ibang mga “tunay” na babae at  lalaki na kung atakehin ng kalibugan ay masahol pa sa asong ulol, na kung tawagin ay sex maniac  at nympho maniac? Bakit hindi niya sabihing masahol pa sa hayop ang mga kapareho niyang mga pulitiko na nagnanakaw sa kaban ng bayan ng perang dapat ay ginagastos para sa mga nagugutom? Bakit hindi niya kondenahin ang mga halos mamatay sa paghinagpis na mga “sports men” kuno na pilit nagpapakalaki ganoong pusong babae naman pala? Bakit hindi niya kondenahin ang mga taong sa kagustuhang kumita ay nambubugbog…tulad niya?

Kung hindi alam ni Pacquiao,  ayon sa siyensiya hindi nalalaman kung ang isang sanggol ay magiging tomboy o bakla. Sa kanilang paglaki at nagkaroon ng kaliwanagan, kaya ang may pera ay nagpapalit na lang ng kasarian na tutugma sa tunay nilang nararamdaman. Dapat ay malaman din niya na ang tao ay may DNA kung saan ay nakaimbak ang lahat tungkol sa kanyang pagkatao  at hindi niya ito kontrolado. Ang mga nakalagay sa DNA na ito ay BIGAY ng Diyos, hindi hiningi ng nabubuong sanggol sa sinapupunan ng kanyang nanay, at lalong hindi hiningi ng mag-asawang ibigay sa magiging anak nila na resulta ng kanilang pagpaparaos! Kaya, ibig sabihin ay dapat respetuhin at unawain ang isang tao kung ano mang uri siya dahil lahat ng bagay tungkol sa kanyang pagkatao ay BIGAY ng Diyos! Kung karamihan sa mga pari ay nananahimik na nga lang tungkol dito dahil ang iba ay guilty, at ang santo papa naman ay nagpapahiwatig ng pang-unawa, si Pacquiao naman ay nagyayabang sa pagsabing “….ayon sa Bibliya..”. Dapat pala ay nasa pulpito si Pacquiao na ngayon ay nangangampanya bilang senador!

Kung gusto niyang patunayang may sampalataya siya sa Diyos at Bibliya niya, bakit hindi siya magpatayo ng mga bahay sambahan sa iba’t ibang liblib na bahagi ng Pilipinas dahil ang mga tao dito ay naglalakad pa ng kung ilang kilometro makarating lang sa pinakamalapit na kapilya?
Ang tunay na pananampalataya ay hindi binabatay sa uri ng relihiyon at Bibliya. Ang tunay na pananampalataya sa Diyos ay nakaangkla sa pagmamahal at pang-unawa sa kapwa dahil kung hindi kayang gawin ito ng isang tao, lalabas na nagkukunwari lang siya sa pagsampalataya sa Diyos na hindi niya nakikita. Ang dalisay na pananampalataya sa Diyos ay umuusbong mula sa puso, hindi dinidikta ng Bibliya at ibang tao, lalo na ng mga ipokrito.  Ang isang taong masahol pa sa hayop ay yong nagkukunwari bilang Kristiyano dahil ginagamit nila si Hesus upang magyabang ng pananalig na ampaw – walang laman…at hanggang pakitang-tao lang.


Kawawa talaga ang Pilipinas dahil naglipana ang mga hayop sa lahat ng sulok, lalo na sa gobyerno - mga buwaya, buwitre, linta, aso, unggoy, ipis, langaw, at tungaw!!! Naalala ko tuloy ang mga mga pilosopong malibog kaya dumami ang mga anak, na sa Bible daw ay may utos na,  “go forth into the world and multiply”…yon lang. Hindi nila inuunawa ang kabuuhan ng utos. Maraming ganyan ngayon na nagmamarunong nang makahawak ng Bibliya, kaya akala nila sa sarili ay pantas na pagdating sa mga nilalaman nito. Ang pagiging maka-Diyos ay pinapakita sa gawa, hindi pinagyayabang sa pamamagitan ng pagsasalita!

0

Masarap Sana, Subalit Nakakalito ang Buhay sa Mundo

Posted on Monday 15 February 2016

Masarap Sana,  Subali’t Nakakalito ang Buhay sa Mundo
Ni Apolinario Villalobos

Masarap sana ang mabuhay sa mundo, kung hindi magulo at walang mga kalituhan. Dahil ito sa likas na ugali ng taong mapanlamang, mapag-imbot, at maramot na kadalasang  tumatalo sa mga mabubuting ugali na mapagpakumbaba, mapagbigay, at bukas-palad. Kung mapagpakumbaba ka, siguradong yayapakan ang iyong mga karapatan. Kung mapagbigay ka, siguradong itutulak ka lang sa tabi ng mga mapag-imbot. Kung bukas-palad ka kaya maluwag sa loob ang pagtulong sa kapwa, aabusuhin ka naman.

Dahil sa nabanggit na mga kalituhan, yong isa kong kaibigan, ay halos ayaw nang lumabas ng bahay upang makaiwas sa mga hindi magandang mangyayari sa kanya. Dahil sa ginawa niya, itinuring siya ng mga ungas niyang kapitbahay na “makasarili”. Sabi niya minsan sa akin, kung magpapaputok siya ng baril sa kalye siguradong sasabihin ng mga kapitbahay niyang “siga” siya. Sinabihan ko na lang na madaling araw pa lang ay umalis na siya at umatend ng misa sa Baclaran o Quiapo, pagkatapos ay mamigay ng tulong sa squatter’s area at kapag padilim na ay saka na lang siya umuwi – walang mga ungas na kapitbahay ang makakakita sa kanya. Sabi ko nga sa kanya ay maswerte siya at ungas lang ang mga kapitbahay niya…hindi mapagkunwari at mainggitin.

