May Galit din ako kay Marcos pero Hindi Hangal para Maki-ingay sa mga Laban sa Libing Niya
Posted on Sunday, 20 November 2016
MAY GALIT DIN AKO KAY MARCOS PERO HINDI
HANGAL
PARA MAKI-INGAY SA MGA LABAN SA LIBING NIYA
Ni Apolinario Villalobos
Muntik na akong mapahamak dahil sa lintek
na Martial Law….
Nang ideklara ang Martial Law ay nasa
fourth year college na ako. Tahimik ang bayan namin subalit biglang may
dumating na mga “MISG” at tumira sa bahay ng Guillermo family na malapit sa
eskwelahan namin. Isang araw makalipas ideklara ang Martial Law ay pinatawag ng
namayapang mayor Jose Escribano ang lahat ng mga estudyanteng nasa kolehiyo sa
plaza upang mapaliwanagan niya tungkol sa ginawa ni Marcos. Ang mga estudyante
ay hindi kuntento sa mga paliwanag. Nang magtanong si Escribano kung sino ang
gustong magsalita, mistulang itinulak ako ng mga classmate at ilang teacher ko
sa stage kaya napilitan akong harapin ang mayor.
Habang nagsasalita ako laban sa Martial Law
ay narinig ko ang sinabi ng close-in bodyguard ni Escribano sa kanya na, “ti
ano mayor, ako na bahala sa iya?” (so, mayor, will you let me do something to
him?)…na ang tinutukoy ay ako. Subalit narinig ko rin ang sagot ni Escribano
na, “indi, kay kilala ko ang pamilya sina” (no, because I know his family) Vice-mayor
kasi ang tiyuhin ko at ang bahay namin ay nasa tapat lang ng plaza kung saan ay
may pinagawang “resort” si Escribano at doon na siya nag-opisina. Ganoon pa man,
ilang sandali lang ay may mga putok nang sunud-sunod na nagmula sa di-kalayuang
highway. Nag-black out ako, pero naramdaman kong parang may humila sa akin mula
sa stage at nang nagkaroon ako ng hinahon ay nakita kong nagtatakbuhan ang mga
estudyante. Nawala ang kapares ng sapatos na hiniram ko lang sa kuya ko. At ang
lalong masakit, ay ako pa ang sinisi ng ilang teachers ko kaya daw nagkagulo at
nag-alala silang baka biglang isara ang eskwelahan namin. Sa inis ko, ang
dalawa sa kanila ay hinarap ko at sinumbatan din dahil kung hindi dahil sa
kanila ay hindi ako napaakyat sa stage. Mula noon kasi, ay palagi nang may
nakikitang “MISG” sa gate ng eskwelahan namin at halatang sinusundan ako sa
gabi hanggang makauwi ako sa bahay pagkatapos kong ihatid ang isang kaibigan.
Tatlong araw makalipas ang pangyayari sa
plaza, may lumapit sa aking kaibigan at nagsabi na may isang “Carmen Plana
(Planas ?)” daw na “stranded” sa kumbento ng mga madre. Hindi ko siya kilala at
bandang huli ko na lang nalaman na anti-Marcos pala siya. Bago ideklara ang
Martial Law ay nag-iikot na pala siya sa General Santos, Koronadal at ang huli
sana ay ang bayan namin subalit inabot siya ng pagdeklara nito. Humihingi daw
ito ng tulong para “malusutan” ang checkpoint papuntang General Santos at
kailangan pa ng sasakyan. May napakiusapan naman akong may-ari ng sasakyan na
iminaneho ng kaibigan ko. Ang commander ng 12 Infantry Battalion (12IB) na
nakatalaga sa amin ay kilala ko at namumukhaan din ako ng karamihan sa mga
sundalo. Ginawan ko kasi sila ng isang kanta na ang title ay, “Ballad of the
12IB” dahil sa pakikisama ko sa kanila. Nang
panahon yon ay working student ako at nagtatrabaho sa DSW. Ang mga sundalo ng
12IB ang escort namin tuwing maghahatid kami ng relief goods sa mga lugar na
may mga enkwentro sa pagitan ng “Ilaga” at “Black Shirts”.
Hindi na kami ininspeksyun nang dumaan sa
checkpoint kaya hindi nila nakita kung sino ang mga nasa loob ng sasakyan. Nang
dumating kami sa General Santos ay idineretso namin si Carmen sa isang address
na sinabi niya. Hindi ko na alam kung ano ang nangyari sa kanya pagkatapos
namin siyang ihatid sa General Santos.
Nang makatapos ako ng kolehiyo ay napasok
ako sa PAL at na-assign sa Tablas station (Romblon) pero hindi naman tumagal
doon at na-assign sa Tours and Promotions Office sa Manila. Kainitan noon ng
mga protestang madugo laban kay Marcos. Ang hindi alam sa opisina at mga kasama
ko sa boarding house sa Baclaran ay sumasama ako sa mga martsa mula US embassy
hanggang Mendiola, kung day off ko. Ang nasasamahan kong mga grupo ay panggabi
dahil iba naman ang grupong pang-umaga. Magulo ang martsa dahil lahat ng mga
poste ng ilaw na madaanan ay niyuyugyog at ang mga plant boxes sa tabi ng mga
bangketa ay hinahataw kaya ang mga maninipis ay talagang durog. Sinasabayan ang
martsa ng mga sigaw. Nakagawa pa ako ng dalawang “Makabayan songs” na kinakanta
ng maliit na grupong dinikitan ko. Subalit nang malaman kong ang nagpapagalaw
pala sa mga nagra-rally ay mga komunista, kumalas na ako…hindi na sumama. Lalo
pa akong nadismaya nang malaman ko na ang union ng ground employees ng PAL, ang
Philippine Airlines Employees Association (PALEA) ay na-infiltrate na rin daw
kaya nahahatak sa mga rally na ino-organize ng mga “pulahan”….bandang huli ay
nahati ang union kaya nagkaroon ng gulo sa pamamalakad.
Ayaw ko sanang ilabas ang impormasyong
ito, pero gusto ko lang ipabatid na
hindi ako ignorante sa mga pangyayaring may kinalaman sa Martial Law, at mabuti
na lang dahil ako ay nahimasmasan agad…kung
hindi ay baka na-erase na ako sa magulong mundong ito! Ang mga nagra-rally
laban sa pagpapalibing LANG sa isang bangkay, alam kaya ang ginagawa nila?.. o
gusto lang nilang makita sa TV at diyaryo ang mga mukha nila!
Ngayon, hindi ako hangal upang harangan ang
pagpapalibing sa isang patay na nang kung ilang napakaraming taon...PARA ANO PA?
Ang pinakahangal na balak ay ang paghain ng
isang kongresista ng panukala niya sa korte upang makalkal ang pinaglibingan ni
Marcos at mailabas ang bangkay niya sa sementeryong nakakainis nang banggitin
ang pangalan dahil nasalaula nang paglibingan din ng isang aso! Kahit sa isip
lang, ang balak na paghukay ng libing ng patay, ang sa palagay ko ay
PINAKA-NAKAKARIMARIM at SUKDULAN sa PAGKAMALA-DEMONYO...DAHIL MALINAW NA HINDI
MAKA-KRISTIYANO! WALA PA AKONG NALAMANG BANGKAY NA HINUKAY SA LIBINGAN DAHIL
LANG SA PUTANG INANG PRINSIPYO NA DISINTUNADO!
Discussion