Si Lilian...manikurista sa Lawton
Posted on Wednesday, 7 December 2016
Si Lilian…manikurista sa Lawton
Ni Apolinario Villalobos
Linggo ng umaga, habang nag-aalmusal kami
ng mga kaibigan ko sa Lawton, kasama ang drayber ng van pagkatapos naming
mamudmod ng gifts madaling araw pa lang, ay may napansin akong bata na familiar
ang mukha, nakaupo sa ilalim ng isang puno….naalala kong siya ang batang
ipinagbilin kay Jomong ng ina nito.
Nai-blog ko na si Jomong ilang araw na ang nakaraan dahil sa pag-alaga
niya sa bata at pinakain pa ito, kahit ang kita niya ay galing lang sa pamumulot
ng junks. Ang sabi ni Jomong ay iniwan muna sa kanya ng nanay nito ang bata
dahil magti-check daw siya sa basurahan malapit sa Jolibee at baka may mapulot
siyang pang-almusal nilang mag-ina.
Maya-maya ay kinuha ang bata ng isang may
kabataan pang babae na tisay. Nagpaalam ako sa mga kasama ko at nilapitan ang
babaeng karga ang bata papunta sa isa pang open-air karinderya. Nagpakilala
akong kaibigan ni Jomong sa Sta. Cruz. Ngumiti siya kaya lumakas ang loob kong
makipag-usap. Lilian ang pangalan niya at ang anak niya ay si Jingjing.
Nakiusap daw siyang tumulong sa karinderya maski walang bayad basta libre lang
ang pagkain nilang mag-ina sa maghapon.
Wala pang kostumer ang karinderyang
pinagtrabahuhan ni Lilian kaya tinawag ko ang mga kasama ko upang lumipat.
Maganda si Lilian ganoon din ang anak na akala ko noon ay dalawang taon pa
lang, pero tatlo na pala. Nang bumalik daw siya kay Jomong noon ay may dala
siyang sandwich na kinagatan at spaghetti sa styrofor pa pero kaunti na
lang….galing daw sa basurahan, pero wala naman daw amoy ng pagkapanis kaya okey
lang daw. Lumipat daw silang mag-ina sa Lawton bago magtanghali upang
“dumiskarte”, ibig sabihin ay mag-apply kahit tagahugas ng pinggan sa mga
karinderya. Sa Lawton Plaza na rin sila natulog, sa ilalim ng bronze mural ni
Bonifacio, na nasa pagitan ng City Hall at Universidad de Manila.
Ang tatay ng anak niya ay pulis-Batangas
(hindi na namin tinanong kung anong bayan), pero may pamilya. Ginahasa daw siya
nito at pilit na ibahay subalit hindi siya pumayag. Pinakiusapan na lang daw
niya na tulungan siya hanggang mailuwal ang bata. Hindi na raw siya nagreklamo
dahil wala ring mangyayari. Okey naman ang kalagayan nilang mag-ina doon dahil
binibigyan siya kung minsan ng pera ng pulis. Manikurista daw siya sa bayan
nila. Umalis siya sa kanila nang malaman niyang drug pusher pala ang pulis. Ang
nagsabi ay ang pinsan nitong nabahala dahil narinig daw niya na binanggit siya
sa isa pang kasamang pulis, at pabebentahin daw siya ng droga sa parlor.
Traysikel drayber ang pinsan ng pulis na nagsabi sa kanya, at pati nga daw siya
ay pilit na pinagbebenta rin sa mga traysikel drayber.
Mabuti na lang daw at may naipon siyang
perang ginamit nilang pamasahe papuntang Maynila, pero ang paalam niya sa
kanyang biyudang nanay ay sa Zamboanga siya pupunta sa kamag-anak nila. Mas
mabuting sa Maynila daw siya pumunta dahil may classmate siyang matitirhan sa
San Andres Bukid, kaysa sa Zamboanga na nakatatakot dahil sa Abu Sayyaf. Sa
kamalasan, ang classmate niya ay hindi rin pala maayos ang kalagayan dahil sa
Beer House lang din nagtatrabaho bilang waitress, at ang kuwartong inuupahan
niya ay maliit.
Bumili siya ng mga gamit pang-manicure at
sumama sa dalawang bagong kaibigan na sa Luneta naghahanap ng mga kostumer. Sa
kamalasan pa rin, nasalisihan daw siya nang minsang natutulog silang
mag-ina kaya ninakaw ang mga gamit niya.
(Ang tawag sa ganitong uri ng nakawan sa Luneta ay “eskoba”.) Dahil hindi pa
nababawi ang pinambili ng mga gamit na ninakaw, wala na daw siyang magawa kundi
magtrabaho sa maliliit na karinderya sa bangketa upang maski papaano ay mabuhay
silang mag-ina.
Pagkatapos marinig ang kuwento niya,
pinagpaalam namin siya sa amo niya at nagpasama kami sa dati niyang tinirhan sa
San Andres upang mapatunayan na nagsasabi siya ng totoo. Tiyempo naman na ang
katabing kuwartong inuupahan ng kanyang classmate ay kababakante lang kaya
nagpasya agad ang kasama naming Fil-Canadian na kontratahin ito para kay
Lilian. Binayaran agad mula Disyembre ngayong taon hanggang Disyembre sa sunod
na taon sa upang 1,000pesos kada buwan, libre ang paggamit ng isang ilaw at
tubig na panluto, panlaba at panligo. Bibili lang sila ng mineral water na
pang-inom, at ang kubeta ay common para sa lahat ng nangungupahan, pero okey
naman dahil malinis at palaging may tubig pang-flush, naipong ginamit sa
paglaba.
Isinama uli namin siya sa pagbili ng mga
bagong gamit sa pag-manicure, mga gamit sa bahay, at mga damit lalo na ang bata
na dadalawang malaking t-shirt ang pinaghahalinhinang isuot. Ipinagbilin din
namin siya sa may-ari ng paupahang kuwarto at sa classmate niyang nasa katabing
kuwarto bago kami nagpaalam. Hindi na
rin kami nagtanong kung ano ang apelyido ni Lilian dahil ang mahalaga ay nasa
maayos nang kalagayan silang mag-ina. Samantala, pinag-iisipan ko pa kung
sasabihin kay Jomong kung saan nakatira sina Lilian. At, si Jomong naman ay
hinahanap ko pa rin dahil may pag-uusapan pa kami.
Discussion