Showing posts with label Philippine election 2016. Show all posts

Filipinos Should Stand United

Whatever the Result of 2016 Election May Be

By Apolinario Villalobos

Voting puts to test how Filipinos can make a sound decision. The “sacred right” of each voter should be tied to their mental attribute, instead of their quickly fluctuating emotion. Their decisions as regards their choice are harbored in their mind and nobody knows about them unless they blurt it out due to their uncontrolled emotion when they join discussions personally or in the cyberspace. Most importantly, political differences are best forgotten when the decision of the majority has been made – during the election, and which must be accepted.

Fanaticism, in the first place, should not be harbored by the Filipinos because it is a fact they are just “used” by politicians who do not even know them personally. It is for this reason, that while candidates are safely doing their rounds of campaigning, their supporters and campaign leaders are getting the ire of their opponents. And, if they die, the candidates may not even be able to attend the wake because they are busy giving out cash or leaflets. The fallen supporters and campaign leaders are eventually relegated along the forgotten sidelines of the chaotic campaign trails.

Political fanaticism must not polarize the Filipinos. The various sufferings that are causing so much despair among the long-exploited populace should not be underscored by their loyalty to chosen leaders who may win or lose. What they shared as their views in support of their candidates through the social media or personal discussions have already shown the extent of their courageous support. On the other hand, this should not cause the severance of ties with friends and relatives. Bashing each other in the social media based on shared posts from other sites which may not have been verified is not also prudent.

If what may come out after the election is far from what is being expected, this should not incite political die-hards into doing brash acts. Unexpected results should not also be used in inciting others to commit unbecoming moves that spell violence. Fire cannot be doused by fire. We had our lesson in the People Power which showed that something can be done by the number. After the election, those who will assume that they lost despite their number, should further unite, albeit, peacefully and show the nation such glaring proof. 

The history of Philippine election is pockmarked with fraud, and if all parties concerned shall assume that it will happen again during the forthcoming 2016 election, they should be extra wary by closing their ranks and open their eyes wider….at least.

Dapat “Magpaka-disente” ang mga Botante…

Piliin Ang Iboboto: Ang Kurakot?  Ang Walang Gulugod kaya Sumasandal sa Iba? O, ang Nagmumura Dahil Galit sa mga Magnanakaw, Drug Pusher, Rapist, etc.!

Ni Apolinario Villalobos

Kung gagamitin ang mismong sinabi ni Roxas na “magpaka-disente” daw ang mga botante,

ipinahihiwatig niyang huwag iboto si Duterte dahil nagmumura kaya hindi disente….kulang na lang ay sabihin niyang nakakahiya ang ugali.  Ang pinagbatayan na naman ng kanyang sinabi ay ang mahigit dalawang dekadang kaso ng pag-rape at pagpatay sa isang dayuhang misyonarya kung kaylan, dahil sa sobrang galit ay nagbitaw si Duterte ng mga hindi magagandang salita, na pinagsisihan na rin niya. Kaya, ano ang problema ng mga kalaban niya?...gusto yata nila ay umatras si Duterte dahil sa ginawa niyang yon!

May mga “salitang kanto” na lumalabas sa bibig ng ibang taong nanggagalaiti galit. Subalit hindi nangangahulugang ang taong marunong ng salitang kanto ay hindi na disente, bagkus ito ay patunay ng kanyang malawak na kaalaman dahil pati salitang kanto ay alam niya. Para yata sa mga disenteng edukado daw at mga mayayaman pero may makitid na isip, ang pagsambit ng “Oh, my God!”, o “Jesus Christ!”, o “For Christ’s Sake!”, o “Jesus!”, kapag nagulat o nagalit ang isang tao ay hindi masama, ganoong mas higit pa ito sa pagmumura, dahil ang mga nabanggit ay itinuturing na “blasphemy”. Para yata sa kanila, disenteng pakinggan ang mga “blasphemy” na ito dahil English kaysa pagmumura sa Pilipino!

