Pol Saulog at Magno Padua
Posted on Saturday, 21 January 2017
POL SAULOG AT MAGNO PADUA
…mga bukod-tanging kaibigan sa Cavite
Ni Apolinario Villalobos
Nakilala ko si Manong Pol nang tumira ako
sa isang subdivision sa Cavite. Sa simula ay simpleng batian lang ang aming
ginagawa tuwing kakain ako o uminom ng beer sa kanyang “native style” na
restaurant sa labas ng aming subdivision. Mahilig siyang magluto ng mga
pagkaing Kabitenyo subalit hindi niya ako inaalok ng mga ito dahil nalaman
niyang vegetarian ako. Nakilala ko rin ang kanyang mga anak at asawa na naging
malapit sa akin. Hindi ko binigyang pansin ang tikas ng kanyang personalidad sa
simula sa kabila ng artistahin niyang mukha. Nagulat na lamang ako nang malaman
ko sa ibang kaibigan niya na lumalabas pala siya sa pelikula ni Ramon Revilla
kasama ang isa pang kaibigan ko sa lugar ding yon na si Ding Santos.
Hindi palasalita si Manong Pol kaya
karamihan ng mga kuwento tungkol sa kanyang buhay ay sa kanyang mga kumpare ko
nalaman. Napansin niya ang pagiging galante ko noon sa inuman kaya pinayuhan
niya akong maghinay-hinay sa paggastos sa alak at piliing mabuti ang mga taong
gustong makipagkaibigan sa akin. May laman ang kanyang sinabi at napatunayan ko
makalipas ang maraming taon. Nagsilbi siyang “kuya” ko sa lugar namin, at ang
samahan namin ang nakatulong upang respetuhin din ako ng mga nagrerespeto sa
kanya.
Maaga ako noong pumasok sa opisina na nasa
Roxas Boulevard, sakop ng Ermita. Madaling araw pa lang ay nasa highway na ako
at nag-aabang ng masasakyag dyip. Madalas akong madaanan nina Manong Pol at ng
kanyang asawa na araw-araw namang pumupunta sa Maynila kaya nai-aangkas nila
ako sa kotse nilang Mustang, isang collectible na edition. Ibinababa nila ako
sa mismong harapan ng S&L Building kung saan ako nag-oopisina.
Bukod sa restaurant sa labasan namin, may
tindahan pa rin sina Manong Pol sa kanilang bahay na katabi ng subdivision
namin, kung saan ako umuutang ng kaha-kahang beer na nilalatag ko sa mga
kaibigan tuwing mag-inuman kami. Nagtapat siya minsan na ako lang ang
pinagbubuksan niya ng tindahan kahit alanganing oras tuwing ako ay tatawag
upang umutang ng beer. Sinabi din ito sa akin ng mga kumpare niya na hindi niya
pinagbibigyan kahit sa tagal na ng kanilang samahan.
Nang panahong yon, kailangan kong makisama
sa mga taong nakatira sa paligid ng subdivision namin dahil sa katungkulan ko
bilang presidente ng homeowners’ association. Sa pagkakataong ito ko nakilala
din si Magno Padua, na nirerespeto sa lugar namin. Bukod sa kanya ay nakilala
ko rin ang kanyang mga kapatid na sina Tomas, Budjo, Emo, Tura at Millie. Namayapa na sina Tomas, Emo, at
Millie. Noong buhay pa ang nanay nina Magno, ipinaghahanda niya ako ng hiniwa
nang malalaki na patola na niluluto niya sa
bawang. Ang ulam ay masarap sa kabila ng payak na pagkaluto sa bawang,
lalo na ang sabaw na manamis-namis pa.. Masipag magtanim ang magkakaptid ng
gulay na binibenta din nila sa palengke ng Zapote kaya sagana ako sa gulay
tuwing pupunta ako sa kanila.
Dahil ako ay dayo sa lugar na tinirhan ko
malaking bagay ang nagawa ng pakipagkaibigan ko sa mga nabanggit. Kung anong
respetong ipinakita sa kanila ay ipinakita at pinadanas din sa akin ng mga
naging kaibigan kong nakakakilala sa kanila. Marami rin akong natutunan sa
kanila lalo na sa pakikisama sa ibang tao, higit sa lahat ay ang pagpapairal ng
ugali sa paraang walang kayabangan. Napansin ko na sa mga kasayahan, kalimitan
ay nasa tabi lamang sila at hindi nagbabangka o nagpapasimula ng kuwentuhan.
Kung uminom man ng alak ay yong tipong, pang-sosyal, hindi laklak.
Parehong biyudo sina Manong Pol at Magno,
magkasing-edad sa gulang na mahigit sitenta pero matitikas pa rin. Nagkikita
kami ni Manong Pol kung siya ay masumpungan ko sa tinitirhan ng kanyang anak,
dahil nakatira na siya ngayon sa isa pang bayan ng Cavite mula noong mamatay
ang asawa niya. Si Magno naman ay pinapasyalan ko tuwing may panahon ako dahil
hindi kalayuan ang tinitirhan niya mula sa amin.
Ang mga tinukoy ko ay halimbawa ng mga
taong hindi ko makakalimutan dahil sa maganda nilang asal kahit hindi
nakatuntong ng kolehiyo. Lutang na lutang ang bukod-tangi nilang pagkatao kahit
sa umpukan dahil sa ugali nilang higit pa sa ilang nakatapos sa malalaking
unibersidad...kaya dapat tularan.
Kapatid ko sa Masoneria si Kuyang Poli. 25 taong-gulang lang nang ako pumasok sa kapatiran, at si Kuya Poli ang una kung nakapalagayang-loob. Nakakharap ko siya sa inuman at masaya niyang ibinibida ang panahon nang siya'y naging character actor. Yes, nakakasakay din ako sa kanyang Mustang na diesel 😄. Marami akong narinig na wisdom sa kanya tuwing magkaka-solohan kami ng kwentuhan. Isa siya sa mga taong nakilala na walang katulad sa personalidad at karakter. At sana ay makuha ko kahit katiting ang kanyang pagkatao.
ReplyDeleteBtw, naging Ninang namin sa kasal ang kanyang kapatid na si Gng. Fely Saulog-Sarmiento.