Nang Dahil sa Sobrang Privacy at Kayabangan...(mga kuwentong kapupulutan ng leksiyon)
Posted on Tuesday, 8 December 2015
Nang
Dahil sa Sobrang Privacy at Kayabangan…
(mga
kuwentong kapupulutan ng leksiyon)
Ni Apolinario Villalobos
Mahalaga sa buhay ng tao ang pakikipagkapwa
at ang pagiging simple lang sa buhay. Pwedeng ipagmalaki ang mga biyayang
natamo dahil pinaghirapan pero hindi dapat ipagyabang. Ang pagmamalaki ay hindi
masyadong mabigat ang dating hindi tulad ng pagyayabang kahit halos pareho lang
ang ibig sabihin ng dalawang kataga.
Nagpapakita ng sobrang privacy ang iba kung
ayaw nilang lapitan sila ng mga nagso-solicit, o ng mga namumulot ng basurang
makikiinom na kumakatok sa gate, o di kaya ay mismong mga kapitbahay na feeling
nila ay “poor” at hihingi lang ng walang katapusang tulong . Halos hindi din
sila nakikita sa labas ng bahay, dahil wala silang pakialam sa mga kapitbahay,
na okey sana kahit papaano, subalit kung haluan ng pagmamataas dahil sila ay
nakakaangat sa buhay daw…iba na ang usapan. Ang isang paraan sa pagpapahiwatig
na ayaw nilang maistorbo dahil hindi naman daw sila nakikialam sa iba, ay ang
pagpapalakas nila ng tugtog. Kung magpa-party naman, ang mga imbitado ay mga
taga-ibang lugar, puro may kotse kaya ang kahabaan ng kalye sa tapat nila ay
umaapaw sa mga ito. Alam ko ito dahil kuwento ito ng isa kong kaibigan na
ganito ang ugali, na nagkaroon ng mga kaibigang nakilala lang niya sa mga party
kaya hindi niya gaanong alam ang mga pagkatao.
Ang kaibigan kong ito ay kumakagat sa mga
business proposal na inaalok sa kanya ng
mga taong tingin niya ay mayaman naman. Hindi pumasok sa isip niyang siya ay
ginagamit lang. At upang ipakita na kahanay siya ng mga ito sa “mataas na
lipunan”, kahit walang alam sa golf ay bumili ng mga gamit upang makasabit sa
paggo-golf ng mga ito. Puro naman siya sablay sa palo, kaya kadalasan ay
nakaka-tatlong kape siya habang nanonood na lang. Paanong hindi sasablay ay
mataas lang siya ng one foot sa mga golf clubs! Siya din ang nagkukuwento ng
mga “adventure” daw niya pati ang pagsasama niya sa mga casino, sabay tawa. Pagkatapos ng golf ay naghahatid pa siya sa
dalawang kaibigang tamad magmaneho ng kotse nila, pero ang gamit naman ay kotse
niya. Hinihiraman din siya ng mga gamit
na kailangan daw sa opisina. Upang ipakitang kaya niyang gumastos, bumibili pa
siya ng ibang mga kailangang gamit.
Sa kasamaang palad, bago niya namalayan ay
nalusaw na pala ang kanyang mga investment, laspag ang kotse at ang mga gamit na
pinahiram para sa opisina ay hindi na naibalik. Naka-apat siya ng “business
ventures” na inalok ng mga ka-golf niya, na puro nauwi sa wala. Nang mag-usap
kami minsan nalaman ko na ang gusto lang sana niyang mangyari ay “makita” ng
ibang tao na siya ay isang “businessman” tulad ng dalawa niyang kapitbahay na
may mga puwesto sa mall…kaya ang inipong pera para sa retirement nilang
mag-asawa ay halos nasaid. Ngayon ang bahay nila ay nakasangla, may sakit pa
silang mag-asawa sa puso dahil sa nervous breakdown. Ang mga dating ka-sosyo at
ka-golf ay halos hindi na pumapansin sa kanya. Pinaliwanagan naman daw siya,
pero ang sabi ay, “…ganoon talaga sa negosyo, minsan ay sinusuwerte pero
kadalasan ay bumabagsak”. Ang kaibigan
ko ay dating manager ng isang multi-national company sa Saudi….na ang kuwento
ng buhay ay “from rags to riches”….na kadalasan namang nagreresulta sa pagiging
social climber.
