Ang Lumpiang Sariwa ni Flor Enriquez-Francia sa Quiapo
Posted on Thursday, 31 December 2015
Ang
Lumpiang Sariwa ni Flor Enriques-Francia
Sa
Quaipo
Ni Apolinario Villalobos
Mahigit apatnapung taon nang kilala ang
lumpiang sariwa na binebenta ni Flor Enriquez-Francia sa labas ng simbahan ng
Quiapo. Subalit ngayon ang nagpatuloy sa pagtinda ay ang kaniyang pamangkin na
si Nathaniel. At, kung dati ay sa bilao lang nakalatag ang mga lumpia, ngayon
ay nasa kariton na at naka-styro at may balot pang plastic sheet upang
masigurong hindi naaalikabukan o madapuan ng langaw.
Una kong natikman ang lumpia noong taong
2002 nang umusyuso ako sa selebrasyon ng kapistahan ng Black Nazarene. Si Flor
naman ay nakapuwesto sa hindi kalayuang Avenida dahil ipinagbawal muna ang mga
sidewalk vendor sa Plaza Miranda. Sa pag-uusap namin, binanggit niyang basta
walang okasyon sa labas ng simbahan ng Quiapo, sa Plaza Miranda siya
nagtitinda, kaya nang bumalik ako sa Quiapo makaraan ang ilang linggo ay nakita
ko nga siya doon at halos hindi magkandaugaga sa pag-asikaso sa kanyang mga
suki. Matagal bago ako nakasingit upang bumili ng dalawang pirasong inilagay
niya sa maliit na supot na plastic at nilagyan ng sarsa. Mahirap kainin ang
lumpia kung nakatayo at hindi nakalagay sa platito o pinggan. Kailangang
hawakan ang supot na parang saging at ang ilabas lang ay ang dulo ng lumpia.
Pero kapag sanay na ay madali nang gawin ito.
Nang dumagsa ang iba pang vendor sa labas
ng Quiapo church ay hindi ko na nakita si Flor. Inisip ko na lang na baka umuwi
na sa probinsiya o baka nagsawa na sa pagtinda ng lumpia. Subalit nang minsang
namili ako sa Villalobos St. ay may nasalubong akong lalaking nagtutulak ng
maliit na cart at ang laman ay mga lumpiang naka-styro. Hindi ko siya pinansin dahil inisip kong
katulad lang din siya ng ibang naglalako ng pagkain sa lugar na yon.
Sa pagpasok ng huling linggo nitong
Disyembre, bumalik ako sa Quiapo kasama ang mga kaibigang balikbayan upang
bumili ng mga panalubong nila pagbalik sa America at Canada. Nakita ko uli ang
lalaking nagtutulak ng cart na may mga sariwang lumpia. Nagtanong na ako kung
inabot niya ang “original” na nagtitinda ng lumpia sa Quiapo. Ikinagulat ko ang
kanyang sagot dahil tiyahin pala niya ang tinutukoy kong tindera, at idinagdag
pa niya na ang buong pangalan ay Flor Enriquez-Francia. Nasa bahay na lang daw
ito at doon niya inihahanda ang mga lumpia na kinakariton naman ni Nathaniel.
Halos isang taon din pala bago naitinda uli
ang lumpiang gawa ni Flor at ito ay pinangatawanan na ni Nathaniel na umaming
maski anong mangyari sa kanyang tiyahin, ay walang problema dahil naituro na sa
kanya ang sekreto sa pagtimpla lalo na ng sarsa. Nakakadalawang hakot ng mga
lumpia si Nathaniel hanggang dapit-hapon kaya malaking bagay daw para sa
kanilang magtiyahin ang kinikita niya lalo pa at nagkaka-edad na rin ito kaya
marami na ring pangangailangan.
Ang ginawa ni Flor ay isang halimbawa ng
pagbuhos ng katapatan sa anumang bagay na ginagawa – walang panloloko, kaya
lumpia man, na sa paningin ng iba ay napaka-simple, kung hindi naman masarap ay
madaling makakalimutan. Ganyan dapat ang ugali ng tao… bukal sa kalooban ang
anumang ginagawa maliit man ito o malaki, pansarili man o nakaka-apekta ng
kapwa.
Discussion