Ang Paglobo ng mga Lunsod sa Buong Mundo
Posted on Sunday, 11 October 2015
Ang
Paglobo ng mga Lunsod sa Buong Mundo
Ni Apolinario Villalobos
Sa internet ay naglipana ang mga retrato ng
iba’t ibang lunsod ng mundo na puno ng nagtataasang building at squatter areas
o kung sa bagong katawagan ay depressed areas. Kahit na ang mauunlad na bansa
tulad ng Japan, China at Amerika ay hindi ligtas sa ganitong pangyayari –
paglobo ng populasyon ng tao sa mga lunsod. Hindi na ako lalayo pa, dahil sa
Manila mismo ay dati nang may mga depressed areas at nadadagdagan pa sa
pag-usad ng panahon, at mga kumpol-kumpol na condo buildings.
Para sa mga sakim na local officials at
pulitiko ng Pilipinas, ang tingin nila sa mga taong nakatira sa mga squatter
areas ay boto, kaya sila mismo ang humaharang sa pag-relocate ng mga
ito…kabawasan kasi sa boto pagdating ng eleksiyon. Ang mga sindikato naman na
nagpapagalaw ng malakas pagkitaang prostitution at organized crime, minahan ang
tingin nila sa mga lugar na ito, dahil dito sila kumukuha ng mga taong
gagamitin upang maisakatuparan ang kanilang mga masamang layunin.
Ang ibang datihan nang nakatira sa lunsod
at maayos ang pamumuhay ay nililibak ang mga taong nakatira sa mga iskwater
areas, dahil pampagulo lang daw sila. Tingin nila sa mga taong nakatira sa mga
lugar na ito ay magnanakaw, puta, lasenggo, sugarol, patay-gutom, parang aso’t
pusa na walang alam gawin kundi magpadami ng anak….mga batik ng lipunan.
Hindi lang mga squatter areas ang dumadami,
pati na rin ang mga condo building na tinitirhan ng mga may-kaya sa buhay. Ang
isang lote na ang sukat ay isang libong metro kuwadrado lang ay maaaring
patayuan ng isang condo building na matitirhan ng mahigit isang libong katao,
kaya hindi masyadong halata ang dami nila dahil hindi pansinin, hindi tulad ng
palapad or palawak na mga tirahan, na kita agad ang dami ng tao. Ang mga
ganitong mga klaseng komunidad naman ay may pangangailangan ng malalim at
malawak na septic tank, at kung ilang libong tangke ng malinis na tubig
araw-araw.
Batay sa binanggit kong mga sitwasyon, ang
limang magkakatabing condo building na umuukupa lang ng limang libong metro
kuwadradong lupa, halimbawa, ay katumbas na ng isang malawak na depressed area
o iskwater, o mahigit pa. Sa dami ng mga nakatira sa mga condo na nagsulputan,
hindi nakapagtatakang nagkaroon ng matinding problema sa trapiko ang Manila,
kung tatantiyahing ang nakatira sa bawa’t unit ay may isang sasakyan man lang.
Sa mga depressed areas naman ay talamak ang nakawan ng tubig na nagiging
dahilan ng pagtagas ng mga tubo. Ang pagkakabit naman ng “jumper” upang
makanakaw ng kuryente ay nagiging sanhi ng sunog.
Sa pagdami ng mga itinirik na tirahan,
mapa-condo building man o barung-barong, nahirapan na rin ang drainage system,
na simula pa noong panahon ng mga Amerikano ay hindi halos nabago o
napalakihan. Ang mga daluyan ng tubig galing sa mga building at squatter areas
ay bumabagsak sa mga estero na dumidiretso naman sa malalaking ilog na
napunduhan na ng makapal na burak o sediment sa tagal ng panahon kaya bumabaw.
Ang pagbabaw nila ay dahilan ng pagbaha agad kung may malakas na ulan. Dagdag
pa rito ang impormasyong siyentipiko, na bumababa ang lupang kinatatayuan ng Manila
taun-taon.
Yan ang kalagayan ng metro Manila na bundat
at halos pumutok na sa dami ng tao. Subali’t parang wala lang sa gobyerno,
dahil ang pag-relocate ng mga iskwater sa mga maayos na tirahan ay hindi naman
tuluy-tuloy o consistent. Magri-relocate lang ang gobyerno kung may
magrereklamong may-ari ng lupa na iniskwatan, o di kaya ay kung panahon ng
pagpapapogi, kung kaylan ay naglilinis kuno ng mga estero ang mga opisyal. At
ang masaklap pa, pabagu-bago ang sistemang ginagamit, depende sa mga opisyal
nasa poder o may hawak ng kapangyarihan.
Sa mga iskwater na napuntahan ko, kaswal
kong tinanong ang mga kaibigan ko kung may balak pa silang umuwi sa pinanggalingan
nilang probinsiya. Iba’t iba ang mga sagot, tulad ng: kapag may naipon nang
pamasahe; ayaw na dahil wala namang mapagkikitaan sa pinanggalingan nila; ayaw
dahil palaging nagkakaputukan sa pagitan ng mga sundalo at rebelde; ayaw dahil
wala naman daw asenso’t nakatali sila sa utang sa may-ari ng lupang sinasaka
nila; ayaw dahil mas masarap ang buhay sa lunsod – maraming mall at pasyalan.
Yong mga nag-komento naman sa mga blog ko noon na may ganitong tema, sabi ng
iba ay uuwi daw talaga sila pagdating ng takdang panahon at mamumuhay na lamang
ng matiwasay gamit ang interes ng pera nila sa bangko. Matindi ang komento ng
isang magbabasa na ano man ang mangyari ay hindi siya uuwi sa probinsiya nila,
kahit sa Pilipinas man lang, at ang dahilan ay ang korap na gobyerno. Sa
Amerika kasi siya nakatira ngayon at may “green card” na. Sabi ko na lang sa
kanya…good luck!
Discussion