Dialogue namin ng isang Makulit na "Kaibigan" tungkol sa Blogging...(ito ang sagot kung bakit may mga nagba-blog)
Posted on Tuesday, 5 January 2016
Dialogue
namin ng isang Makulit na “Kaibigan”
Tungkol
sa Blogging
(ito
ang sagot kung bakit may mga nagba-blog)
Ni Apolinario Villalobos
Ang nakaganda sa ginagawa kong pagba-blog
ay nai-exercise nito ang utak ko upang hindi agad ako maging ulyanin. Hindi ko
kasi kaya ang mga larong “candy crusher” at crossword puzzle sa cellphone o
computer. Ang mga disadvantages naman ay ang pagbalik ng sakit kong carpal
tunnel syndrome (CTS) na sanhi ng pamamanhid ng mga daliri ko, pagtaas ng blood
pressure kung ang isinusulat ko ay tungkol sa pulitika, at ang pag-isipan akong
kumikita sa mga sinusulat ko dahil akala ng iba ay bayaran ako ng ilang
pulitiko na may gustong siraing kapwa pulitiko.
Ang sumusunod ay dialogue namin ng isang
makulit na ay maurirat pa, na akala ko ay isang matalinong “kaibigan”. Naganap
ang pag-uusap namin sa kapihan ng isang mall:
Makulit: Pare, balita ko namumutiktik na ang internet
sa blog mo. Nakakainggit ka.
Ako: Eh, di magsulat ka rin.
Makulit: Hindi ko kaya, eh. At alam mo namang hindi
ako nag-iinternet o nagpi-facebook. Kaya yon ngang sinasabing pagbukas man lang
ng computer sa bahay ay hindi ko alam. Mga anak ko lang ang gumagamit noon. Si
Misis nga eh, galit din sa computer. (Naalala kong binanggit nga niya ito noon,
kaya mabuti na lang din dahil kung may facebook siya, hindi ko ito maiba-blog).
Ako: Eh, di huwag ka na lang maiinggit sa akin
dahil marami ka namang ginagawang pinagkikitaan. Sobrang yaman mo na nga, eh.
Sana ay marami ka pang kitain. Pasalamat ka sa Diyos dahil sa grasya.
Makulit: (medyo napangiwi, pagkarinig ng “Diyos”)
Siyanga pala, pare, ang sabi nila pinagkikitaan din ang pag-blog. Yong iba alam
kong binabayaran upang manira ng ibang tao. (Muntik na akong mabilaukan ng kape
sa huling sinabi niya, dahil kulang na lang ay sabihin niyang bayaran ako.)
Ako: Yong iba siguro. Sa kaso ko naman, wala akong
pinipili dahil basta may mali, pinupuna ko at hindi paninira yon dahil ang ang
sini-share ko ay alam na rin naman ng iba, pero sinasarili lang nila. Hindi ko
naman kayang ipunin sa dibdib ang mga dapat kong i-share dahil baka sumabog ako
sa sobrang himutok.
Makulit: Paano ang gastos mo sa blogging?
Ako: Mga oras lang yon na nagamit naman sa tama.
At least hindi ako basta nakatunganga lang o nangungulit. (Paramdam ang huli
kong sinabi upang sana ay tumigil na siya, pero tuloy pa rin.)
Makulit: May banta ka na ba sa buhay?
Ako: Secret. Pero mas malaking banta sa buhay ko
ang pagtaas ng blood pressure dahil sa mga taong walang alam gawin kundi
mangulit sa akin kaya naiinis ako. (Hindi pa rin niya naramdaman ang pagtumbok
na ginawa ko dahil tuloy pa rin siya sa pangungulit.)
Makulit: I-share mo naman yong tungkol sa mga project
mo sa mga iskwater.
Ako: Huwag na. Pero kung magdo-donate ka o tutulong
sa pagpapa-aral ng mga bata, marami kang malalaman.
Makulit:
(Tumahimik siya sandali nang
marinig ang mga salitang “donate” at “tulong”). Good luck na lang sa mga
project mo, pare.
Ako: (Nakakita ako ng pagkakataong mangulit naman
sa kanya.) Hindi pare. Palagay ko bilang kababayang Pilipino dapat tumulong ka
rin sa kapwa mo, mabawasan man lang ang “dirty money” mo. (Mabuti na lang hindi
naintindihan kung ano ang ibig kong sabihin sa “dirty money”, dahil alam kong
may mga illegal siyang transaction kaya biglang yumaman. Akala niya sa “dirty
money” ay okey dahil siya ay tinawag ko noong “filthy rich” na okey lang ang
ibig sabihin, ganoong sa Pilipino, ito ay katumbas ng “maruming mayaman”.)
Makulit: Next time na lang pare, at good luck uli sa
mga ginagawa mo sa mga iskwater. Siyanga pala, si Misis nasa supermarket sa
ibaba, pupuntahan ko baka tapos na siyang mamili. Usap na lang tayo uli.
(Dali-daling siyang tumayo.)
Ako: Teka pare, ano nga pala ang itatanong mo?
Makulit: Text ko na lang sa iyo.
Nagpasalamat ako sa huling pag-uusap namin
ng “kaibigan” ko dahil nabisto kong allergic pala siya sa salitang “donate” o
tulong, kaya sa susunod, sa simula pa lang ng usapan namin ay pariringgan ko na
siya ng mga ganoong salita.
Paalala lang sa makakabasa na ang blogging
ay hindi palaging pinagkikitaan. Ito ay sakripisyo sa panig ng nagba-blog lalo
na kung ang sinusulat niya ay tungkol sa maling nagaganap sa paligid, kaya
hindi dapat pag-isipan na ang taong maraming blogs ay marami ding pera. Ang mga
nagbaba-blog ay mahilig lang talagang makibahagi ng kanilang saloobin sa
pamamagitan ng pagsusulat ng sanaysay, kuwento o tula. Huwag ding akalaing
mayabang ang mga bloggers, dahil kung tutuusin, namemeligro pa nga ang kanilang
buhay lalo na kung tungkol sa pulitika ang kanilang sinusulat. Pero bilang
dagdag-kaalaman, kumikita lamang ang mga blogger kung papasukan ng
advertisements ang kanilang sites, na kalimitan ay tungkol sa fashion,
shopping, cooking, travel , sports, at makabagong gadgets. Ang mga blogs ko ay
hindi tungkol sa mga nabanggit na paksa.
Discussion