Showing posts with label Ermita. Show all posts

0

Antonette....Nakadanas Mangalakal at Tumira sa Bangketa, ngayon ay Eskolar sa Kolehiyo

Posted on Thursday, 11 August 2016

ANTONETTE…NAKADANAS MANGALAKAL AT
TUMIRA SA BANGKETA, NGAYON AY ESKOLAR SA KOLEHIYO
Ni Apolinario Villalobos

Si Antonette ay nag-iisang anak ni Minda na nagtitinda ng kape, tinapay at tsitserya sa bangketa malapit sa Sta. Monica St. ng Ermita na nai-blog ko two days ago. Nahiya akong tanungin noong unang nag-usap kami kung single mom si Minda pero mabuti na lang at siya mismo ang nagsabi na maliit pa si Antonette ay namatay na ang tatay nito nang magkita kami uli. Bumalik ako sa puwesto ni Minda upang maghatid ng kumot at ilang gamit. Mabuti rin at napaunlakan ang pakiusap kong makita si Antonette kaya walang kaabug-abog na sindundo siya ni Minda mula sa inuupahan nilang maliit na kuwarto.

Sa mabilis na pag-uusap namin ni Antonette, nalaman kong eskolar pala siya, kaya sa isang semester ay mahigit lang ng kaunti sa sampung libong piso lang binabayaran sa Universidad de Manila subalit malaki ang nagagastos pa rin sa mga project at iba pang requirements para sa kurso niyang Business Administration. Ang allowance niya sa isang araw ay 150pesos. Second year na siya at napansin ko ang hawak niyang lumang cellphone na inamin niyang ginagamit niya sa kanyang pag-research. Tulad ng ginagawa ng ibang mga kinakapus na estudyante, naghahanap siya ng libreng wifi site upang makapag-browse. Hindi nila kaya ang bayad sa internet café na ang singil ay hindi bababa sa 30pesos kada oras. Hindi ko na tinanong kung saan galing ang cellphone dahil baka isipin niyang masyado akong maurirat.

Nang makiusap ako kung pwede akong sumama sa kanya sa inuupahan nilang kuwarto ay malugod niya akong pinagbigyan. Mula sa puwesto ng nanay niya ay nilakad namin ang di-kalayuang kanto ng Sta. Monica at pumasok kami sa isang maliit na sidestreet. Naalala ko ang mga eskinita sa Baseco compound na pinapasok ko habang binabaybay namin ang eskinitang maputik at sa isang gilid ay mga barung-barong. Akala ko, nang pumasok kami sa isang maliit na pinto, nandoon na ang kuwarto. Ang ground floor ay marami ring maliliit na kuwarto. Pumasok pa kami sa isang maliit na pinto bago itinuro ni Antonette ang butas sa itaas na animo ay manhole lang sa laki. Ito ang “lulusutan” papunta sa “second floor”.

Sa tabi ng matarik o halos patayong hagdan papunta sa “second floor” ay may isa pang kuwarto na ang pinakatakip ay kurtina. Hahawiin ko sana out of curiosity kung hindi ko narinig ang, “may tao pa kuya”….CR pala! Unang “lumusot” si Antonette sa butas papunta sa “kuwarto” niya at sumunod ako. Dahil sa kalakihan ko ay halos hindi ako kasya at kinabahan pa ako dahil sa dulas ng matarik na hagdanang gawa lang sa maliliit na pinagtagpi-tagping kahoy.

Ang kuwarto ay talagang maliit. Kung ako siguro ang hihiga sa loob ay nakalabas ang mga paa ko sa pinto. Para lang itong malaking cabinet. Walang bintana at ang pinanggagalingan ng hangin ay isang maliit na electric fan.  Ang upa sa kuwarto ay 1,500 pesos isang buwan, libre nga lang ang tubig at ilaw kaya pinagtitiyagaan ng mag-ina. Ang nakakabahala lang ay kung magkaroon ng sunog. Siguradong lahat ng nakatira sa lugar na yon ay masasawi.

Nang bumalik ako kay Minda, tinanong ko siya kung bakit wala halos siyang paninda ganoong maaga pa. Wala raw siyang pambili at ayaw pa muna siyang pautangin ng Bombay at nagpaparinig pa daw ito na mahirap maningil kaya dapat ay magbayad pa daw muna siya ng balance. Nag-alala nga daw siya dahil sa sinabi ng anak na aabot na sa mahigit 600pesos ang mga kailangan para sa kanyang mga kailangan sa eskwelahan. Mabuti na lang at hindi ko pa nagastos ang 500pesos na pambili sana ng mga payong kaya inabot ko na muna sa kanya upang magamit nila. Pati ang payong na gamit ko ay iniwan ko kay Antonette dahil wala pala itong payong. Dahil kulang na ang pamasahe ko pauwi sa Cavite, pinagkasya ko ang mga barya hanggang sa Buendia (Pasay) at dahil umuulan ay patakbu-takbo ako upang makarating sa bahay ng isang kaibigan na inutangan ko ng pera para magamit sa pagbili ng mga payong sa Baclaran bago umuwi sa Cavite. Mabuti na lang at inabot ko ang kaibigan kong paalis na sana kung hindi bumagsak ang ulan. Ang mga payong ay para sa mga pinangakuan kong mga estudyante noon pa, at ang iba ay pambenta ng mag-asawang may sanggol na nakilala ko sa Luneta.


