Isang Umaga, sa Kubol ng Kaibigan kong Nakatira sa Bangketa
Posted on Monday 29 August 2016
ISANG UMAGA SA KUBOL NG KAIBIGAN KONG
NAKATIRA SA BANGKETA…
Ni Apolinario Villalobos
Ang kaibigan kong ito ay may dalawang anak
na ang panganay ay limang taong gulang na nag-aaral sa DSW prep/kinder school, at ang nakababata ay
limang taong gulang naman. Nakatira sila sa isang sulok ng eskinita malapit
lang sa Recto/Divisoria at ang tinitirhan ay isang kubol na ang bubong ay
pinagdikit na dalawang malapad na trapal na ibinigay ko noong Pebrero. Ipinako
ng kaibigan ko ang isang bahagi ng
trapal sa pader. Dahil malapad, nasakop ang kariton at dalawang bangko
na gawa sa binaklas na mga kahong dating may lamang imported na prutas galing
Tsina. Sa araw ay all-around ang gamit ng dalawang bangko kung pagdikitin –
kainang mesa, desk ng anak kung mag-aral ng leksiyon, at patungan ng mga
nalinis na gulay na pambenta.
Sa kariton natutulog ang mga bata, ang
mag-asawa naman ay dalawang bangko. Dati ay naglilibot sila upang mamulot ng
mga mapapakinabangan sa mga basurahan, subalit nang mag-aral na ang panganay ay
pumirme na sila sa sulok na kanilang “tinitirhan” ngayon. Pamumulot ng mga
itinapong gulay na lanta at reject ang pinagkikitaan nila kaya alas-tres pa
lang ng madaling araw ay nasa tambakan na sila ng mga itinapong gulay dahil
agawan ang nangyayari.
Umaga noon, bandang 6:00 AM at kararating
lang nila mula sa pamumulot. Habang pinupunasan ni misis ang panganay na anak
upang ihanda sa pagpasok sa eskwela, nag-usap naman kami ni mister habang
hinihintay naming uminit ang tubig na pang-kape. Ang bunso naman ay mabilis na
nakatulog.
Ako: Mukhang
marami kayong maibebenta mamaya.
Siya: Sana
ay mabentang lahat dahil may bibilhing pang-project ang anak ko.
Ako: Ano
ba daw na project?
Siya: Sabi ng titser niya ay album daw ng mga
hayop kaya bibili pa kami sa National Book Store, sa Avenida, ng mga larawang
gugupitin na lang mamayang hapon.
Ako: Marami daw ba ang kailangang mga retrao ng
mga hayop?
Siya: Oo yata, eh….kakausapin ko pa ang anak ko
pagdating niya mamayang hapon, pagkasundo ni misis. Pero depende din sa ikakasya
ng pera.
Ako: Sana kung iilan lang, pwede nang gumupit sa
mga lumang diyaryo na mabibili sa junk shop…mura pa. Black and white nga lang.
Siya: Ganoon ba?...naku, eh di punta na lang ako
sa junk shop diyan sa kabilang kanto. Sigurado ba?
Ako: Oo….pili ka lang ng mga lumang diyaryo na
may mga larawan ng mga opisyal ng gobyerno at mga pulitiko…..mga hayop naman
sila, eh….mga hunyango, buwaya, buwitre, ulupong, at aso.
Sa
huling sinabi ko, matagal akong tiningnan ng kaibigan ko at sabay kaming
tumawa, pati ang
misis
niyang nakikinig pala ay napautot sa katatawa!....sumigla ang umaga namin
habang
pinagsaluhan
ang tutong na kaning nabili ko sa suki kong karinderya na sinabawan ng mainit
na
kape…lalo
pang pinasarap ang almusal namin ng inihaw na tuyo.
Ang
kaibigan ko ay isa sa anim na nabigyan ng bagong kariton na pinagawa ko sa sa
isang
karpintero
sa Bambang, dahil kinumpiska ang dati nilang ginagamit nang magkaroon ng
sidewalk
operation ang Manila City Hall noong bagong umupo si Duterte bilang presidente.
Naging
biktima sila ng pagpapakitang-gilas ng LGU social workers.
Discussion