April 2016

0

Ang Epekto ng mga Ginagawa natin sa ating Kapwa at Kalikasan

Posted on Friday, 29 April 2016

Ang Epekto ng Mga Ginagawa Natin
Sa  Ating Kapwẳ at Kalikasan
Ni Apolinario Villalobos

Ang mga ginagawa natin araw-araw ay nakaka-apekto sa ating kapwa, sa loob man ng tahanan o pinagtatrabahuhan, at sa labas ng mga ito. At, hindi lang sa ating kapwa-tao ang epekto kundi pati na rin sa ating kapaligaran at kalikasan.

Nakakatawa, subalit ang mistulang pag-utot natin ay nakaka-apekto sa ating kapwa lalo na kung tayo ay nasa loob ng isang lugar na kulob o saradong-sarado kaya naka-aircon, at lalong matindi kung sira ang aircon. Hindi rin ito nakakatawa dahil may nabasa akong balita sa internet na dahil sa sobrang amoy ng utot na pinakawalan ng katabi niya ay may buntis na hinimatay at nakunan. At, mayroon pang na-heart attack dahil sa sobrang katatawa. Nakakasira din ito sa tahimik na bulwagan kung saan ay may nagko- konsiyerto. Ang utot ay humahalo sa hangin na pumapailanlang sa kalawakan kaya nakakadagdag sa pagkasira ng ozone layer. Yan ang dahilan kung bakit may mga bansang nagbawas ng inaalagaang baka (cow) dahil sa madalas nilang pag-utot, kaya lumalabas na malaki ang naaambag nila sa pagkasira ng ozone layer.  Tanggap ng siyensiya o agham ang katotohanang ito.

May mga taong nagkaroon lang bigla ng maraming pera sa hindi ko na sasabihing dahilan kaya nakayanang bumili ng ilang sasakyan ay nakalimutan nang mag-commute. Mamamalengke lang ang misis sa palengkeng malapit lang naman ay naka-kotse pa. Maghahatid lang ng anak sa barkada niya sa katabing subdivision ay naka-kotse pa. Pupunta lang sa assembly area ng jogging ay naka-kotse pa…etc. Nakapag-aral naman ang mga ito at nakakabasa ng mga balita sa internet, kaya nakapagtatakang hindi nila alam na ang napakasimple nga lang na pagwa-warm up ng sasakyan ay nagreresulta na sa pagbuga ng carbon dioxide na sumisira ng ozone layer. Dahil sa madalas na paggamit ng mga sasakyan na gusto lang yatang i-display sa mga kapitbahay ay obvious na guilty rin sila sa pagkasira ng ozone layer.

May mga mayayabang din na talagang sinasadya ang pagpabago ng tambutso ng mumurahin nilang single na motorcycle na second hand pa, upang magkaroon ng epek na animo ay dambuhalang motorcycle kung paandarin nila dahil sa ingay….noise pollution naman ito maliban pa sa carbon dioxide pa ring binubuga ng todo dahil tinanggalan ng filter ang tambutso. At hindi lang ozone layer ang apektado dito, kundi pati mga kapitbahay lalo na kung umuwi sa hatinggabi o madaling araw  ang mayabang. At dahil sa ingay, pati na rin ang ibang tao sa kalye ay apektado kung magpaharurot ang mayabang ng kanyang lumang single motorcycle.

May mga taong walang pakundangan kung magtapon ng pinagbalutan ng kinakain nila habang naglalakad. Kawawa ang mga bahay na madaanan nila dahil kung saan naubos ang banana cue ay doon din nila itatapon ang stick – kahit sa tapat ng gate mismo. Yong ibang tinatapon ay paper cups na nilagyan ng sauce ng fish ball at stick din, pinagbalutan ng ice cream- in- stick, boteng plastik ng tubig at softdrink, etc. Matindi naman ang mga nakasakay sa dyip o bus na nagtatapon ng basura sa labas ng bintana kaya naikakalat ito, sa halip na iuwi o ilagay sa ilalim ng upuan ng bus, o kung dyip ay sa basurahang inilaan ng drayber.

Yong ibang garapal ay inilalagay ang basurang naipon nila sa bahay sa napakagandang shopping bag, bibitbitin palabas at tityempo sa pagtapon sa ilog kung merong malapit sa kanilang tinitirhan, o di kaya ay isasakay sa maganda nilang kotse sa pagluwas nila ng Maynila at itatapon sa tabi ng highway o mismong Cavitex, SLEX o NLEX, kung malayo na sila sa patrol o toll booth….alam ko yan dahil may nakita na ako!