Lahat ng nangyayari sa buhay ng tao ay may dahilan. May nabubuntis dahil kung hindi ni-rape ng ka- eyeball niya na nakilala lang sa facebook ay nagbigay ng pagkababae niya sa lalaki. May naempatso o nabundat dahil sa sobrang katakawan. May tangang nadulas o nahulog sa hagdanan o nadapa dahil nagti-text habang naglalakad. May hinimatay sa katatawa dahil nakarinig ng Erap o Miriam joke o di kaya ay dahil kiniliti sa magkabilang kili-kili at talampakan. May nagmura dahil nagalit sa mga taong gumawa ng masama. At ang pinakamasama ay may nagnakaw sa kaban ng bayan dahil sa sagad- butong pagkagahamang ugali, o di kaya ay nagpabaya sa trabaho at obligasyon dahil walang alam! Sino ba ang gustong magmura na alam naman ng kahit hindi nakapag-aral, ay masama? Dapat alalahaning kahit taong bulag kung kalabitin ay lumilingon!

May kasabihan sa Pilipino na, “tahimik, nguni’t nasa loob ang kulo”. Ibig sabihin ay may mga taong tatahi-tahimik subalit nagpipigil lang na magpakita ng maka-demonyong laman ng kanilang isip at may kinikimkim na masamang ugali na nagpapatigas ng puso upang maging animo ay bakal sa kawalan ng pakialam sa kapwa-tao. At, ang iba na nagbabait-baitan, hindi man maringgan ng pagmumura nang harap-harapan ay IMPOSIBLENG hindi mag-isip ng masama sa kagalit o di kaya ay murahin ito sa kanyang panaginip at diwa. At, ang pinakamasama ay ITI-TSISMIS ang kagalit pero nginigitian naman kung kaharap! Dahil sa kapipigil ng mga masasamang iniisip, marami  tuloy ang nadudulas sa pagsasalita na nagkakanulo sa kanila.

Sino sa palagay ni Roxas ang may busilak na damdamin at diwa kaya hindi nakakapagbitaw at nag-iisip ng masama?...kung sasabihin niyang ang mga santo papa, mali siya!...kung sasabihin niyang ang mga sinaunang mga propeta, mali siya!...kung sasabihin niyang si Hesus, lalong mali siya dahil minura din nito ang isang kawawang puno na hindi nagkaroon ng bunga, kaya wala siyang makain noong siya ay nagugutom, kaya dahil sa ginawa niya, ayon sa Bibliya, ito ay nalanta! May hinimatay man lang ba sa pagmumura ni Duterte? Wala ni isa mang tao na sa buong buhay niya ay hindi nag-isip ng masama o nakapagmura dahil nagalit o nagulat.

Ang taong disente ay may sariling pag-iisip at paninindigan. Hindi nasusukat ang pagka-disente sa mga pagmumurang nasasambit dahil itong ugali ay isa sa mga paraan upang hindi manikip ang dibdib ng isang tao dahil hindi niya kinikimkim ang sama ng loob. Meron na ngayong “shout therapy” at sa pagsigaw ay pwedeng magmura habang iniisip ang mga kinaiinisan, lalo na tao. Kaya maraming naee-stress ngayon ay dahil hindi naglalabas ng galit kahit man lang sa pagmumura.  At meron ding mga physical exercises na upang magkaroon ng magandang epekto sa katawan ay kailangang sabayan ng pagsigaw. Ang pagsigaw at pagmura ay pareho lang, at walang physical na pananakit, hindi tulad ng mga paraang pagsuntok o pagsampal ng kapwa, dingding, mesa, manghabol ng itak, o mamaril ng walang patumangga (unscrupulously). At, kadalasan, ang mga nagmumura na nagpapaluwag lang ng dibdib ay walang tinutukoy na tao.

Ang HINDI DISENTE ay taong malamya (spineless or with “soft personality”) at walang sariling paninindigan kaya ni hindi marunong mag-isip ng sariling plano sa buhay dahil mas gusto pa niyang sumandal sa taong wala namang napatunayan! Isama pa diyan ang nagmamaang-maangang matalino at malinis, yon pala hindi rin nalalayo sa dating daang pinagyayabang ng iba ang gustong tahakin kung manalo siya. At, ang pinakamarumal-dumal ay ang taong “kurakot to the bones” na ang plano ay ikalat sa buong bansa ang salot ng korapsyon na kanyang sinimulan sa isang bayan!

