Mga Kayamanang sa Iba ay Basura...tulong sa Inang Kalikasan kung pakikinabangan pa
Posted on Monday, 12 January 2015
Mga
Kayamanang sa Iba ay Basura
…tulong
sa Inang Kalikasan kung pakinabangan pa
Ni Apolinario Villalobos
Nang minsang papunta ako sa Tondo, may
nadaanan akong tambakan ng mga basura at napansin ko ang malaking tumpok ng mga
tarpaulin na pinagtabasan. Nang busisiin ko ay malalaki pala ang mga sukat at
maaaring pagtagpi-tagpiin. Pumasok agad sa isip ko ang mga nakatira sa bangketa
na wala man lang banig at ang mga nagkakariton na ang tanging pananggalang sa
init at ulan ay mga punit na plastik. Mabuti na lang at may dumaang traysikad
at nagpatulong ako sa drayber nito upang matupi nang maayos ang mga tarpaulin.
Tinanong ko ang bata kung may alam siyang mananahi, tiyempo rin na may alam din
siya pero tatawid kami ng Recto dahil malapit ang mananahi sa Bambang market
kung saan ay matatagpuan din ang original na “ukay-ukay” sa Maynila. Pagkalipas
ng halos dalawang oras ay nakayari kami ng 14 na tarpaulin na ang sukat ng
bawat isa ay 4 feet by 6 feet, pagkatapos na pagtagpi-tagpiin ang mga retaso!
Minsan naman, may nadaanan akong namamasura
na nag-aayos ng kanyang mga kalakal sa isang tabi. Napansin kong maraming mga
notebook. Pumasok agad sa isip ko na malamang maraming pahinang wala pang
sulat, na tama nga. Nakiusap ako sa nangangalakal na tulungan akong ipunin ang
mga pahinang malilinis pa at babayaran ko siya ng doble sa inaasahan niyang
halaga kung ipapatimbang niya sa junkshop ang mga notebook. Nang makatapos kami
sa pagpilas ng mga malilinis na pahina, nakaipon kami ng mahigit dalawang
dangkal na malilinis na mga pahina! Walang problema sa paghati-hati at
pag-staple dahil may malaki akong stapler sa bahay. Para ang mga ito sa mga
batang halos hindi makabili ng gamit sa eskwela na nakita ko sa bangketa ng
Divisoria. Tamang-tama rin dahil may ipinadalang mga lapis naman ang isang
kaibigan ko na nasa Amerika.
Sa tambakan naman ng basura sa tabi ng
isang bodega, may nakita akong mga gomang tsinelas. Maayos pa ang karamihan
ngunit nangitim lang dahil sa pagkakaimbak. May mga sapatos din na goma, maayos
pa rin subalit bakbak na ang mga disenyo at marka. Naalala ko ang mga batang
nakita ko na nakapaa habang namumulot ng mga lantang gulay sa Divisoria at kung
pumasok sa eskwela ay nakatsinelas lang. Mabuti na lang at may isang tindahan
sa hindi kalayuan na nagtitinda ng bigas, kaya may nabili akong dalawang
basyong sako na pinaglagyan ng mga naipon kong tsinelas at sapatos.
Kung panahon ng baha, maraming
matitiyempuhang itinapong binahang mga damit. Hindi rin ako nahihiyang ipunin
ang mga maaayos at pinalalabhan ko sa asawa ng nakaibigan kong nakatira sa tabi
ng Ilog Pasig, upang maipamigay naman. Yong mga kaibigan nila na gustong
magkaroon, hinahayaan kong pumili, basta sila na ang maglaba. Ang mga natuyo na
natira pagkatapos nilang pagpilian ay binibigay ko sa iba kong kaibigan.
Ang mga ikinuwento ko ay maaari ring gawin
ng iba basta ang itanim lang sa isip ay, maliban sa makakatulong sa iba…
nakakabawas pa ng matatambak sa basura. Isa sa mga paalala ng mga grupong
maka-kalikasan sa Pilipinas ay “may yaman sa basura”, na para sa iba ay
tumutukoy sa mga piraso ng bakal, tanso, at plastik. Subalit hindi dapat
limitahan sa mga nabanggit ang pagtukoy sa yaman, kundi pati na rin sa iba pang
bagay na direktang mapapakinabangan tulad ng mga napulot ko.
Isa sa dahilan kung bakit nasisira ang
normal na sikulo ng panahon ng mundo ay ang walang patumanggang pagtapon ng
basura, kaya ang iba’t ibang mga bansa ay nagkanya-kanya sa pagpanukala ng
“recycling program”. Obligasyon ng
bawa’t mamamayan ang makiisa sa ganitong uri ng panawagan na ang makikinabang
ay buong sangkatauhan at malaking tulong din kay Inang Kalikasan.
Discussion