Maraming nagagalit kapag may naririnig na balita tungkol sa mga basurang nakatambak sa tabi ng dagat, sa ilog mismo, at kung saan-saan pang bahagi ng lunsod. Sumasali din sila sa mga clean up drive at nakasuot pa ng t-shirt, pero halata namang karamihan sa kanila ay gusto lang magpakodak upang may mailagay sa facebook. Galit sila sa mga nagkakalat ng basura, subalit hindi nila “naalala” ang pagtapon nila ng candy wrapper o upos ng sigarilyo sa kalsada!


At, ang pinakamatindi ay ang epekto ng pagpasok ng iba sa larangan ng pulitika upang magpayaman. Dahil natanim sa isip nila ang nasabing layunin, lahat ay gagawin upang manalo sa eleksiyon kaya mamimili ng boto at kung mananalo nga ay mangungurakot upang mabawi ang ginastos. Dahil diyan apektado ang badyet ng bayan dahil sa pagnanakaw nila kaya ang taong bayan naman ang nawalan ng mga project na pakikinabangan sana nila. Bukod pa diyan, ang iba ay papasok sa mga illegal na gawain tulad ng logging at pagmimina, pati na droga. Dahil sa mga illegal na gawain, nasira ang kalikasan, naudlot ang pag-unlad ng bayan, at nasira ang moralidad ng mga tao.

0

Ang Pagka-desperado ng mga Tauhan ni Pnoy Aquino

Posted on Thursday, 28 April 2016

Ang Pagka-desperado ng mga Tauhan
Ni Pnoy Aquino
Ni Apolinario Villalobos

Lahat na lang ng mga tauhan ni Pnoy Aquino sa kanyang administrasyon ay nagpapakita ng desperasyon sa pagtanggol sa kanya. Silang mga kalihim ng mga ahensiya ay wala nang sinabing tugma sa mga totoong nangyayari sa bansa. Ang pinakahuling nagsalita ay ang kalihim ng Department of Justice na si Emmanuel Caparas na pumalit kay de Lima. Sabihin ba namang ang pinakabagong insidente ng “tanim-bala” sa NAIA ay ginagamit daw ng oposisyon o mga kalaban ng administrasyon upang siraan si Pnoy Aquino.

Gusto yatang magpatawa ni Caparas….dahil, kahit walang pulitikong kalaban ng administrasyon ang magsalita, maliwanag pa sa sikat ng araw sa katanghalian ang nangyari dahil malinaw ang mga mga sinabi ng mga nabiktima, na hindi naman inunawa ng mga taga-airport! Ano na ba ang ginawa ng Department of Justice sa mga nakaraang mga kaso ng “tanim-bala”?...WALA! Ang palusot ay nasa korte na daw, pero halos nalibing na yata sa kalimot dahil walang narinig na mga sangkot sa airport na nakulong, kundi nasuspinde lamang.

Ni wala ring inisyung kautusan si Pnoy upang “mahilot” upang “lumambot” kahit papaano ang pa-gagong pag-interpret sa batas tungkol sa carriage of ammunition, na dapat ay noon pa niya ginawa nang pumutok nang sunud-sunod ang eskandalong ito na nagpapangit sa imahe ng bansa sa international community. Paanong maging “deadly ammunition” ang bala kung walang pipitik na gatilyo ng baril? Kung iisang bala lang naman ang binitbit ng tangang pasahero na nag-akalang anting-anting ito, bakit hindi na lang kumpiskahin, i-log at papirmahan sa nakumpiskahan ang report.  Bakit hindi na lang ihanay ang nag-iisang bala sa ibang bawal bitbitin sa loob ng eroplano tulad ng lighter, butane cartridge, kutsilyo, gunting at iba pang talagang nakamamatay? Nakakatawa ring pati packing tape ay bawal ding bitbitin kaya sa isang araw ay mapupuno ang isang kahon ng mga tirang tape na dala ng mga pasaherong nagbaon upang pangsara sa mga bagahe nila bago pumasok sa pre-departure area, pagpapakita ng kawalan nila ng tiwala sa mga taga-airport. Mismong ang hepe ng PAO ay nagpakita ng pagkadismaya sa ginagawang ito ng mga taga-airport.