Hind lang sa pakikipagkapwa-tao ang may kalituhan, kundi kahit na rin sa mga bagay na kailangan upang mabuhay tulad ng pagkain. Kailangan daw ay kumain ng gulay at isda dahil masustansiya ang mga ito. Subali’t sa palengke, hindi lang isda ang nilulublob sa “formalin”,  ang kemikal na ginagamit sa pag-embalsamo, kundi pati na rin mga gulay upang hindi malanta agad. Ang karagatan at mga ilog na tinitirhan ng mga isda ay marumi na rin. Ang mga nahiwang gulay ay nilulublob sa tawas upang hindi mangitim tulad ng hiniwang langkang nakagawiang iluto sa gata at talong na tinanggalan ng bulok na bahagi, pati binalatang gabi, kamote, at patatas. Ang mga gulay sa pataniman ay alaga din sa mga chemical na pamatay-peste habang lumalago. Yong sinasabing mga “organic” daw ay hindi rin sigurado dahil maraming mga nagtitindang mahilig magsinungaling, makabenta lang. Kung totoo man, ay nakakakuha naman ang mga ito ng lason mula sa hangin.

Ang mga karne ay may mga anti-biotic, kaya ang akala ng isang kumpanyang nagdede-lata ng produktong karne ay bobo lahat ng mamimili dahil sinasabi ng ads nila na walang sakit ang mga baboy at manok nila – siyempre, dahil alaga sa antibiotic!...talaga din namang kumita lang, lahat ay gagawin upang makapanlinlang. At, yong mga batang lumaki sa gatas at karne ng hayop, ngayon ay may ugaling hayop na rin…dahil kung hindi man bastos ay lapastangan at suwail pa!

Ang mga softdrink lalo na ang “Cokes” (tawag yan ng Bisaya sa Coke”), na pampagana sa pagkain kahit bagoong, toyo, o patis lang ulam ay nakakasira ng kidney at atay. Kung mag-ulam naman palagi ng instant noodles na pinakamura at pinakamadaling iluto, subalit ginamitan ng kemikal upand hindi magdikit-dikit, ay lalo namang sisira ng kidney. Mismong bigas na sinasaing ay may mga chemical din upang hindi kainin ng uod at kuto habang nakaimbak sa bodega, kung saan ay iniispreyhan pa sila upang hindi upakan ng mga daga at ipis.

Ang instant na kape ay dumaan din daw sa mga paraan o process na nangailangan ng mga kemikal na hindi maganda sa katawan kahit pa sabihing nakakatulong ang inuming ito sa paglusaw ng cholesterol at bara sa daluyan ng dugo patungo sa puso. Ang asukal na puti ay mayroong bleaching chemical na nagpaputi sa dating manilaw-nilaw na katas na ito ng tubo. Naka-imbento ng artipisyal na asukal upang makaiwas sa diabetes, subalit nakakasira naman din daw ng kidney.

Pati mga bitamina na ginagawa sa mga laboratoryo ay pinagdududahan na rin. Kahit maliit lang ang sumobra sa naimon ay magsasanhi na ng overdose na maaari pang maging sanhi ng sakit. Sa puntong ito, ang mga gamot na akala natin ay nakakapandugtong ng buhay ay hindi rin pala magandang basta na lang iinumin, kaya mismong anti-biotic ay hindi na rin ligtas.

Ano pa nga ba at, animo ay nag-uunahan ang mga bahagi ng katawan natin kung alin sa kanila ang unang manghihina hanggang bumigay  dahil sa mga pagkaing akala natin ay pampahaba ng buhay, yon pala ay may mga lasong unti-unting nakakamatay. Kaya siguro, madalas na payo ng doctor sa pamilya ng pasyente na may taning na ang buhay, ay pagbigyan na lang ito sa lahat ng hihilingin niyang pagkain dahil wala na rin namang mangyayari bunsod ng lasong nagkakaiba lang ang dami sa bawat pagkain.  Ang maratay dahil sa sukdulang epekto ng lason na nakukuha natin sa mga pagkain at hangin ang ultimate na sitwasyon kung saan ay talagang angkop ang kasabihang, “no choice” at “…no turning back”.  Ang kalagayan ring ito ang nagpapakita na ang tao ay nagsi-self destruct!





0

Kamatayan Ma'y Hindi Kayang Tayo'y Paghiwalayin...

Posted on Sunday 14 February 2016

KAMATAYAN MA’Y HINDI KAYANG TAYO’Y PAGHIWALAYIN…
(sumpaan nina Emma at Ric Jamorabon)
Ni Apolinario Villalobos

Sa harap ng altar tayo noo’y nagsumpaan –
Sa lahat ng problema tayo’y magtutulungan
At ang lahat ng ligaya ay ating pagsasaluhan
Sa harap yan ng Diyos na makapangyarihan
Kaya mangyayari, giliw…. magpakaylan man!

Kamatayan man, sa ati’y ‘di magpapahiwalay
Dahil sa sumpaan, naging  isa ang ating buhay
Sa kalusugan, at sa sakit, tayo man ay maratay
Pag-ibig sa isa at isa ay walang makakapantay
Pagmamahalan natin ay wagas at napakadalisay!!!







0

Farewell…Eboy
(for Eboy Jovida)
By Apolinario Villalobos

In this world you’ve ceased to live
But in our heart and mind
You shall linger with a smile -
And, it shall never fade in time.

You’ve tried to be the best you could -
Husband, father… friend
In songs you have crooned
Even the calm you well feigned.

Farewell…to the best father, farewell!
Friend, you’re a delight
Ride on the glory of our love
As you journey towards that Light!