Ang Mga Batas ng Pilipinas...na walang silbi
Posted on Friday, 13 June 2014
Ang Mga Batas ng
Pilipinas
…na walang silbi
Ni Apolinario Villalobos
Marami ang nagsasabi na Pilipinas ang bansang may
pinakamaraming batas sa buong mundo.
Kung sa dami, talagang marami, nguni’t makabuluhan naman
kaya? At higit sa lahat, naipapatupad ba naman ng maayos? Iyan ang malaking problema sa sistema ng
pamahalaan ng Pilipinas, puro sa papel ang kagandahan. Kaya ang mga ahensiya na
dapat magpatupad nagiging inutil, nakatanga, dahil ang mga batas ay walang pangil.
Sa dami nga, yong iba, sa halip na maipatupad ay nag-iipon lang ng alikabok sa
filing cabinets.
May mga batas laban sa krimen, tulad ng pagnanakaw. Subali’t
ang nakakairita, sa halagang Php12,000.00 lamang na piyansa, ang magnakakaw ay
nakakalabas uli at nakakagawa na naman ng krimen. Ang kahinaang ito ang nasilip
ng mga sindikato na namumuhunan para magpatakbo ng ganitong klaseng “negosyo”.
Ilang grupong acetylene gang na ang nahuli, subali’t pagkatapos na pagkatapos
ma-inquest, ay diretso na ang financier nila sa kahera para magbayad ng
piyansa. Ilang akyat-bahay na rin ang nahuli sa akto, subali’t dahil sa liit ng
halagang pampiyansa, libre uli’t sila at tuloy ulit sa gawain. Maraming
nang-aagaw ng gamit na mga bata, malakas ang loob dahil alam nilang hindi sila
makukulong, dadalhin lang sa shelter ng DSW. Tinuruan ang mga batang ito ng mga
nakakatanda sa kanila. Bakit hindi baguhin ang batas para sa ganitong sitwasyon
sa pakikipagtulungan ng Commission on Human Rights at DSW? At ang halaga ng
piyansa sa salang pagnanakaw, bakit hindi lakihan?
May mga batas laban sa smoke belching ng mga sasakyan,
subali’t marami pa ring nakikitang mga sasakyan sa kalsada na bumubuga ng
maitim na usok. May mga batas para sa angkop na kasuutan ng mga driver ng
pampasaherong jeep, subali’t marami pa rin ang nakikitang naka-sando lamang,
shorts at tsinelas. May mga batas laban sa pagtapon ng basura kung saan-saan,
subali’t kalat pa rin ang mga basura sa paligid, yong iba nga, pati basura sa
bahay ay binibitbit at tinatapon kung saang kanto na lang. May nakita nga akong kotse, naghulog ng isang
malaking plastic bag na halatang basura sa Coastal Road. May mga batas laban sa
pagtawid sa mga maling lugar, subali’t marami pa rin ang lumalabag na parang
wala lang, yong ibang minamalas ay nasasagasaan. May mga batas laban sa
pag-istambay ng mga menor-de-edad, may curfew time pa nga, subali’t marami pa
ring kabataan ang nagra-riot kung alanganing oras na nagdudulot ng pinsala.
Ang mga ibinoto ng taong bayan na dapat gumawa ng maayos na
batas ay kung anu-anong kakurakutan ang pinag-iisipan. Hindi man lang nila
naisip na may mga dapat nang baguhing mga sinaunang batas at kailangan nang
gumawa ng mga bagong talagang angkop at may pangil. Hindi man lang nila
naiisipang gumawa ng mga batas na magkokontrol sa mga maling sistema ng mga
ahensiya ng gobyerno na dahil sa kaninaan ay napapaikutan upang magamit sa
pangungurakot.
Ang mga ahensiya na dapat nagkokontrol ng pagtaas ng presyo
ng mga bilihin, ay palaging nagsasabi na wala silang kapangyarihan upang
pumigil dito. Bakit hindi gumawa ng batas na aangkop sa responsibilidad ng mga
ahensiyang ito? Ang mga batas sa pagmimina ng likas na yaman ay panahon pa ng
kupong-kupong ginawa, kaya ang mga multa sa lumabag ay katawa-tawa. Pati
dayuhan nakita itong kahinaan, kaya pati buhanging itim ay hinakot nila mula sa
mga dalampasigan ng bansa papunta sa kanila upang lusawin at gawing mahalagang
bahagi ng mga gadget. Kung tanungin ang mga lokal na opisyal, ang sagot lang ay
kulang sila sa kapangyarihan.
May mga batas na hindi naipapatupad ng mga ahensiya dahil
kapos daw sa budget at mga tauhan. Bakit hindi ito supurtohan ng budget ng
pamahalaang lokal? … ng pamahalaang
nasyonal? Sa madaling salita, maraming kulang na bahagi o aspeto ang mga batas
para sa ikaaayos ng pagpapatupad ng mga ito. Nagpapadamihan ng maipasang batas
ang mga kongresista at senador, at para masabi lang na may nagawa, maski
maraming kakulangan, pinapasa na. May mga batas ding dapat gawin subali’t ni
ayaw nilang mabanggit dahil apektado ang “career” nila bilang mga mambabatas.
Ayaw nilang mag-commit ng self-annihilation.
Bakit hindi silipin ang mga batas na dapat ay nagpaparusa sa
mga kawani ng gobyerno na maluwag sa trabaho kaya natatakasan ng mga preso,
halimbawa? Ang mga opisyal na nagbibigay ng kaluwagan sa mga high profile na
mga bilanggo? Paano ang iba pang may mga
kasalanan? Kung ang problema ay ang mga patakaran ng Civil Service Commission,
bakit hindi gumawa ng batas para lalo pang paigtingin ang responsibilidad ng
ahensiyang ito, at tuloy mabago ang mga
lumang patakaran na hindi angkop sa mga kasalukuyang sitwasyon? Palaging
dahilan ang mga patakaran ng ahensiyang ito, kaya hindi napapadali ang paglitis
sa mga nagkasalang empleyado ng gobyerno, sa halip na matanggal ay nalilipat o
pinagbabakasyon lang.
Dahil sa mga kawalan ng kaseryusuhan sa paggawa ng batas,
may mga problema na mismong gobyerno ay hindi alam kung sino sa mga opisyal o
anong ahensiya ang dapat sisisihin kung may bulilyaso. Hindi kasi malinaw ang
direksyon nila sa pagpapatakbo ng sistema na nakatayo sa pundasyong ampaw dahil
sa mga batas na walang silbi.
Discussion