Sa kaso ng matandang mag-asawa na nakumpiskahan ng nag-iisang bala, sa kabila ng malinaw na kawalan nila ng intensiyong manakit ng ibang pasahero ay pinigil pa rin sila at diniretso sa isang piskal upang kasuhan!....bakit ganoon kabilis? Hindi pa ba sapat ang mga deklarasyon nila na malinaw namang may katapatan? Kung ginamit ng mga taga-airport ang maayos nilang “prerogative” ay maaaring nakasakay ang mag-asawa. PERO, ANG MALINAW AY GINAWA ANG PANGGIPIT SA PINAKAHULING X-RAY CHECK NG MGA BAGAHE BAGO SUMAKAY NG EROPLANO PARA TALAGANG MAIPIT ANG PASAHERO UPANG MAPILITANG KUMAGAT SA KOTONG O MAGLAGAY NG HINIHINGING PHP50,000! MALINAW DIN NA TALAGANG “PINAG-ISIPANG MABUTI” ANG RAKET NA ITO!

Walang ginagawa ang administrasyon ni Aquino sa mga kapalpakan sa mga terminal ng airport sa Manila, lalo na sa terminal 1 at 3. Ang mga itinalaga naman niyang mga Manager, lalo na ang nasa terminal 1 ay bantad din sa mga pangyayari dahil para sa kanya, hanggang “coordination” lang daw siya. Ang pinakahuling balita, sira daw ang escalator papunta sa lounge ng terminal 3. Ang escalator naman ng terminal 2 ay madalas ding masira. At ang nakakatawa ay ang kawalan ng “escalator pababa” sa terminal 2, at nag-iisa lang ang palyadong mechanical na hagdanang ito, na nasa Domestic wing ng terminal. Kung masira ang nag-iisang escalator, ang mga PWD, matatanda at buntis ay kailangang mag-elevator papunta sa ticket office o sa pre-departure area…kung gumagana ito, dahil kung sira din ay mapipilitan silang gumamit ng hagdanan. At, ang “cute” na elevator ay para lang sa iilang tao…malinaw na hindi angkop sa isang pasilidad tulad ng international airport!

Maski sinong Pilipinong madalas sumakay ng eroplano ay alam ang mala-impiyernong kalagayan sa mga airport terminal ng Maynila kaya dapat mag-ingat sa pagsabi ang mga tauhan ni Pnoy Aquino na maayos na ang mga ito. Huwag nilang gaguhin ang mga mananakay ng eroplano.

Sa malas, ang mga pinagtatalaga ni Pnoy sa mga nabakanteng ahensiya ang dumidiin sa kanya upang lalo siyang lumubog, dahil sa mga binibitiwan nilang hindi pinag-isipang mga salita. Mali yata ang mga nangyayari dahil dapat sana, habang palapit  na ang pagsara ng administrayon ni Pnoy ay puro magaganda at maaayos ang nakikita ng mga Pilipino, sa kasamaang palad ay puro kapalpakan!


0

Ramonito Pernato: His Journey from the Family Barbecue Business to a Reputable Private Accountant

Ramonito Pernato: His Journey from the Family Barbecue Business
To a Reputable Private Accountant
by Apolinario Villalobos

For one thing, their family is among the pioneers whose business acumen has helped developed the city of Tacurong into what it is now. While other families put up barbers shop, variety (sari-sari) stores, fish and vegetables stalls, hardware, and small restaurants (carinderia), the Pernato family chose the chicken barbecue business during the early part of 1960.

Practically, every member of the family had a part in the business. While their parents administer the overall operation, the children contributed their effort in all stages of the business, the final phase of which saw the broiling of skewered slices over red-hot charcoal pit till late at night. Mon, as friends would call him, was initiated into the family business when he was in Grade Four – dressing chickens aside from running errands.

While other boys of his age were bumming around the just-weaned Tacurong from her “mothers town”, Buluan, Mon, was doing a grown up man’s job together with his elder brothers. Later, he learned the family secret in preparing the marinade for the tasty chicken cuts for which their restaurant became famous, the “Mauring’s Barbecue”. His participation in the business went on until he reached high school, during which he had to help the family till late at night in catering to their patrons. It was only when he went to college that he left his family to study in Davao City.

