May Isang Ulikbang Switik…

Ni Apolinario Villalobos

Ito ay kuwento tungkol sa ulikbang switik

Nakatira sa bayang maunlad, ang Diyanlang

Bilang pinuno, buong bayan sa kanya’y humirang

Na kanyang ikinatuwa’t tinanggap ng buong galang.

Kulay-lupa siya, sabi ng iba kulay-uling daw

No problem, puti naman, kanyang mga ngipin

Lutang ang mga ito kung siya’y tumawa’t ngumiti

Kahit papaano, sa kabuuhan niya, mayroong maputi.

Bata pa’y banat na sa trabaho, kaya bansot

Bilad sa araw, anak-mahirap kaya kulay-ulikba

Gusto’y masabing mahirap, kaya nga ‘di mayaman

Pinipilit ito 24/7 sa lahat ng maharap na mamamayan.

Aba’y nagulat ang mga kababayan, one day

May halos tore kalaking gusali itong pinatayo

Nagtaka ang mga tao, bakit mayroon nito sa bayan

Halos nagpasaid sa iniingatang laman ng kanilang kaban.

Sa imbistigasyon, pinadala niya’y mga hangal

Tamimi lahat, walang sagot sa mga katanungan

Ang iba ay kandabulol ang dila, tagaktak ang pawis

Habang nasa bulwagan at kaharap ang mga manlilitis.

Nasaan ang ulikbang switik?...ask ng mga tao

Busy daw at siya ay naglayag sa malalayong isla

Na-miss kasi ang mga islanders, na friends daw niya

Mangungumusta la’ang…at promise, wala nang iba pa!

Ang halatang nagpayamang ulikba’y nagtatago

Hindi alam kung saang sulok siya mamamaluktot

Gumawa ng multo, ngayo’y kanyang kinatatakutan

Hindi alam, paanong magpaliwanag sa mga kababayan!

Aanhin niya ngayon ang yamang kinurakot niya?

Kung may matira… in case, after ng imbestigasyon

Magsisi man siya, ay talagang huli na, useless talaga

Dahil lubog pa sa kahihiyan, pangalan ng kanyang pamilya!