Ang Maynila

Ni Apolinario Villalobos

Masayang mahirap ang buhay sa Maynila lalo na para sa mga ordinaryong mamamayan.  Ang unang-unang pagdurusa ay dulot ng mala-impiyernong trapik. Ang mga lansangan ay umaapaw sa mga sasakyan. Lalong malala ang kalagayan ng trapik tuwing panahon ng tag-ulan dahil sa mga baradong drainage o mga imburnal at mga hinukay na kalye na ire-repair kuno subalit iniwang nakatiwangwang ng mga dispalinghadong kontraktor na hindi naman pinapansin ng mga walanghiyang in-charge na ahensiya ng gobyerno. Ang mga kawawang estudyanteng nahuhulog sa mga imburnal kung may baha ay ni hindi nakakapagreklamo dahil hindi rin sila binibigyang-pansin.

Walang disiplina ang karamihan ng mga drayber kaya hindi maiwasang magkapatayan dahil lang sa tinatawag na “road rage” o init ng ulo sa kalye….wala kasing gustong magpalamang. Dahil sa matinding trapik, mas mahaba pa ang oras na ginugugol sa biyahe papunta sa pinapasukan at pauwi ng bahay, kaysa sa pagtigil sa mismong pinapasukan at sa bahay. Maraming magulang ang umaalis sa bahay nang madaling araw habang tulog PA ang mga anak, at nakakauwi sa bahay ng halos hatinggabi na kung kaylan ay tulog NA ang mga ito kaya nagkikita lang sila kung weekend.

Sa Maynila, hindi napapansin ang ganda ng buwan kung ito ay nasa kanyang kabilugan dahil sa dami ng mga streetlights, neon lights, dancing fountains, kumukutitap at patay-sinding signboards at billboards. Wala ring nakikitang mga alitaptap sa mga puno, naririnig na kuliglig (cicadas) at kokak ng mga palaka. Ang paglubog ng araw ay nakikita at kinamamanghaan pa rin sa natitirang bahagi ng Roxas Boulevard mula sa breakwater ng Mall of Asia at mula sa Philippine Navy hanggang sa US Embassy. Subalit baka dumating ang panahon na pati ang mga bahaging nabanggint ay mare-reclaim na rin upang patayuan ng mga nagtataasang gusali tulad ng ginawa sa Baclaran at Pasay.

Maraming manloloko sa Maynila. Ito ang mga animo ay linta na nabubuhay sa dugo ng mga niloloko nilang nagsisikap upang makaraos sa araw-araw na pamumuhay. Hindi lang mga bagong salta sa Maynila ang biktima ng mga ungas na ito kundi pati na rin ang mga matagal nang nakatira sa lunsod pero hindi hindi pa rin nagkakaroon ng leksiyon. Samantala, ang ibang ungas na manloloko ay regular na nagbabago ng strategy upang makalusot.

Kung magpakasipag lang at magsikap habang nakatira sa Maynila, walang mamamatay sa gutom sa Maynila…nakakatiis lang dahil sa pagpipilit na pagkasyahin ang maliit na kinikita. Marami rin ang nakakaraos sa pagkain ng “pagpag” (tira-tirang pagkaing napulot sa basurahan, nilinis at niluto uli). Dahil diyan, kahit ang mga nakatira sa bangketa at marunong dumiskarte tulad ng pamululot ng mga mapapakinabangan sa basura ay nakakaraos pa rin. Marami ring mga nagwo-working student sa Maynila sa pamamagitan ng pagpasok sa mga burger joints, restaurants, malls, at iba pa. Ang iba namang gustong kumita agad ng pera ay nagpuputa o nagpoprosti sa Avenida. Marami akong nakausap na nagtatrabaho sa Ayala business district na dating mga “escort ladies” at “escort boys” habang nag-aaral hanggang makatapos sa kolehiyo.

Ang Maynila ay malaking lunsod na maraming oportunidad o pagkakataon para sa masisipag. Okey ditong mag-aral dahil sa dami ng mga unibersidad at kolehiyo. Ang matindi lang ay ang ugali ng mga iskolar ng bayan na dito nag-aaral at naghihintay ng pagkakataong makasama sa mga rally ng mga komokontra kay Duterte. Marami ring nagbabakasakaling dito sila makakatisod ng partner na mayamang matandang malapit nang mamatay. Subalit marami rin akong nakausap na may kakambal yatang kamalasan na na-stranded sa Maynila at sumusumpang hindi na babalik dito kapag nakaipon ng perang pamasahe pauwi sa kanilang bayan.