In Ateneo de Davao College , Mon took up Bachelor of Science in Commerce with major in Accounting. After graduation, he joined Alcantara and Sons (AlSons) in Davao City as a researcher of its Corporate Planning Division, moved up to the Financial Management Group of the same entity, then, as Accountant of the Davao Industrial Plantation, one of its subsidiaries. He later transferred to an Insurance multinational Company as its Davao Branch Accountant. Finally, his expertise in accountancy brought him to Metro Drug Corporation as its one of the Internal Auditors which required him to visit areas as far as Tawi-tawi, the southernmost province of the Philippines.

Having gained enough exposure to the intricacies of the world of numbers, he decided later on to be on his own, by putting up an Accountancy office in Tacurong City from where he reached out to the rest of the business entities in South Cotabato, particularly, Koronadal City and General Santos City. As a routine, after checking matters in the office, he would drive to the mentioned prime cities of South Cotabato.

Not long after he plunged himself into a flourishing private practice, he got involved in the affairs of the Philippine Institute of Certified Public Accountants (PICPA) as its Regional Director for Southern Mindanao, then as Vice-President for the institute’s Public Practice sector, and lately, as Executive Vice-President which is a national position. During a rare impromptu meeting with Mon, he confided that he will be moving up as PICPA’s President by July 2016.

Reminiscing on the happy days once-struggling Tacurong which was yet, in its infancy, he is grateful for the discipline that his parents instilled in him and his siblings. We were actually, together in the same section throughout high school that is why, as an added observation, I could say that he was among my classmates whose brilliance in numbers stood out, aside from being among the soft-spoken and well-behaved.

Mon is a contented husband of Mila Jabigo, who works with the Notre Dame of Tacurong/Sienna, as Guidance Counsellor, though, having finished BS Chemistry in Colegio de San Agustin (Bacolod City); and, father to: Ryan Jon, graduate of AB (Political Science, Ateneo de Manila University-Manila), and on his fourth year in Law at San Beda College-Alabang; Katrina Mae, graduate of Bachelor of Business Administration and Accountancy at University of the Philippines (Diliman), and works with Sycip, Gorres, Velayo (SGV), a reputable Accounting firm in the country; Audrey Ann, graduate of Business Management (Accounting) at the University of Santo Tomas and Business in Accounting at La consolacion College; and, Lorena Mae, who is on her second year in Accountancy at De La Salle University-Manila.


To date, the mark of the “Mauring chicken barbecue” in Tacurong City is still evident, thanks to Mon’s two brothers who opened their respective outlets which are happily competing with the rest that mushroomed. Meanwhile, he prepares for the challenges waiting him ahead… as National President of PICPA from July of this year, until June 2017. …a remarkable feat for a guy who started his career in a family business while in Grade Four.


0

Sa Pilipinas lang Nagkakaroon ng Kahulugan ang Katagang "Nakakahiya"

Posted on Monday, 25 April 2016

Sa Pilipinas lang nagkakaroon
ng kahulugan ang katagang  “nakakahiya”
Ni  Apolinario Villalobos

Totoong hindi lang sa Pilipinas may problema sa korapsyon, pero ang matindi ay dito lang ang abot-langit na pag-deny ng mga korap mismo. Wala sa bokabularyo nila ang katagang “hiya”…kaya sa paningin ng iba, sila ay mga Pilipino na talagang nakakahiya!

Sa  international airport pa lamang na sana ay nagsisilbing “pinto”, “bukana”, o “gateway” ng mga dumarating lalo na ng mga banyaga, ay umaalingasaw na ang nakakasulasok na bahổ. Nandiyan ang mga mababaho at baradong palikuran, nagbabagsakang kisame at salamin, init dahil sa palyadong mga aircon unit, at paglabas naman sa terminal ay mga mandurugas na taxi driver.

Sa international airport lang ng Maynila ay may mga empleyado nang walang puso at damdamin dahil pati matandang uugud-ugod ay binibiktima sa raket na tanim-bala. Dito rin makikita ang mga namumuno na bantad sa kahihiyan dahil sa kabila ng mga bulilyasong nangyayari ay hindi pa rin umaalis sa puwesto….suportado kasi ng mahal nilang presidente. Sa Pilipinas lang din may mga walang patawad na mga mandurugas na una nang nabanggit kaya  pati paalis nang dayuhan ay tinatamnan pa ng bala, kaya ayon, hindi daw pala totoong “It’s More Fun in the Philippines”!

