Mga Kuwentong Pagkaligtas sa "Stroke" na Dapat Tularan
Posted on Wednesday, 24 February 2016
Mga Kuwentong
Pagkaligtas sa “Stroke”
…na
dapat tularan
Ni Apolinario Villalobos
Kapag sinabi kong nakaligtas ang isang tao
sa “stroke” na isang nakakabahalang sakit sa puso, ang ibig kong sabihin, siya
ay naglalakad, nakakagamit ng isang kamay man lang, nakakakaing mag-isa, at
hindi lamang nakaratay sa kama o wheel chair. Ang mga tinutukoy kong nakaligtas
sa “stroke” ay sina Godo Melecion, Nelson Borromeo, Nani Dalisay, at Apiong
Bunag – mga taga Perpetual Village 5 ng Barangay Real Dos, sa Bacoor City ng
Cavite.
Hindi ko mapigilang magsulat tungkol sa
kanila dahil nakita ko kung paano silang magsikap upang makapamuhay uli nang
normal at may kabuluhan sa tulong ng kanilang misis, at lalo na ng disiplina.
Nadanasan nila ang mga unang hakbang upang sila ay makaraos sa atake ng sakit,
kaya tiniis nila ang nananalaytay na kirot ng “therapy” na ginawa sa kanila
araw-araw upang hindi tuluyang mawalan ng lakas ang kanilang mga litid at hindi
maging inutil ang mga ugat na dinadaluyan ng dugo, at pati na ang mga
kasu-kasuan at buto. Mula sa pagkaratay ay pinilit nilang makabangon, at
unti-unting makakawala sa animo ay pagkakatali nila sa kama.
Animo ay nagpaligsahan silang apat kung
sino ang unang makakalabas ng bahay upang makapag- “walking- walking” na tawag namin
sa exercise ng mga senior sa palibot ng basketball court. Unang nakita isang
umaga si Nani. Makaraan ang ilang araw ay nakita si Nelson. Sumunod si Godo na mas
gusto ang pag-ikot sa loob ng subdivision. Bandang huli ay nakita si Apiong na
may baston, subalit nag-iikot pa pala sa dalawang subdivision bago dumiretso sa
basketball court upang makipaghuntahan bago umuwi.
Sa kanilang apat, ang pinakamabilis na
nakabawi ng lakas ay sina Godo at Apiong. Si Godo ay nakagawa na ng kulungan ng
aso gamit ang hindi apektadong kamay, samantalang ang isang medyo mahina pa ay
ginagamit na pangsuporta, at nitong huling mga araw ay nabuo niyang
mapinturahan ang loob ng kanilang bahay, bakod at gate na bakal. Sa mga ginawa
niya, katuwang rin niya ang kanyang misis na si Zeny.
Si Apiong naman ay nakaubos sa pagsibak ng
mga sangang nakatambak sa likod ng bahay nila. Nagdidilig din siya kasama ang
kanyang misis na si Bedi. Dating nagtitinda ng gulay sa palengke ang mag-asawa
at ang pinagkitaang ito ang bumuhay sa kanila at nagpatapos sa pag-aaral ng
kanilang mga anak, kaya hinanap-hanap ng katawan ni Apiong ang mga dating kilos
na nakasanayan ng isang magbubukid.
Sina Nelson at Nani naman ay mas gusto ang pag- “walking-walking” sa
basketball court. Kahit hindi pa pumuputok ang araw, naglalakad na si Nani
palibot ng basketball court hanggang sa siya abutin ng liwanag. Sinasabay naman
ni Nelson sa pagsilip ng arawa ng kanyang paglalakad sa palibot ng court.
Matiyagang gumigising ng maaga si Belen, asawa ni Nelson upang makapila sa
bilihan ng pandesal at nagtitiyaga pa rin sa paghintay sa asawa na sinasabayan
niya sa pagsawsaw ng tinapay sa kape. Ang asawa naman ni Nani na si Winnie ay
hindi magkanda-ugaga sa paghanda ng almusal.
Ang kuwento ng apat na nakaligtas sa “stroke”
ay pagpapakita ng pagsasakatuparan ng pinangakong pagsasama nila bilang
mag-asawa habang buhay…wika nga sa Ingles ay, “for better or worse….till do us
part”, at pagpapatunay na rin na ang disiplina at tiyaga ay napakahalaga upang
malampasan ang pagsubok na dulot ng mga sakit na kung minsan ay nagiging sanhi
ng kamatayan.
Ang mga tulad nila ang dahilan ng
paminsan-minsan kung pag-post ng mga impormasyon tungkol sa tulong ng mga
halamang gamot na nakikita lang sa ating paligid.
Discussion