Ang sinasabi ng mga disente ay hindi daw dapat gamiting joke ang “rape” o pagkagahasa ng isang babae dahil nakakasakit ng damdamin ng mga kaanak at kapwa babae. Pero ang mga joke tungkol sa pangungurakot sa kaban ng bayan at kapabayaan kaya marami ang nagugutom, ay hindi lang nakakasakit, kundi nakakamatay at MALAWAK pa ang pinsala…buong bansa, hindi lang ilang sector ng populasyon! Bakit walang sinasabi tungkol dito ang mga disente kuno?

Asahan pa ang ibang kakalkalin ng mga desperadong kalaban ni Duterte…at baka bigla silang maglabas ng mga kuwento tulad ng tungkol sa kawawang asong ulol na sinipa niya, inosenteng ipis na tinapakan niya, mga dagang makulit na pinakain niya ng Dora o Racumen, mga lamok na gusto lang” humalik” pero walang awa niyang inispreyhan, etc.!

May kasabihang kapag nanduro ang isang tao, iisang daliri lang ang nakaturo sa kanyang dinuduro, samantalang ang nakaturo sa kanya ay tatlo niyang sariling mga daliri! (One who accuses somebody points only one finger to him, while his own three fingers are pointing back at him (accuser)!)

Dasal para sa kampanyahan

at eleksiyon 2016 ng Pilipinas

Ni Apolinario Villalobos

Oh, Diyos na makapangyarihan sa lahat

Naglalang sa lahat ng bagay at may buhay sa mundo

Darating na naman ang panahon ng pangangampanya

Susundan ng eleksyon 2016 na inaabangan ng buong bansa.

Ipag-adya nyo po kami sa mga sinungaling

Silang nangangako ng langit, ang mukha ay makapal

Sila na ang mga labi ay may pilit at permanenteng ngiti

Sila na maya’t maya ang pagpahid ng alcohol sa mga pisngi.

Ipag-adya nyo po kami sa pang-aakit nila -

Gamit ay nakaw na yaman mula sa kaban ng bayan

At bungkos ng salapi na sa harap nami’y iwawagayway

Na ang kapalit nama’y walang katiwasayang pamumuhay.

Harinawa naman na ang ibang malilinis pa

Ay hindi matulad sa mga bantad sa mga katiwalian

Silang malinis ang mga layunin ang tangi naming pag-asa

Upang mabawasan man lang kahit kaunti ang aming dusa.

Hinihiling namin ang mga ito sa ngalan ni Hesus

Na ang pagpapakasakit at pagkamatay sa krus

Ay may layuning iligtas kami sa mga kasalanan -

Utang na loob namin sa Kanyang walang hanggan.

Amen!

Mga Lubak at iba pa…sa Tuwid na Daan

ni Apolinario Villalobos

Maihahalintulad ang buhay sa binabagtas na daan

Maaring ito ay tuwid, liku-liko, paahon o palusong

Sa araw-araw nating pamumuhay sa mundong ito

Bumabagtas tayo ng daan…hindi alam saan patungo.

Sa pakikibaka sa buhay ay para rin tayong tumatahak

Ng daan na hindi lang baku-bako dahil sa mga lubak

Marami ring mga sagabal – mga bato at minsa’y tinik

Na kung di maiwasa’y magdudulot ng sugat…masakit.

Kung minsan naman, ang daang tinatahak ay liku-liko

Para ring buhay na maraming dinadaanang pagsubok

Kung minsan ay mga pasakit na pabigat sa ating balikat

Na kailangang tiising pasanin, kahi’t dusa ang kaakibat.

Minsan nang may taong nag-anyaya, samahan daw siya

Sa pagbagtas sa tuwid na daa’t sinabi pa niyang nakangiti

Pangako’y puno ng kaginhawahan sa buhay, animo totoo

Subali’t kalauna’y nabatid, daa’y may lambong na siphayo!

Ang daa’y diretso nga, nguni’t tadtad naman ng mga lubak

Marami ring bato, tinik ng mga damo, ipot, at kung ano pa

Marami na ngang sagabal, umaalingasaw pa sa kabantutan

Kaya sa pagbagtas nitong daan daw niya, sinong gaganahan?