Yon namang isa kong kilala ay mahilig magpakita
ng mga biyaya, ibig sabihin ay mayabang. Setyembre pa lang ay nagtodo na sa
paglagay ng mga Christmas lights sa loob at labas ng bahay na dati na niyang
ginagawa. Kahit masikip na ang bahay, ay
may Christmas tree pa rin na umabot ang taas sa kisame. Nang pumunta ako sa
kanila sa Pasay isang gabi ng Oktubre, nakita kong halos naglalagablab na ang
bahay nila sa dami ng Christmas bulbs. Nagpayo uli ako na baka masunog sila.
Ang sagot sa akin ay hayaan na lang dahil mura lang naman daw ang pagkabili ng
mga Christmas bulbs at mabuti nga dahil napapansin agad ang bahay nila.
Makalipas ang dalawang linggo, nang
pasyalan ko uli, nagulat ako dahil mahigit kalahati ng bahay nila ay naging
uling. Ang kaibigan ko naman at pamilya niya ay nakikitira na lang ngayon sa
isang pinsan na binabayaran niya ng tatlong libong piso isang buwan para sa
isang entresuwelo o extension ng bahay – sa isang slum area malapit sa kanila.
Yong isa pang kuwento ng kayabangan at
sobrang privacy ay tungkol naman sa isang pamilya na feeling mayaman na, kahit
hindi pa naman. Malakas magpatugtog kaya hanggang sa ikaapat na bahay mula sa
kanila ay abot ang ingay na animo ay galing sa isang videoke unit. Gusto yatang
ipabatid na palaging may party sa kanila. Hindi rin sila nakikisama sa mga
kapitbahay.
Isang araw ay pinasok sila ng mga
magnanakaw. Ang nakita ng isang kapitabahay ay nakaparadang mamahaling kotse at
van sa labas nila at naririnig pa rin ang malakas na tugtog. Sunod na nakita
naman ay tatlong lalaki na disente ang mga ayos at mukha na lumabas ng bahay at
may mga bitbit na gamit. Hindi sila
pinansin ng mga kapitbahay, kahit nakailang beses sila ng hakot ng iba’t ibang
gamit sa van. Bandang huli, nakita silang lumabas ng pinto na halos pasigaw
pang “nagpaalam” sa kung sino man sa loob ng bahay.
Nalaman na lang mga kapitbahay na may
nangyari palang nakawan nang dumating ang nanay ng kasambahay ng may–ari ng
tinutukoy kong bahay. Pabalik-balik na pala ito at inabot na ng hapon sa
katatawag sa gate pero hindi pinagbubuksan. Dahil nag-alalang baka ikinulong ng
mga amo ang anak niya, tulad ng mga kuwentong napapanood sa TV, humingi ito ng
tulong sa Barangay. Ang ginawa ng isang Barangay tanod ay umakyat sa pader na
lampas-tao at sumilip sa bintana, pero nagulat siya dahil hindi nakakandado ang
pinto nang subukan niya itong buksan. Nang pumasok siya, naghinala siya na
pinagnakawan ang bahay dahil halata ang mga pinagtanggalan ng mga appliances,
may mga kawad pa kasing naiwan. Ang mga miyembro naman ng pamilya na nakagapos
at may mga tape sa bibig ay pinagsisiksikan na parang sardinas sa banyo. Ang
anak na dalagita ay nakita sa isang kwarto at nalamang na-rape pala! Ang hinala
ng mga taga-barangay ay pinalitan ng mga magnanakaw ang kandado ng gate upang
hindi mabuksan ng sasaklolo kaya nai-lock nila ito nang sila ay umalis.
Ang hirap lang sa iba nating kapwa nilalang
ng Diyos, nang magkaroon ng pera ay “feeling secured” na kaya para sa kanila ay
hindi na nila kailangan ang tulong ng ibang tao. Ang dasal ko….sana ay magbago
sila ngayong pasko….Amen?
Discussion