Ang Joint Military Exercises at iba pang Mukha ng Panlalamang ng Amerika sa Pilipinas
Posted on Thursday, 6 October 2016
ANG JOINT MILITARY EXERCISES AT IBA
PANG MUKHA NG PANLALAMANG NG AMERIKA SA
PILIPINAS
Ni Apolinario Villalobos
Nang palitan ng Amerika ang Espanya bilang
mananakop ng Pilipinas, marami ang nag-akalang bukal sa loob nito ang pagtulong
sa mga Pilipino. Maliban sa Guam, ang Pilipinas ay hawak ng Amerika sa malawak
na karagatang Pasipiko (Pacific). Pakiramdam ng Amerika ay “kuya” siya ng
Pilipinas na sa tingin niya ay kawawa at nangangailangan ng tulong. Inabot ang
Amerika sa Pilipinas ng WWII kaya naudlot ang dapat sana ay pagbigay ng
kalayaan.
Kahit pa sinabing “malaya” na ang Pilipinas
noong Commonwealth period, kontrolado pa rin ng Amerika ang Pilipinas. Ang
Saligang Batas ng Pilipinas ay kailangang aprubahan ng presidente ng Amerika.
Nakapaloob sa Saligang Batas ang “parity rights” na nagsasaad ng karapatan ng mga Amerikano pagdating sa
pamumuhunan sa negosyo at paggamit ng likas na yaman tulad ng kagubatan, minahan,
karagatan. Yan ay sa kabila ng nakasaad pa rin sa Saligang Batas na 60% ang
pag-aari ng mga Pilipino sa mga pamumuhunan.
Hindi tamang sabihin na maraming naitulong
ang Amerika sa paggawa ng mga kalsada, tulay, mga gusali at iba pa noong
kapanahunan nila. Ang mga ginawa ay naging dahilan upang magkaroon ng
“pangangailangan” na bumili naman ang Pilipinas ng mga mamahaling kagamitan,
trak, at iba sa napakamahal na presyo
upang magamit! Sinundan ng Amerika ang taktika sa pag-Americanize ng mga
Pilipino upang maging “dependent” na nagresulta sa pagsira sa kultura, nang
bumaha ang mga pelikulang Amerikano tungkol sa mga gangsterism at sex na
nagpakita ng mga bisyo tulad ng paninigarilyo, paglalasing, pagpuputa o
prostitution; mga pagkain na angkop lang sana sa panlasa ng mga Amerikano tulad
ng hot dog at hamburger; at marami pang iba. Naging palasak ang paniniwalang
kung hindi “stateside” ay hindi maganda.
Nagkaroon din ng batas noon na bawal
magladlad o magwagayway ng bandila ng Pilipinas. Nang umalis ang mga Amerikano,
iniwan ang mga base militar - ang Subic at Clark, kung saan ay mayabang na nakawagayway
ang bandila ng Amerika. Nakakahiya, dahil sa ibang bansang mayroong base
militar ang Amerika, ang nakawagayway ay bandila ng bansa kung saan nakatirik
ang mga base militar nila! Mabuti na lang at naipilit ni Claro Recto ang
katotohanang hindi pag-aari ng Amerika ang lupang kinatitirikan ng mga military
facilities nila, kaya nagkaroon ng pagbabago sa kasunduan.
Nang magkaroon ng problema ang Pilipinas sa
West Philippine Sea laban sa Tsina, walang ginawa ang Amerika dahil hindi daw
saklaw ang isyung ito sa mutual defense act ng dalawang bansa. Kung hindi pa
nagreklamo ang iba pang malalaking bansa tulad ng France at Great Britain,
hindi pa nagpalabas ng “reklamo” ang Amerika. Ganoon pa man, malinaw na
pagkukunwari lang ang pagrereklamo ng Amerika sa Tsina dahil wala rin naman
itong magawa dahil sa laki ng utang nito sa mga Tsino.
Nagising sa katotohanang walang karapatan
ang presidente ng Amerika sa pagsita o pagbulyaw sa presidente ng Pilipinas sa
isyu ng “human rights” nang mamutawi sa mga bibig na Duterte ang maaanghang na
salita laban kay Obama, lalo pa at ang “bakuran” nito ay namumutiktik ng mga
kaso tungkol sa pang-aapi ng mga “puting” Amerikano sa mga “itim” na kababayan
kuno nila.
Ang pag-aalala nina Robredo at Shahani na
baka matigil ang tulong ng mga European countries at Amerika sa Pilipinas ay
pagpapakita ng “colonial mentality”. Kung may mga tratado o treaty na nilagdaan
ang Pilipinas at ibang bansa, hindi ito “one way” o para lang sa kapakinabangan
ng Pilipinas dahil hindi tanga ang mga bansang ka-tratado upang magpalamang sa
isang third world country tulad ng Pilipinas. Ang mga “aids” at “grants” ay mga
utang na binabayaran ng Pilipinas. Ang mga tulong na binibigay nila kung may
kalamidad nila ay “kusang –loob” at hindi hiningi. Nagpapadala din ang
Pilipinas ng tulong kapag may kalamidad na nangyari sa kanila. Ang mga
investments na nakikita ngayon sa Pilipinas ay galing sa Tsina, pati mga
produktong bumabaha sa malls at palengke dahil pati toothpick at gulay ay
galing sa Tsina.
Ang mga Pilipinong nakatira sa Amerika ay
hindi dapat mag-alala dahil hindi naman sila palaboy sa bansang yan kundi
nagkakayod-kalabaw upang kumita sa disenteng paraan, na nakakatulong pa sa
pagpaunlad ng ekonomiya nito. Ang mga takot o nag-aalala ay mga sipsip at tamad
na Pilipinong nagpapaka-Amerikano sa pagkain ng mga pagkain sa bansang yan na
tadtad ng kemikal kaya lahat na lang sakit ay nadadanasan nila! Kung may plano
silang habang -buhay na titira sa Amerika, huwang silang makialam sa Pilipinas
ngayon sa pagdagdag ng paninira kay Duterte dahil nakakagulo lang sila! Kung
maging turista sa Pilipinas ang mga sipsip na Pilipino ay hanggang mall lang
naman sila o di kaya ay sa mga tourist spots. Pumunta kaya sila sa mga
squatters’ area, tingnan ko lang kung magsasalita pa sila na animo ay dito sila
nakatira at hindi sa Amerika!
Sana ay gayahin ng mga sipsip na Pinoy ang
maraming Pilipino sa Amerika at iba pang bansa na may malalim na pang-unawa at
bukas na kaisipan….at walang “colonial mentality”.
Discussion