Ang Pagsakay ng Pilipino sa Isyu

Ni Apolinario Villalobos

Maganda na sanang isipin na ang Pilipino ay pilit na nakikibahagi sa mga bagay na may kinalaman sa bansa. Subali’t ang iba naman ay ginagamit ang ibang isyu upang makapanamantala. Tulad na lamang sa isyu ng mga presyo ng bilihin. Nang mismong ang kagawaran ng agrikultura at ang ahensiyang namamahala sa bigas ay nag-anunsiyo na kailangang umangkat ng bigas dahil ang nakaimbak ay tatagal ng ilang buwan na lamang, biglang nag-taasan ang mga presyo ng bigas sa mga palengke. Nagkagulatan. Ang mga may-ari ng tindahan na nagtitingi, itinuro ang mga may-ari ng bodega na pasimuno. Kunwari umikot ang mga taga-ahensiya ng gobyerno sa mga palengke, hanggang doon lang – para lang bang kumaway sa mga tindera’t tindero at nangumusta – at makita sa TV. Inamin nila na wala silang kapangyarihan na mag-utos sa mga nagtitinda na ibaba ang mga presyo sa dating mga libel. Tatapatan na lang daw ng NFA rice, subali’t ito naman ay ibinebenta ng may limitasyon kaya sa may malaking pamilya, dapat, sa isang araw ay dalawang beses na bumili nito sa palengke!

Sa problema sa bigas, masisisi din ang iba nating kababayan na bahagi na yata ng pagkatao ay mag-aksaya, tulad ng kanin. Ayon sa International Rice Research Institute (IRRI), umaabot sa Php 34.8 billion ang halaga ng kanin na naaaksaya kada taon. Ito ay resulta ng pag-aksaya ng tatlong kutsarang kanin na ginagawa ng bawa’t isang Pilipino! Ang pag-aaksaya ay nangyayari sa mga pampublikong kainan at sa mga bahay ng nakakariwasa, na nagtatapon ng natutong na kanin. Yan ang isyu ng kayabangan!

Nang mapabalitang nagkakapestehan sa mga manukan at babuyan, nagtaasan ang presyo ng mga karne nito. Nang napabalitang nagkahirapan sa pagbiyahe ng mga gulay mula sa Baguio, pati ang mga gulay na galing sa kapatagan ay itinaas din ang presyo. Nang nagkapeste ang niyog sa ilang probinsiya ng CALABARZON region, pati yong galing sa ibang probinsiya, itinaas din ang presyo. Nang may nagreklamo tungkol sa presyo ng bawang, biglang nawala ang mga ito sa karamihan ng mga palengke, kesyo hindi na daw kayang umangkat ng mga tindera. Subali’t may balitang sinadya ng kartel na itabi muna ito upang lalo pang magmahal. Hindi naman kasi ito nabubulok maski pa abutin ng isang taon sa bodega, basta maganda lang ang bentilasyon. Ang problema sa ating bansa na nagpapakita ng kainutilan ng mga ahensiyang may kinalaman, ay ang hindi pagbaba ng  mga presyong itinataas kahi’t na nagkakamurahan na ang mga kalakal sa mga pinanggagalingan ng mga ito.

Nang maging popular ang mga Koreanong banda, may ibang maski may-edad na ay nakikihalo para masabi na “in” sila. Ang iba ay mga nanay na, nakikipila ng maski magdamagan makabili lang ng tiket sa palabas ng mga banda, maski ito ay plano pa lang para sa darating na taon. Sabi ng kaibigan kong taga-media na nag-cover minsan ng pilahan, may mga nanay daw na talagang nagpumilit na ma-interview, lalo na kapag may nakatutok na camera. Nang pumutok ang balita na nagma-marijuana pala ang kinalolokohang banda…ang depensa, musika lang naman daw ang habol nila. Ganoon naman pala, eh, bakit hindi nila ma-appreciate ang musika ng mga lokal na banda at manganganta na pang-international din ang kahusayan? Ang problema ng mga local talents kasi, kulang sa seryosong promosyon kaya nauungusan ng mga banyagang katulad nila.

Sa pork barrel issue naman, maski yong hindi masyadong nakakaunawa, nakikihalo. Tulad halimbawa na lang nang tungkol kay Napoles. May isang nagmamarunong kung magbitaw ng kuru-kuro, pero nang tanungin kung sino ba talaga si Napoles. Sabi niya…”sino pa ba...eh, di yong ni-rape ni Vhong Navarro!”. Meron pang nagsasabi na si Napoles daw yong may malapad na parang kuwintas sa leeg na naka-wheelchair!

Ang mga isyusero at isyusero, oo…. talaga lang!