Ang Dapat Gayahin sa Ibang Bansa
Posted on Friday, 20 June 2014
Ang
Dapat Gayahin sa Ibang Bansa
Ni Apolinario Villalobos
Ang gobyerno ay kumikilos batay sa mga
reaksiyon sa mga problema, sa halip na gumawa ng pangmatagalang solusyon. Ang
tugon nito sa problema ng pagsirit ng mga presyo ng bigas ay umangkat pa ng
marami sa ibang bansa upang ibentang mura bilang NFA rice. Bakit hindi madaliin
ang sinasabing variety ng palay na maramihan kung mamunga ng butil at nabubuhay
maski lubog sa baha? Inilabas ba ng
Department of Agriculture ang impormasyon tungkol sa klase ng mga palay na
ito bilang propaganda lang ng ahensiya?
Kung sasabihin nilang walang pondo, bakit nagagamit ang ahensiya upang maglabas
ng mga pondo ng mga mambabatas para gamitin sa mga proyektong hanggang sa papel
lamang?
Ang nakakahiya ay ang pagiging isyung
nasyonal ng kamahalan ng bawang at luya, pati sibuyas. Galing daw kasi sa ibang
bansa ang magagandang klase na malalaki kaya gusto ng mga mamimili dahil hindi
mahirap linisin. Yong lokal na produktog bawang kasi, maliliit na makapal pa
ang balat, at may mga ugat pa. Kung ang gusto ng mga mamimili ay yong klase ng
inaangkat, bakit hindi ito ang ipatanim ng Department of Agriculture sa mga
magsasaka, sa halip na ipilit ang lokal na bawang kahit na di-hamak na mas
mabango daw? Bakit ipipilit sa mga mamimili, eh sa ayaw nga dahil maliliit at
mahirap linisin. Ganito rin ang isyu sa lokal na luya na maliliit din daw at
kung ibenta sa mga palengke ay may mga putik pa, pati na ang sibuyas na may
kulapol pang lupa kung ibenta sa mga palengke.
Ang Taiwan, China at South Korea ay biglang
lumago dahil sa teknolohiya. Itong mga bansa ay nanggaya ng mga pumapatok na
cellphones, na nagsimula sa Yuropa at Amerika. Sunod na ginaya ang ibang
produkto tulad ng mga signature na apparels o damit at accessories, mga bag, at
kung anu-ano pa. Sa pagkaalam ko, merong nanggaya din dito sa Pilipinas, pero
hindi umubra dahil mas mura ang bayad sa mga manggagawa sa China. Pero, hindi
ito ang ibig kong sabihing gayahin. Ang tinutukoy ko dito na maaaring gayahin
ay ang pagkapursigido nila.
Naging pursigido ang mga Tsino (Taiwan at
mainland China) at Koreano na umangat ang ekonomiya nila, kaya lahat ay ginawa
upang makagawa ng paraan upang kumita ng maayos. Hindi sila umasa sa
pag-angkat, lalo na pagdating sa mga produktong agrikultural. Nagtanim sila at
nagbenta sa ibang bansa. Kaya nakakagulat malamang sa Taiwan, halimbawa ay
mayroon na ring mga pananim na niyog. Dati, malaki ang kinikita ng Pilipinas sa
pagbenta ng buko sa Taiwan, subali’t ngayon,
naiba na ang takbo ng kalakalan nito.
Bumabaha ang malalaking palengke sa Maynila
ng mga gulay na galing sa ibang bansa, tulad ng repolyo, malalaking labanos na
animo ay upo, kamatis, sibuyas, pati na mga prutas. Ang Department of
Agriculture walang ginawa kundi tumunganga sa mga pangyayari. Sa halip na
sakyan ang pangangailan sa mga ganitong klaseng produkto dahil nakikita namang
mabili, ay nagpaubaya na lang ang ahensiya sa pag-angkat. Marami tuloy ang
nagsasabi na sa mga inaangkat, may mga taong kumikita ng malaki. Ang tanong
sino sila? Basta ang alam ng lahat, hindi yong mga nagtitinda sa mga bangketa
ng palengke na gamit ay bilao o naglalatag lamang ng kalakal. Hula ng iba, yon
kayang mga nakaupo sa mga opisinang aircon?
Discussion