Hindi na lang sana siya nangako, dahil lahat ng daa’y masukal

Maraming sagabal dahil ito ay parang buhay, hindi matiwasay

Upang makaraos, depende na sa pagkapursigido ng isang tao

Kaya, kung Diyos nga ay hindi nangangako ng tuwid na daan –

                …ito pa kayang isang tao na wala pang napatunayan?

The Insecurity of the President is

Intensified with the onset of Election 2016

By Apolinario Villalobos

The early manifestation of the President’s insecurity in his refusal to fire unproductive cabinet secretaries was tolerated. But the irritation of the Filipinos went out of hand when they clamored for the removal of Allan Purisima from his post as Chief of the Philippine National Police.

With the onset of elections, another manifestation of insecurity of the highest official of the land  is again showing, and this time, even loudly expressed, when he refused to give instruction to his Cabinet secretaries who plan to run in the coming election, to resign. The reason for the popular call to for these government officials is obvious – there is a great possibility for them to use their respective agency in campaigns.

Unlike the senators who can return to their jobs if they lose in the election, the cabinet secretaries do not have this option. This could be the reason why the president is in a quandary because he cannot just seem to trust others than those who are now in his “stable”. What insecurity, indeed!...no wonder he is called by some parties as “weakling”.

Ang Mga Dahilan sa Pagpasok sa Pulitika

Ni Apolinario Villalobos

Sa darating na panahon ng eleksiyon 2016, babaha na naman ng pera sa Pilipinas, lalakas ang buying power ng mga Pilipino, at lalaki ang kita ng mga negosyante, kaya gaganda na naman ang report sa survey tungkol sa pagkabawas ng gutom sa bansa. Aalingawngaw na naman ang mga pangakong ampaw. Magkakaubusan na naman sa botika at grocery ng alcohol na gagamitin ng mga plastik at makatao daw o makamahirap na mga kandidato kaya panay ang yakap at halik sa mga tindera sa palengke, magsasaka, street sweepers, mga sanggol sa iskwater, mga batang yagit, atbp.

Maririnig na naman ang mga litanya ng dahilan ng mga hangal na kandidato kung bakit sila pumasok sa pulitika. At ang pinakatanyag na dahilan ay “gusto kong makatulong sa aking kapwa” na palaging sinasabi ng isang kongresman ng isang lalawigan sa Mindanao, ganoong palagi naman itong absent sa mga session at ang dahilan ay may ginagawa siyang “mahalagang bagay” para sa kapakanan ng bansa. Gusto pa niyang maging senador, at kung maaari nga lang ay Bise-Presidente. Siguro iniisip niya, makakakuha naman siya ng matatalinong staff. OMG!!!

Sa sobrang kayabangan nitong tao, ginagamit na rin ang Diyos upang ipakita sa mundo na siya ay may malakas na pananalig sa Kanya. Ang hindi niya kinatakutan ay ang karma na unti-unting dumadating dahil sa dami ng mga kasong isinasampa laban sa kanya. Bilib na sana sa kanya ang mga Pilipino, subalit nasobrahan naman ang pagkabilib niya sa kanyang sarili na umabot sa puntong lahat ay gusto na niyang pasukan kahit alam ng lahat na hindi niya kaya.

Hindi na dapat pagdudahan ang kanyang kakayahan sa isang larangan na ginagamitan ng tiyaga at lakas ng katawan, subalit sa larangan naman na ang dapat gamitin ay utak, ibang usapan na. Tumatakbo ang kanyang opisina pero dahil sa mga suwelduhang tauhan na matatalino, kaya kahit wala siya ay may naisa-submit na report, nakakagawa ng mga proyekto dahil may nagagamit namang budget, at may naihahaing mga panukala sa kanyang pangalan. Ibig sabihin, sa sitwasyon niya, para siyang nagpa-franchise ng kanyang pangalan para magamit sa pulitika.

Gusto daw niyang tumulong sa kanyang mga kababayan, kaya handa siyang tumakbo sa mas mataas pang puwesto sa pulitika. Kung ang pagiging kongresman nga lang ay hindi niya magampanan ng maayos, mas mataas na puwesto pa kaya? Sana may puwestong pangdekorasyon lang ang gamit, at dahil tanyag siya, doon siya angkop. Magagamit kasi ang pangalan niya bilang bahagi ng Kongreso o Malakanyang!

