·        Ayaw mamili ang ibang Pilipino sa ukay-ukay dahil nakakahiya daw kapag nakita ng kapitbahay o kaibigan kaya dapat ay sa mga boutique ng branded na damit sa mga malls lang upang hindi masabing “naghihirap” na! Ang mga isinusuot sa katawan ay may binabagayan, at ang mga nasasalubong ay hindi sumisilip sa brand tag na nasa kuwelyo ng damit. Kung ang isang tao ay kilalang talagang mahirap, pagsuutin man siya ng tig-sampung libong pisong damit, tingin sa kanya ay nakasuot pa rin ng tig-20pesos ang halaga! Subalit meron talagang maski hindi natin kilala, hindi nababagayan ng damit na alam nating galling sa mall. ANG KATOTOHANAN AY, ANG MGA ORIGINAL NA BRANDED NA DAMIT AY SA MGA UKAY-UKAY LANG MATATAGPUAN, MALIBAN SA AUTHENTIC AT AUTHORIZED NA MGA OUTLET.

·        Maraming Pilipino ang ayaw kumain ng gulay dahil hindi daw sila “natutunawan”. Kung di ba naman mga tanga at bobo! Ang mga hibla o fibers ng gulay ay talagang hindi natutunaw kaya nagsisilbi silang “walis” sa loob ng bituka upang tayo ay makadumi o makatae nang maluwag tuwing umaga! Ang katotohanan ay ayaw nilang magkaroon ng impression ang kapwa nila na sila ay mahirap kaya gulay lang ang kayang kainin! Ang katarantaduhang ugaling yan ng mga hangal na mga magulang ay ginagaya tuloy ng mga anak na naii-spoil sa pagkain ng hotdog, tocino, spaghetti, etc…kaya pagtanda nila, nag-uunahan ang kanser, diabetes, at sakit sa bato sa pag-develop sa katawan nila.

·        Ang gusto ng ilang magulang ay sa kilalang mga unibersidad o kolehiyo mag-aral ang mga anak sukdulan mang ipangutang nila ng pang-matrikula upang sigurado daw na makapagtrabaho agad pagka-graduate. Tanga ang mga magulang na may ganitong pananaw. Kahit sa mga ganoong uri pa ng paaralan nagtapos ang mga anak nila, KUNG LIKAS ANG KABOBOHAN, O TALAGANG BOBO hindi pa rin sila matatanggap  sa mga inaaplayan dahil sa IQ tests na ibinibigay ng mga kumpanya. Hindi nakakatulong ang pangalan ng unibersidad o kolehiyo na nakalagay sa diploma kapag nag-aaplay ng trabaho, lalo pa’t pagdating sa interview ay bulol sa Ingles. Bistado ang ginagawa ng maraming estudyante na pag-plagiarize ng nire-research nila sa internet upang makapag-submit lang ng thesis. Alam ko yan dahil nag-eedit ako ng mga thesis ng mga estudyanteng nag-aaral sa mga prestigious universities na hindi ko na lang babanggitin dahil nakakahiya sa mga kaibigan kong nag-aral sa mga iyon.

·        Ang ilang Pilipino ay ayaw kumain ng tuyô o sardinas dahil allergic daw….pero pamasahe nga lang sa pagpasok sa trabaho ay inuutang pa o di kaya ang ATM ng pension o suweldo ay nakasangla!

·        Ang isang kaartehan ng maraming Pilipino na hindi maintindihan ay ang pagtitira ng pagkain sa pinggan kahit dalawang kutsara na lang, kanin man o ulam…..BAKEEETT?!...FOR THE GODS BA? O TALAGANG KAYABANGAN LANG!....ISA YAN SA MGA DAHILAN KUNG BAKIT NAGHIHIRAP ANG PILIPINAS….DAHIL SA “GABĂ”, O “BAD KARMA”.” Ang hindi alam ng mga hinayupak na ito ay apektado ang buong populasyon ng Pilipinas ng maaksaya nilang ugali dahil  kung iipunin ang mga inaksaya nilang kanin ay aabot sa kung ilang libong toneladang sa loob ng isang taon!

·        Karamihan pa rin ng mga Pilipino ay pinipili ang  “makinis” o “makintab” na gulay sa palengke tulad ng talong at kamatis. Ang hindi nila alam, kaya nagkikintaban at nagkikinisan ang mga iyan ay dahil inilublob sa kemikal upang magmukhang sariwa kahit sa loob ng isang linggo, pero ang laman ay bulok na! ….yan ang ginagawa sa Maynila, pero sa mga probinsiya ang modus ay pag-ispray ng chemical sa bagong naaning gulay upang magmukhang NAPAKASARIWA kapag ibenenta sa palengke. Ang mga hindi hindi inilublob sa kemikal o inispreyhan ay nagmumukhang lanta pagkalipas ng isang araw, subalit may sustansiya pa rin….subalit iniisnab naman ng mga maraming Pilipino.

·        Ayaw kumain ang maraming Pilipino ng maliliit na isda tulad ng tamban, dilis, galunggong, at iba pa dahil pang-mahirap lang daw….ugali yan ng mga mahihirap na ipokrito. Bibili sila ng malalaking isda na pang-isang beses na kainan, at sa mga susunod na araw ay nakanganga dahil wala nang pera!