Ang Masisipag na Biyahera ng Gulay

At ang Matiyagang Arkabalista ng Tacurong na si Melvin Duque

Ni Apolinario Villalobos

Sa isang bahagi ng kalye na papasok sa Apilado subdivision ng Tacurong city, natagpuan ko ang isang maliit na bagsakan ng mga gulay mula sa Takub na bahagi na ng South Cotabato, isang bulubunduking barangay. Ang ibang biyahera ay mula sa Kulaman, Tantangan, Buluan, at President Quirino. Napansin ko rin sa bahaging yon ang isang taong may nakakuwentas na ID ng city government, at napag-alaman kong arkabalista pala…si Melvin Duque.

Maagap sa pagbigay ng tiket si Melvin pagkatapos niyang bilangin ang mga nakasakong gulay ng mga biyaherang lahat ay kilala na niya. May kasama pang ngiti kung siya ay magbigay ng tiket kaya kahit kararating lang ng mga binibigyan niya ay wala silang reklamo. Maaga pa lang ay nakaabang na si Melvin at kahit tirik na ang araw ay matiyaga pa rin siyang nag-aabang ng mga darating. Dahil walang sombrero, ang pananggalang niya sa init ng araw ay ang kanyang sweat shirt. Hindi siya umaalis sa kanyang “teritoryo” hangga’t may dumarating pang mga biyahera.

Maliit lang ang kinikita ng mga biyahera ayon sa isang nakausap ko. Ang ilan sa kanila ay mismong mga nagtanim ng kanilang paninda. Ang iba naman ay namamakyaw ng mga gulay mula sa mga magsasakang ayaw bumaba sa mga palengke upang magbenta. Karamihan din sa kanila ay mga babae dahil ang mga asawa daw nila ay naiiwan upang magtrabaho sa bukid.

Si Melvin at ang mga biyahera ay mga nakalimutan nating mga haligi ng ating ekonomiya….mga bayani. Kung walang mga biyaherang nagtitiyagang maghakot ng mga gulay sa pamilihan kahit kaunti lang ang kikitain, wala tayong mabibiling natitingi o retailed sa mga palengke. At, kung walang matiyagang arkabalista tulad ni Melvin, walang malilikon na direktang buwis ang lokal na pamahalaan upang maipatupad nito ang mga programa at may maipangsahod sa mga empleyado at opisyal ng bayan. Karapat-dapat sila sa ating paghanga at paggalang, na ang tiyaga at kasipagan ay dapat tularan.