Babalikan ko sina Minda upang dalhin kay Antonette ang mga gamit na naitabi ko na magagamit niya tulad ng laptop bag dahil ang ginagamit niya ay maliit na backpack lang….




0

Ermita (a historic district of Manila)

Posted on Thursday, 20 November 2014



Ermita
(Historic District of Manila)
By Apolinario Villalobos

Once the elite’s enclave
of Manila’s Hispanics,
crumbled to the ground
during the World War II,
it metamorphosed into
a lively district that
would come to life
at the strike of two.
At three, made up women
would lend color
to its drab surroundings,
at four, customers of
different shades
would peek through doors
if what’s inside was
for their taking,
and at five, with blaring
jukeboxes and enticing neon lights
Ermita would become fully awake
to begin another nocturnal life.
In this side of Manila by the bay,
while the sun slips sleepily
down the horizon yonder for the day,
Ermita would come to life –
a made-up face of the city.
The last days of ’94 however saw
Ermita’s lights fade;
No longer were there
made up women and sailors
who would tease each other
along corridors.
No longer were there
blaring music and
dancing neon lights
that made gay life beat
through seemingly endless nights.
Drab buildings became more stoic
to their surroundings,
robbed of life and earthly pleasure
that for years made Ermita
a temporal delight…

0

Daniel...Batang Ermia (para kay Daniel Dejapin)

Posted on Friday, 1 August 2014



Daniel
…batang Ermita
(para kay Daniel Dejapin)
Ni Apolinario Villalobos

Batang kalye kung ituring ng iba
Subali’t panglalait, ‘di niya alintana
Ang nasa isip ay kung paanong mabuhay
At matupad ang pangarap na siya’y magtagumpay.

Ni hindi naisip, gumawa ng masama
Dahil panlalamang ‘to ng kanyang kapwa
Payak na pangarap, sa kanya’y gumagabay
Tumulong sa iba, kapag siya nama’y magtagumpay.

Nagtitiis sa init ng araw at lamig ng ulan
Kailanga’y magsikap at walang nasasandalan
Kaya’t sa Roxas Boulevard, abutin man ng gabi
At sa pagbenta ng mga rosas, siya nagbakasakali.

Talagang ang Diyos ay mabait, mapagmahal
Sa mga taong nagsisikap, matatag at marangal
Kaya sa katulad ni Daniel na ang kalooba’y busilak
Isang pagkakatao’y kanyang ibinigay, ito’y ‘di hamak.

Libreng pag-aaral sa Alemanya’y natanggap niya
Pagsisimula upang matamo’ng kanyang mga adhika
Sana ang kuwento ng buhay ni Daniel, maging inspirasyon -
Maging gabay ng iba na hangad ay maganda ring pagkakataon.

0

Ang Mga Single Moms

Posted on Tuesday, 22 July 2014

Ang Mga Single Moms
Ni Apolinario Villalobos

Maraming single moms na ang aking nakilala
Mayroong tin-edyer, nanganak at inabandona
Mayroong maganda, maaga namang nabiyuda
Mayroong mabait at masipag, ngunit separada.

Mayroong mga naging biktima ng pagkakataon
Mayroong nadala lang ng makabagong panahon
Mayroong gusto lang, anak, sila ay magkaroon
Mayroong nag-akala, itinakwil sila ng Panginoon.

May nakilala ako, halos dapaan ang paglalabada
May isa ring dapit-hapon pa lang ay rumarampa
May iba ring nakilala ko, mga tambay sa Avenida
May iba namang inuumaga sa pagraket sa Ermita.

Ang buhay nilang lahat ay malungkot at  makulay
Ang buhay nilang lahat ay puno ng sakit at lumbay
Ang buhay nilang lahat, sa dusa’y ayaw humiwalay
Ang buhay nilang lahat, pag-asa pa rin ang hinihintay.

Nakakabilib,  paanong lampasan nila ang pagsubok
Nakakabilib, paano nilang indahin masakit na suntok
Nakakabilib, paano nilang tiisin, masasakit na dagok
Nakakabilib, dahil sa mga sakit, hindi sila nalulugmok.

Bukod tangi silang mga nilalang sa ibabaw ng mundo
Batbat man ng dusa’y buo pa rin, kanilang pagkatao
Bihira sa kanila ang hindi nanlupaypay dahil sa siphayo
Hindi tulad ng iba, napitik lang, isip ay hindi na matino.