0

May Silbi Pa Ba ang Mga Ahensiya ng Gobyerno?

Posted on Tuesday, 10 May 2016

SANA SA PAG-UPO NI DUTERTE BILANG BAGONG PRESIDENTE NG PINAS AY MAGKAROON NG KASAGUTAN ANG TANONG KO….


May Silbi Pa Ba Ang Mga Ahensiya ng Gobyerno?
Ni Apolinario Villalobos

Nakakadismaya na sa halip na makatulong ang mga ahensiya ng gobyerno sa mga Pilipino ay nagiging bahagi lang sila ng mga anomalya lalo na sa maling paggamit ng pera ng bayan at pagbagsak ng kulturang Pilipino. Ang mga sumusunod ay ilan lamang sa kanila:

·        Department of Social Welfare Development (DSWD) – sa kabila ng paglobo ng budget nitong ahensiya, lalo pang dumami ang problema ng bansa tungkol sa kagutuman, iskwater, population explosion, mga batang lansangan, at sa pamamahagi ng tulong sa mga biktima ng kalamidad. Kumikilos sila upang ipunin ang mga natutulog sa bangketa tuwing may darating na banyagang bisita at kunwari ay sini-seminar sa kung saan-saang gym, basketball court, at mamahaling resot, hanggang umalis na uli ang bisita.

Hindi dahilan ang pag-decentralize ng social services upang pabayaan na nitong ahensiya ang mga responsibilidad na nakatalaga sa kanila. Dapat ay nakikipag-ugnayan pa rin sila sa mga gobyernong lokal upang alamin kung tama ang pamamalakad ng mga ito lalo pa at may nadiskubreng mga pasilidad para sa kabataan na hindi binabadyetan ng maayos. Sa kabila ng mga mabulaklaking report ng ahensiya na wala nang mga batang yagit at mga pamilyang pakalat-kalat sa kalye, makikita pa rin sila 24/7 sa lahat ng dako ng Maynila. Alam kong nakikita sila ng mga Social Workers subalit ang mga ito ay nagbubulag-bulagan lamang. Lalong hindi kapani-paniwala na “natulungan na daw” ng ahensiya ang mga biktima ng mga kalamidad…bakit may nagrereklamo?

·        Department of Science and Technology (DOST) – ilang imbensiyong Pilipino na ba ang pinalampas ng ahensiyang ito kaya ang nakikinabang ay ibag bansa? Sinasayang lamang ng ahensiyang ito ang mga dapat sana ay napapakinabangan ng mga Pilipino sa mga panahon ng matinding pangangailangan tulad ngayon. May inimbentong ilaw na ang gagamitin lang upang sumindi ay tubig-dagat o tubig na kinunawan ng asin. Pagkatapos lumabas sa internet sa tulong ng mga banyaga ang anunsiyo ay wala nang narinig tungkol dito. Hindi man lang narinig mula sa DOST  habang ang mga Pilipino sa malaking bahagi ng bansa ay pakapa-kapa sa dilim tuwing magkaroon ng blackout na inaabot ng hanggang 6 na oras! Nang pumutok ang kuwento tungkol sa kotseng pwedeng paandarin ng tubig, pinalampas din ito hanggang nitong huling mga araw ay naglalabasan na sa internet ang mga sasakyang gawa sa Japan at Europe na ang ginamit na prinsipyo ay hango sa imbensiyon ng Pilipinong hindi binigyang pansin ng DOST. Magaling sila sa pagdaos ng mga exhibit ng mga imbensiyon…

·        Department of Health (DOH) - Maraming Pilipino ang hirap sa pagbili ng gamot laban sa ubo, dengue, cholesterol, cancer, diabetes at iba pa. Dahil sa kahirapan ay nagtitiyaga sa mga “gamot alburlaryo” na hango sa mga halaman ang mga Pilipino. Kahit marami nang patunay, iisa pa lang ang inaprubahan, ang lagundi, para sa ubo. Pero ang iba, tulad ng luyang dilaw, papaya, tawa-tawa, bayabas, banaba, at iba pa ay hindi man lang binibigyan ng pansin upang maging “opisyal” ang pagkilala sa kanilang bisa. Niluwagan nga ang paglabas ng mga produkto subalit may pasubali na hindi naman daw nakakapagbigay ng lunas o walang “therapeutic evidence” ganoong marami na ang gumagamit dahil sa balitaang gamit ang bibig. Kung sa radio naman ilalabas ang anunsiyo ay may karugtong pa na ang mga ito ay “hindi gamot at hindi dapat gamiting panggamot”. Kung hindi ba naman katarantaduhan, bakit pinayagan pang gumawa at magbenta ang mga PIlipinog laboratoryo ng mga ito kung may “warning” ang DOH, na isang malaking panloloko kung tutuusin? Humaharang ba ang mga banyagang laboratory upang hindi masapawan ang mga imported nilang gamot?

