Ang Mga Taong Hindi Marunong Mangalaga ng Tulong at Mga Walang Pinag-aralan Subali't Maayos ang Buhay
Posted on Tuesday, 24 November 2015
Ang
Mga Taong Hindi Marunong Mangalaga ng Tulong
At
Mga Walang Pinag-aralan Subalit Maayos ang Buhay
Ni Apolinario Villalobos
Dapat lang na hindi ibalik sa taong
tumulong sa iba ang itinulong niya sa mga ito. Ibig sabihin ang tulong ay hindi
dapat ituring na “utang” ng taong tinulungan. Ang dapat gawin ng isang
tinulungan ay ipasa sa iba ang tulong na napakinabangan niya. Subalit iba ang
usapan kapag ang tinulungan ay hindi marunong mangalaga ng itinulong sa kanya
tulad ng mga sumusunod na kuwento:
#1…..Tungkol ito sa isa kong kaibigang
seafarer, mayroon siyang malaking bahay na hinuhulugan at may dalawang anak na
nag-aaral. Noon ay hindi hamak na malaki ang kita niya kung ihambing sa
kinikita ng hindi sumasakay sa barko. Ang masama lang ay mayabang siya at
galante tuwing magbakasyon at mahilig bumili ng mga bagay na naide-display niya
upang masabing marami siyang pera. Kalimitan, makalipas ang dalawang buwang
bakasyon, isa-isa na ring nawawala ang mga gamit dahil kung hindi naisanla ay
naibenta…at sa akin tumatakbo upang umutang. Palagi ko siyang pinapayuhan, at
oo naman siya ng oo. Ngayong nagkaedad, halos wala nang kumpanyang tumanggap sa
kanya, kaya nataranta dahil ang bahay
pala ay hindi regular na nababayaran sa SSS kaya malaki ang naipong arrears. Ang
anak na babae ay isang teen-aged mom dahil nabuntis high school pa lang, at ang
panganay na lalaking anak ay puro tattoo ang katawan at laman ng kalye. Ang
asawa naman na suki ng mga parlor ay halos walang expression ang mukha dahil
kung ilang beses nang inineksiyunan ng
gamot na pampatanggal ng kulubot, kaya sa biglang tingin ay mukhang
tanga. Ilang beses siyang lumapit sa akin upang umutang, subalit nagmatigas
ako. Nang magalit, pinaalala ko sa kanya ang mga utang niyang niyang hindi ko
nasingil dahil idinaan na lang niya sa “kalimot”.
#2…..Isa pa ring kaibigan ang inabutan ko
ng tulong na pandagdag sa puhunan niya sa pagba-buy and sell ng mga prutas.
Nang lumakas ang negosyo, biglang umarangkada sa pagbukas naman ng isang
karinderya dahil naiinggit yata sa mga kaibigang may ganitong negosyo. Minalas
sa mga taong tinanggap niya upang tumulong dahil puro kupit ang inabot niya.
Wala pang anim na buwan, bumagsak na ang karinderya ay may utang pa siya sa
inupahang puwesto. Pinahiram ko pa ng ilang beses subalit hindi pa rin natuto
dahil nagbukas uli ng karinderya na talaga namang hindi niya nakokontrol ang
pagpatakbo. Lumipas ang isang taon bago kami nagkita uli….balik siya sa wala.
Nang subukan niyang “humiram” uli sa akin, tumanggi na akong tumulong. Tulad ng
inaasahan ko, nagtampo at nagalit kaya iniwasan na ako.
Iba naman ang kuwento ng mga taong nakatira
sa bangketa na ang ikinabubuhay ay pamumulot ng mapapakinabangang basura. Yong
isang pamilya na naabutan ng pera, bumili agad ng mga scrap na kahoy, tatlong
gulong na pang-kariton, mga pako at nanghiram lang ng martilyo, at
tulung-tulong silang mag-asawa sa paggawa ng kariton, kaya ngayon ay lalong
marami silang nahahakot na papel, lata at bote, kung ihambing noon na sako o
malaking plastic bag lang ang gamit.
Yong isang pamilyang dating isang kariton
lang ang gamit sa pamumulot ng basura, nagkaroon ng isa pa nang maabutan ng
tulong, kaya tag-isa na silang mag-asawa ng itinutulak na kariton, at dahil
lumaki ang kita, nakaya na nilang mangupahan ng isang maliit na kuwarto…hindi
na sila nakikigamit ng kubeta ng restaurant ng Intsik, at hindi na rin
natutulog sa bangketa. Nakakaipon na rin sila ng iba’t ibang gamit sa bahay na
napupulot sa mga basurahan dahil naikakarga nila ang mga ito sa kariton nila
upang maiuwi.
Yong mag-asawang matanda na sigarilyo at
mga kendi lang ang dating tinitinda sa bangketa, nang abutan ng tulong,
nagkaroon ng maliit na mesa, dalawang thermos para sa kape, mga biscuit, at
tinapay na idinagdag sa mga itinitinda. Mayroon na rin silang picnic umbrella,
pananggalang nila sa init ng araw at ulan. Nang dinagdagan ang puhunan nila,
nagtinda na rin ng piniritong isda at kanin na tantiyado nilang mauubos sa
maghapon, nalilibre pa ang tanghalian at hapunan nila.
Yong mga namumulot lang dati ng mga reject
na gulay sa Divisoria, may mga kariton na rin at ang tinitinda ay mga gulay na
binibili nila ng maramihan sa mga papauwi nang mga mangangalakal kaya mura
nilang nakukuha…nabawasan na ang hirap nila dahil hindi na sila mangangalkal pa
at maglilinis ng mga reject na gulay.
Kung minsan mahirap unawain ang tao. Kung
sino kasi ang may kakayahang pinansiyal ay sila pa yong nagmimistulang kawawa
bandang huli dahil sa pinili nilang pagpapabaya sa sarili ganoong may
pinag-aralan naman sila na magsisilbi sanang gabay sa paggawa nila ng mga
desisyon. At, kung sino pa yong sa tingin ng iba ay walang pag-asa sa buhay
dahil mga yagit sa bangketa kung ituring – walang pinag-aralan at ni walang
ekstrang damit, ay sila pang nakakaraos dahil sa pagsisikap upang mabuhay ng
maayos! Ibig sabihin, hindi kailangang maging titulado ang isang tao upang
makagawa ng malinaw na desisyon sa buhay!
Discussion