Ang Pasko at Bagong Taon
Posted on Monday, 19 December 2016
ANG PASKO AT BAGONG TAON
Ni Apolinario Villalobos
Paulit-ulit…paulit-ulit, tuwing sasapit ang
pasko at bagong taon ang pagsabi na, “tayo ay magmahalan, magbigayan,
magpatawaran, at tumulong sa kapwa”. Ni wala man lang masambit na “alang-alang
kay Hesus dahil birthday niya”. Para sa KARAMIHAN, ang lahat na dapat gawin ay
dahil sa nakasanayan nang bahagi ng espiritwal na kultura. Ganyan din ang
nangyayari pagsapit ng bagong taon na hinihintay pa para gawin ang pagbabago. At, ang nakakalungkot, para sa
KARAMIHAN, ang pasko ay kasingkahulugan ng bonus, regalo, pagkain, caroling,
party, bagong damit, bagong laruan, atbp. Marami ang dumadalo sa Misa de Gallo
na animo ay nagpa-fashion show…nagpapakita ng legs at cleavage.
Sa Pilipinas kung saan ay may pinakamahabang
pasko dahil nagsisimula na Setyembre pa
lang, ang gawi ng mga taong masama ay ganoon pa rin. Ang mga kurakot sa
gobyerno ay kurakot pa rin. Ang mga adik at pusher ay ganoon pa rin. Ang mga
mandurukot at akyat-bahay ay nagnanakaw pa rin. Ang napapansin lang ay ang
pagsigla ng mga negosyo ng mga kalakal lalo na ng mararangyang pagkain at
laruan para sa mga bata. Ang mga may pambayad sa kuryente ay halos maglagablab
ang bahay dahil sa dami ng Christmas lights.
At, nagkakaroon pa ng countdown, pati Misa
de Gallo hanggang sa pagsapit ng pasko. Pero habang nagka-countdown, ang
KARAMIHAN naman ay tuloy pa rin ang paggawa ng hindi maganda at hihintayin na
lang daw nila ang katapusan ng Disyembre para maisama sa listahan ng New Year’s
Resolution ang dapat baguhin. Ang nakalista naman, kalimitan ay nasusunod
hanggang ikatlo o ikaapat na buwan lamang ng sumunod na taon.
Ang masaklap, ILAN sa mga kabataan ay ginagamit na dahilan ang Misa de
Gallo upang magkita silang magbabarkada at makapagdi-display ng bagong damit,
sapatos, at iba pa. Nag-iingay sila sa pamamagitan ng malakas na halakhakan
upang makakuha ng atension sa halip na pumasok sa simbahan.
Pagkalipas ng bagong taon, hindi nasunod
ang pagdidiyeta…masarap kasi ang adobo, menudo, atbp. Hindi nasunod ang
pagtitipid…sayang kasi kung hindi bilhin ang na-sale na handbag, damit, ang
promo na tiket para sa Boracay o Hongkong. Hindi nasunod ang pagtigil sa
pag-inom ng alak….nakakahiya kasi sa mga barkada kung hindi pagbigyan. Hindi
nasunod ang pagtigil sa paghitit ng sigarilyo….nakakapanginig kasi at
nakakalagnat kapag walang matikmang usok sa maghapon. Hindi hiniwalayan ang
kabit dahil kawawa ang dalawang anak at mas masarap kasi ang luto ng kaysa
tunay na asawa. Tuloy pa rin ang pangungurakot dahil ang iba ay hindi rin
tumigil. At, napakarami pang ibang “nabali” na pangako!
Kung maging bahagi lang sana ng ating
pagkatao ang paggawa ng kabutihan sa kapwa, hindi na kailangang maghintay pa ng
pasko at bagong taon para gawin ito. Magiging “routine” na lang sa isang tao
ang paggawa ng kabutihan kung mula sa paggising niya sa umaga hanggang sa
nakatulog siya sa gabi ay walang bahid ng kasamaan ang kanyang mga sasabihin at
ikikilos. Kung walang perang pantulong sa iba, halimbawa, huwag na lang mang-
alipusta o magyabang, o di kaya manglamang ng kapwa. Huwag ding maging ganid o
kamkam upang walang maapi at maghirap dahil sa epekto ng ginawa.
Ang mga binabalak na gawin tuwing pasko at
bagong taon ay pwedeng gawin araw-araw. Ang regalong ibibigay, halimbawa, ay
hindi kailangang materyal na bagay. Ang
pagpapakita ng pagmamahal sa kapwa ay walang katumbas na anumang salapi at
hindi na kailangang bilhin pa…maging totoo lang sa pagmahal ay okey na. At ang
pinakamahalaga, kung araw-araw ay maganda naman ang ginagawa, ibig sabihin ay
wala nang dapat baguhin pagdating ng bagong taon….hindi na kailangan pang
ipunin ang mga masamang ginawa sa loob ng isang taon upang ilista sa New Year’s
Resolution na dapat baguhin KUNO dahil pakitang tao lang pala! Pero dapat
isipin na hindi tayo ligtas sa pagmamasid ng ISANG PINAKA-MAKAPANGYARIHAN SA
LAHAT na tinatawag sa iba’t ibang pangalan!
Discussion