Ang Malasakit ng Anak sa Magulang
Posted on Monday, 26 September 2016
ANG MALASAKIT NG ANAK SA MAGULANG
Ni Apolinario Villalobos
Iba na talaga ang panahon ngayon. Hindi na
nakasentro ang malasakit ng mga anak sa kanilang mga magulang….subalit hindi ko
naman nilalahat. Marami na ang napapalingan o napapagbalingan ng kanilang
malasakit at atensiyon. Kasama diyan ang mga barkada at gadgets. Kung
mapagsabihan, lalayas agad at pupunta sa barkada, at kung uutusan ay
nagbibingi-bingihan dahil nagko-computer o nagpi-facebook pa. Obvious na nawala
ang respeto, kaya paano pa silang magkakaroon ng malasakit kahit katiting man
lang sa kanilang mga magulang?
May mga anak na hindi man lang inisip kung
may perang mahuhugot ang magulang tuwing sila ay may ipabibiling gamit upang
hindi mapag-iwanan ng mga kaibigan, dahil kapag sinabihan silang walang pera ay
sasama na agad ang loob. Maraming mga anak din ang walang pagkukusa sa
pagtulong upang gampanan ang mga gawaing bahay. Nahihiya silang makita ng mga
kaibigang nagwawalis sa bakuran o tapat ng bahay. Ayaw ding magluto o maglaba
dahil mayroon naman daw perang pambayad sa kasambahay…at lalung-lalo na
“nandiyan naman si mama”!
Maraming mga magulang na sa kagustuhang
maibigay sa mga anak ang magandang kinabukasan nila, halos igapang na nila ang
pagpapaaral sa mga ito, kesehodang mabaon sila sa utang. Hindi rin nila
alintana kahit wala silang maitabi para sa kanilang pagtanda o retirement upang
may maipambili man lang ng mga maintenance drugs o pambayad sa doktor para sa
kanilang regular na check-up. Ang masaklap ay kung dumating ang panahong nakatapos
na ang kanilang mga anak at biglang nag-asawa ang mga ito kaya malabo na para
sa kanila ang makapagtanaw man lang ng utang na loob dahil nakakahiya sa mga
asawa nila. Samantala, ang mga magulang na nagpakahirap hanggang humina ang
katawan ay naiwang nakatunganga!...pero ang pinakamasaklap ay kung nag-asawa na
nga ay tamad namang maghanap ng trabao at nagsusumiksik pa rin sa piling ng mga
magulang na matatanda na parehong retired, at ang mga pensiyon ay kulang pa nga
sa kanila.
Kaya ako gumawa ng blog na ito ay dahil sa
napansin kong pangyayari kung paanong tratuhin ang kumpare ko ng kanyang anak
na may trabaho bilang call center agent. Nang pasyalan ko siya sa Pasay ay
natiyempuhan kong nasa bubong ito at naglalagay ng vulca seal sa mga butas ng
yero. Ang anak namang lalaki ay nakaupo sa harap ng bahay nila at busy sa
pagpi-facebook gamit ang isang tablet. Nang tawagin niya ang anak upang
maghagis ng basahan sa kanya, hindi ito sumagot. Sa halip na sundin ang utos ng ama ay padabog
na pumasok sa bahay at sinabihan ang katulong na gawin ang inuutos sa kanya. Sa
awa ko sa kumpare ko ay ako na ang umakyat sa hagdanan upang iabot ang basahan
sa kanya.
Yong isa namang kuwento ay tungkol sa anak
na hindi man lang binuksan ang gate para sa nanay na hindi magkandaugaga sa
pagbitbit ng pinamalengke. Hindi man lang sinalubong ng anak na busy rin sa
pagpi-facebook gamit ang cell phone habang nakaupo sa labas lang ng pinto ng
bahay nila. Hindi rin tumulong sa nanay niya upang maipasok ang dalawang
grocery bags sa loob ng bahay.
Yong isa pang anak ay makapal naman ang
mukha sa paghingi ng kanyang mamanahin “in advance”, na para bang may ipinatago
sa mga magulang!...ang panahon nga naman!
Discussion