Napapabalitang isasara na ang Fabella Center na mula pa noong panahon ng mga Amerikano ay ginagamit nang paanakan. Ang lupang kinatitirikan nito ay pag-aari ng gobyerno, subalit pinapaalis ang isang pasilidad din ng gobyerno na kailangang-kailangan ng mga taga-Maynila. Ang balak yata ay ibenta sa negosyanteng Intsik na mahilig magtayo ng mga malls! Wala man lang ginawa ang ahensiyang ito upang pigilan ang plano. Ni wala man lang narinig na plano mula sa DOH kung saan ililipat ang pasilidad o kung tuluyang bubuwagin na at ibenta sa junk shop ang mga gamit! Kung sinasabi ng DOH na marami nang sira ang building, bakit hindi i-retrofit, isang makabagong paraan upang mapatatag ang isang lumang gusali?

·        Department of Trade and Industry (DTI) - Tuwing sumirit pataas ang mga presyo ng mga bilihin sa palengke at grocery, lulusob ang mga taga-ahensiyang ito, karay-karay ang sangkaterbang taga-media, habang kunwari ay nagti-check ng mga presyo, kodakang umaatikabo para mailabas sa TV at mabanggit sa radio ng field reporters, press conference….hanggang doon lang, dahil sa bibig nila mismo nanggaling ang kawalan nila ng kapangyarihan upang pigilan ang pagtaas ng mga presyo…wala daw sa mandato nila. Bakit hindi sila magpadala ng “instruction” sa Congress kung anong klaseng kapangyarihan ang ibigay sa kanila upang maisabatas batay sa kung ilang dekada nang karanasan nila sa pagmamatyag ng presyuhan? Tutunganga na lang yata sila habang naghihintay ng palpak na batas na gagawin ng Kongreso dahil sa dami ng butas! Dapat kusa silang nakikipagtulungan sa Kongreso noon pa man upang makagawa ang mga kongresista ng mga angkop na batas.

·        Department of Energey (DOE) – taga-announce na lang yata sila ng mga plano ng mga nagbebenta ng langis kung kaylan  magtataas ng presyo ang mga ito. Tulad ng DTI, wala rin daw silang kapangyarihan upang kontrolin ang pagtaas ng mga presyo dahil sa batas tungkol sa “deregulation”. Kung ang ibang batas ay nababali ng mga tiwali upang makapagnakaw sa kaban ng bayan, bakit hindi mag-isip ng paraan ang mga taga-ahensiyang ito upang masilip ang mga butas ng Deregulation Law upang matapalan? Hindi kapani-paniwala ang pinagpipilitan nilang wala na silang magagawa!

·        Department of Education and Culture – na-komersiyalays na lang at lahat ang mga textbook na karamihan ay maraming mali tuwing ilalabas sa limbagan, hanggang nagkaroon ng problema sa pagbago ng sistema dahil ang anim na antas ay madodoble na sa pamamagitan ng K-12 program, ang napapansin pa rin sa mga “produkto” ng mga eskwelahan sa panahon ngayon ay tila paurong nilang pag-usad. Ang mga bata ay ni hindi kilala ang mga bayani, nawalan sila ng tatak-Pilipinong pagkapitagan sa matatanda, at ang simpleng letrang “R” ay hindi mabigkas ng maayos ayon sa tamang pagbigkas sa wikang Pilipino. Masakit sa tenga ang pagbigkas ng mga estudyante na pa-English ng letrang “R”, at ang lalong masama ay pati mga titser mismo ay gumagawa nito! Ano ang ginagawa ng DEC?...wala! Malamang ang mga nagtatrabaho mismo sa loob ng opisina nila ay ganoon din ang pagagong pagbigkas ng letrang “R”


Upang mabawasan ang hinanakit natin, kailangan ang marubdob pang pagdasal at pagngiti o pagtawa, dahil hindi naman natin pwedeng itanggi ang ating pagka-Pilipino. Nag-iisa lang itong lahi sa mundo na kahit papaano ay nakilala sa larangan ng pag-awit, boksing, at pagandahan ng mukhang tisay at may pangalang banyaga! Tanong lang….kaylan kaya magkakaroon ng Pilipinang Miss Universe na ang pangalan ay Pilipinong-Pilipino tulad ng  “Mayumi Tingkayad”?

Discussion

Leave a response