Ang mag-iinang ito ay bumibiyahe mula sa bulubunduking barangay ng Tacub sa Magon. Madaling araw pa lang ay umaalis sila sa kanila upang magdala ng mga gulay sa “Apilado”, kanto ng highway malapit sa entrance ng public market ng Tacurong. Ang nanay ay “Ati” na nakapag-asawa ng Kristiyanong galing sa Passi, Iloilo. Hindi ko na babanggitin ang pangalan nila upang mapangalagaan ang kanilang privacy.

Ang tawag nila sa pedicab na may platform na pinapatungan ng mga kalakal ay “top down”. Akala ko noon, ang ibig niyang sabihin ay four-wheel vehicle na walang bubong, kaya bumilib ako sa kanya dahil sa pagtitinda ng gulay ay nakabili ng ganoong uri ng sasakyan. Nang mataymingan ko ang pagdating nila isang umaga ng Martes,  nakita ko ang sinasabi niyang “top down”. Ang “top down” pala ay motorcycle na may “side car” na may platform. Lalo akong bumilib sa kanya. Madulas ang “trail” pababa mula sa Tacub hanggang highway at delikado ang kalagayan nilang mag-iina pati ang mga sako-sakong gulay na pwedeng mahulog mula sa “platform”. Fluent sa mga salitang Hiligaynon, Karay-a, Tagalog at Ilocano ang nanay. Nang marinig kong mag-usap sila ng kanyang mga anak, nagpalagay agad ako na sila ay hindi Muslim o Kristiyano at nang tanungin ko ay inamin niyang siya ay “Ati”.

Ang “Ati” ng Mindanao ay hindi katulad ng mga “Aeta” sa Zambales. Hindi kinky ang buhok ng mga “Ati” sa Mindanao at ang iba sa kanila ay mestisahin at mestisahin.