Hindi kailangang pumasok sa pulitika upang makatulong sa kapwa. Ito ay napatunayan na ng maraming pilantropo na ang ilan ay ayaw magpabanggit ng pangalan. Napatunayan din ito ng nagpapatakbo ng mga bahay-ampunan para sa mga bata, may kapansanan, at matatanda. Napatunayan din ito ng ilang grupo na nakakarating sa mga liblib na isla ng Pilipinas makapamigay lang ng lapis, papel at iba pang gamit-eskwela, pati na tsinelas at damit. At ang isa pang halimbawa ay si Mother Theresa at ang kanyang mga kasamang madre na kahit kapos sa pondo ay nagagawa pang makapamahagi ng tulong.

Marami na akong narinig na mga dahilan kung bakit may mga pumapasok sa pulitika, na ang pinakatanyag nga ay ang una kong nabanggit na pagtulong sa kapwa. Subalit kung katapatan din lang ang pag-usapan, ang pinakabiniliban ko ay ang walang kagatul-gatol na sabi ng isa na, “it runs in the family”. Yan ang tama, dahil nga naman lahat sila sa pamilya ay may puwesto, mula sa pagkakongresman ng tatay, pagka-gobernador ng kapatid, at pagka-mayor ng nanay. Ang nakausap ko ay tatakbo namang kagawad muna dahil puntirya niya ang puwesto sa pagka-mayor na inuupuan pa ng kanyang nanay.

Ang iba pang mga dahilan na hindi dapat kalimutan ay:

At, ang “pagtulong sa kapwa”?....para yang SUNTOK sa buwan!...hindi na kapani-paniwala!

Kung sa seryosong usapan, ang pagpasok sa pulitika ay nangangailangan ng talino SANA. Pero sa Pilipinas, iba ang kalakaran dahil pera at katanyagan ang gumagalaw, maliban na lang siguro sa pambihirang nangyari sa Davao City dahil ang ginamit ng mga namumuno doon na mag-amang Duterte ay prinsipyo, katatagan, at tapang – hindi pera at katanyagan. Tinupad nila ang pangakong lilinisin at patatahimikin ang Davao City na nangyari naman.

Maraming mambabatas na kahit utak-tungaw ay nakakaupo sa mga bulwagan ng batasan. At, hindi na dapat pang itanong kung ano ang dahilan at sino ang may kasalanan…dahil alam naman ng lahat! Para sa mga nagmamaang-maangan na inosente kuno, basahin lang ulit ang unang talata o paragraph.

Ang Mga Dapat Iwasang Banggitin Kung Mangangampanya

Ni Apolinario Villalobos

Parating na ang panahon ng kampanyahan para sa 2016 eleksiyon at ang mga inaasahan ay ang pagbaha ng pera, bigas at grocey items na ipapamudmod ng mga pulitikong walang malinis na hangarin para sa bayan. Alam nila na milyones man ang kanilang pakakawalan, mahigit sa triple pa ang kanilang kikitain sa pangungurakot ng pera ng taong bayan kung sila ay maluluklok sa puwesto.

Pero sana naman ay huwag na silang magpasikot-sikot pa sa pamamagitan ng mga talumpating namumulaklak ng mga pangakong ampaw at mga salita o linyang laspag na laspag na, tulad ng:

Sigurado namang tulad ng nakagawian, wala ring makikinig sa kanila dahil ang inaabangan lamang ng mga hinakot na tao ay ang pagpamudmod nila ng mga grocery at pera, at pagkatapos matanggap ay uuwi na. Kaya yong ibang mga nangangampanya naman, upang masigurong tatagal sa pagtunganga ang mga tao, ay nagbibitbit ng mga “entertainers” kuno na napulot nila mula sa mga comedy bar. Yong iba, mga artista at singer talaga ang bitbit.

Pero sana naman ay magkaroon ng milagro, kahit tuwing panahon ng kampanyahan man lang. Para ang mga hangal na pulitikong magsabi ng “tamaan na ako ng kidlat kung nagsisinungaling ako” ay matuluyan – matusok ng kidlat mula sa kalawakan. Kung mangyari ang ganito, siguradong dadami ang magbabalik-loob sa Panginoon…aapaw sa dami ng mga taong ninenerbiyos ang mga simbahan! ….yan ang maganda!!!!