Sa pagbagtas ng dumating na pasahero sa mga kalsada mula sa airport, buhul-buhol at halos hindi makausad na trapik naman ang madadanasang mala-impyernong pahirap. Walang kalsadang exempted sa dusang ito – Tramo palabas ng EDSA, EDSA mismo, Buendia extension, EDSA extension, at mga kalyeng nasa pusod ng Maynila at Quezon City, lalo na ang papuntang Antipolo.

Sa Maynila rin makikita ang mga tren na nakaangat mula sa lupa – ang LRT at MRT na ang nagpapatakbo ay mga taong may balat yata sa puwet dahil sa mga malimit na  pagkasira kaya ang dulot sa mga mananakay lalo na ang mga nagmamadali ay mala-impiyerno pa ring dusa. Kapag inabot ng aberya sa kalagitnaan ng mahabang riles, ang mga kawawang pasahero ay ibinababa upang mapilitang mag-hiking patungo sa terminal …sa ilalim ng tirik na tirik na araw! Kawawa ang mga matatanda, bata, sanggol, at mga nakadamit pang-opisina, lalo na ang mga may bagaheng ang laman ay pinamili sa Baclaran na mga damit at sapatos. Nakita ko yan dahil kasama ako ng mga animo ay nag-aalay lakad sa katanghaliang tapat!

Mula sa airport hanggang Maynila at Makati, ang makikita ay masasakit sa matang tanawin – mga nakatira sa bangketa, mga iskwater sa tabi ng ilog, makapal na basura sa mga ilog lalo na sa panig ng Baclaran at Pasay. Sa kabila ng mga ito, pinagyayabang pa ng Department of Tourism na “maganda” daw ang Pilipinas. Sinabi siguro ito ng Department of Tourism dahil sa mga nagtataasang commercial building na may casino at mga condo sa dating dagat na tinambakan kaya ang resulta – sumabay lang sa ulan ang mga aso at pusa sa pag-ihi ay lubog na ang intersection ng MIA Road, Pasay at mismong airport Terminal 4…pati mga drainage, banyo at palikuran.  Paanong hindi magkaganoon ay mistulang “sinakal” ng reclamation ang mga labasan ng mga drainage papuntang dagat. May mga kuwento pang pinagkitaan daw ang bentahan ng mga hiniwa-hiwang  lupa…sana ay hindi totoo.

Sa Maynila rin makakakita ng mga ilog na kumapal ang latak mula sa mga nabulok na basura kaya bumabaw ang mga ito. Sa katagalan ng paglutang ng mga basura ay hindi sila pinansin ng ni isang ahensiya o LGU upang  matanggal kaya mula sa malayo, ang mga ilog ay animo mahabang “landfill”.  Sa ibang animo “landfill” na ilog, makikita na ang mga batang naglalakad  sa ibabaw nila upang mamulot ng plastic at iba pang mabebenta sa junk shop.

Sa Pilipinas rin makakakita ng mga opisyal ng gobyerno na walang kibo at pakialam sa mga problema ng mga mamayan…kanya-kanya pang papuri sa isa’t isa at takipan ng mga pagkakamali.

Sa Pilipinas din makakakita ng mga napakamababang uri ng mga materyales na panggawa ng bahay, tulad ng yero na pwedeng tupiin ng maski matanda dahil sa kanipisan na animo ay karton.  

Karamihan din sa mga Pilipino ay nakalimot na sa lasa ng mga katutubong gulay dahil hinayaan ng gobyernong bahain ng mga gulay galing Tsina at ibang bansa ang mga pamilihan….at mura pa! Sa Pilipinas din nangyayaring sinasabayan ng gobyerno sa pag-angkat ng bigas ang mga smuggler, sa halip na sila ay pigilan, hulihin, kasuhan, at ikulong.


At ang pinakamatindi, sa Pilipinas lang makakakita ng mga taong gutom na sa halip na bigas ang ibigay ay bala ang pinangraratrat!...at ang mga nabuhay ay kinakasuhan pa dahil kasabwat daw ng NPA!

Kapag nakatira ka sa Pilipinas at ayaw mong mamatay agad sa high blood dahil sa galit at inis…mag- WOW! ka na lang!!!!


