MInda....sidewalk vendor na may pangarap
Posted on Wednesday, 10 August 2016
MINDA…SIDEWALK VENDOR NA MAY PANGARAP
Ni Apolinario Villalobos
Sa sobrang pagod ko dahil sa paglalakad
alas singko pa lang ng madaling araw sa kahabaan ng Roxas Boulevard ay tumawid ako sa Ermita
upang maghanap ng mapapagkapehan. Nasumpungan ko ang puwesto ni Minda Bantan na
nasa isang bangketa kung saan ay matatagpuan ang mga sarado nang dating tanyag
na mga antique shops. Sa di-kalayuan naman ay ang kuwartong inuupahan niya ng
1,500.00 pesos. Hindi kasya silang dalawa ng anak niyang nasa second year college
sa kuwarto kaya nagtitiyaga siyang matulog sa tabi ng kanyang puwesto. Kaya
pala doon ko na rin nakita ang iba pa niyang gamit dahil malamang kung ipapasok
pa sa kuwarto ay wala na ring matutulugan ang anak niyang si Maria Antonette.
Limang taon nang nagtitinda sa bangketa si
Minda at dahil marunong siyang humawak ng pera ay nairaraos niya ang mga
pangangailangan nilang mag-ina pati ang pang-matrikula ng kanyang anak.
Taga-Bohol si Minda at nakipagsapalaran sa Maynila dahil wala daw siyang
mapagkitaan sa probinsiya. Nasunugan na rin sila sa unang tinirhan nila sa
Maynila subalit wala siyang natanggap na tulong mula sa kanilang barangay kaya
sa halip na maghinagpis ay nangalakal silang mag-ina…namulot ng plastic, bote
at iba pang mabebenta sa junk shop. Wala rin daw siyang natatanggap na 1,500
pesos na galing sa DSW para sana makatulong maski papaano sa pangangailangan ng
kanyang anak. Sa madaling salita, matagal na panahon din silang tumira sa
bangketa.
Ang tanging inaasahan ngayon ni Minda ay
ang “5/6” na inuutang niya sa Bombay. Kape, softdrink, biscuit, tinapay, at mga
chichirya ang mga tinitinda niya at kahit papaano ay pinagkakasya sa
pangangailangan nila ang kinikita. At dahil isang sakayan lang ang layo ng
kolehiyong pinapasukan ng kanyang anak, sa Universidad de Manila sa Liwasang
Bonifacio (Lawton Plaza) ay hindi gaanong magastos ang pamasahe, subalit ang
problema ay ang baon na hindi ko na lang itinanong dahil halata namang
siguradong tipid na tipid.
May pangarap si Minda para sa kanyang anak
kaya halos igapang niya ang pagpapaaral dito. Mula pa man noong maliit ito ay
naging bahagi na siya ng pagsisikap ng kanyang ina. At, dahil sinabi ni Minda
na matalino daw ang kanyang anak, hindi na kailangan pang ipaalala sa kanya ang
mga dapat niyang gawin upang makaraos sa kahirapan.
Nang inalok ko si Minda ng trapal na
magagamit dahil napansin kong mga plastic na pira-piraso ang ginagamit niyang
pantakip sa kanyang mga gamit, marami siyang sinabing dahilan para makatanggi.
Akala niya siguro ay isa na naman akong “researcher” na nagkakanulo ng mga
tulad niyang sidewalk vendor sa kinauukulan. Nang ilabas ko ang mga kopya ng
National Geographic, stuffed toys at mga damit pambata upang ipaliwanag na
pinamimigay ko sila, napanatag ang loob niya kaya humingi na rin ng ilang kopya
ng babasahin para sa kanyang anak, at saka pa lang tinanggap ang trapal na
binigay ko. At, dahil napansin ko ang interes niya sa isang stuffed toy ay
ibinigay ko na rin, at saka pa lang niya nasabing siguradong magugustuhan ito ng
kanyang anak. Nagpaalam na ako nang maubos ang kape ko, dahil may pupuntahan pa
ako sa Pandacan at pagkatapos ay susuyurin ko naman ang gilid ng Ilog Pasig
mula sa Luneta papuntang Divisoria…
Discussion