Kung magmura ka, huwag mong iparinig sa iba dahil baka may makarinig na taga-CHR (Commission on Human Rights) o kapisanan ng mga mayuyumi kunong kababaehan (Pweh!) at malamang ay kakasuhan ka pa!!!

0

Greed and the Civilized Society

Posted on Sunday, 24 April 2016

Greed and the Civilized Society
By Apolinario Villalobos

Transforming from the practices of various barbarian societies, the execution of justice based on actual commitment of misdeed, has evolved into one that has become founded on supposedly intelligent reasons and fairness, hence, the symbol of the Lady Justice as a blindfolded woman holding a perfectly- balanced scale.

Unfortunately, the intelligence of man is such that he has developed the propensity of circumventing written laws for his advantage. And, since the Lady Justice is blindfolded, she has no way of knowing about the deceitful effort. The Lady Justice leaves everything to the exchanges of  “legal” justifications that paid lawyers let out in court….and further leaves everything to the judge who makes the decision. The problem here is when the innocent has no money for an intelligent lawyer, while on the other hand the perpetrator of the offense can afford to hire an intelligent Bar topnotcher. Still, worst, is when the judge is also caught in the web of payoffs.

Oftentimes, we hear the line, “for every rule, there is an exception” which means that even the best Law of the land can be circumvented by excuses to give exemptions to misdeeds. Oftentimes, exemptions are based on the thickness of the wads of crisp bills. With this situation, where does “justice” come in?

Another popular adage is, “if a misdeed has no complainant, there is no offense”. Oftentimes, this kind of unwritten rule always puts the poor in the disadvantage, because unless he files a complaint against an offender, he could not expect justice. But since the poor victim cannot afford an intelligent lawyer, no case is filed, except a simple police report in the precinct blotter. Also, if a rich offender wants to go scot-free from a misdeed, he can even hire a “fall guy” to take his place.

The Law of the civilized society is supposed to protect the constituents and much effort on the part of the government should be exerted toward this end. Unfortunately, the modern-day barbarians – corrupt officials and wealthy criminals have spoiled everything that put practically all societies on earth in a mishmash jumble! So, it does not matter whether a country belongs to a third world or highly-advanced, as offenses are founded on just one single desire – GREED!


0

Ang Mga Karahasan, Kalamidad at ang Kapangahasan ng Tao

Ang Mga Karahasan, Kalamidad
At ang Kapangahasan ng Tao
Ni Apolinario Villalobos

Dahil sa paghihirap at kamatayang dulot sa sangkatauhan at mundo sa kabuuhan, ang mga karahasan at kalamidad ay itinuturing na mga parusa ng Manlilikha sa tao. Kung tutuusin, tama rin dahil kung hindi umabuso ang tao sa paggamit ng biyayang bigay ng kalikasan at hindi naging mapag-imbot ay naiwasan sanang masira ang kapaligiran at ang mga tao ay hindi nagpapatayan.

Sa isang banda naman, kung hihintayin lang ang itinakdang gulang kung kaylan mamatay ang mga tao… ibig sabihin ay walang sakit, walang epidemya, walang disgrasya, walang giyera, at iba pang sanhi ng maagang kamatayan, malamang ay wala na halos natirang lupang titirhan sa panahong ito dahil sa dami ng mga tao. Ganoon din ang mangyayari kung naging halos paraiso ang mundo dahil walang gubat na nakakalbo, walang mga hayop na magpapatayan, malinis ang karagatan, malinis ang hangin….siguradong aapaw na rin ang mga hayop sa kagubatan at gagala na sa mga bahaging tinitirhan ng mga tao.

Hindi sa hinihingi kong magkaroon palagi ng karahasan at kalamidad upang makontrol ang pagdami ng mga tao sa mundo. Subali’t kung ating papansinin, malaki din ang naitutulong ng siyensiya sa pagpahaba ng buhay ng tao dahil sa mga naiimbentong makabagong gamot at paraan sa pag-opera ng katawan, at pagpapaigsi naman dahil sa mga makabagong gamit pandigma. Ibig sabihin, kung may likas na pangkontrol sa buhay ng tao tulad ng mga kalamidad, nasasabayan ito ngayon ng mga kayang gawin ng tao sa pamamagitan ng kanyang karunungan.

Dahil sa mga nabanggit, kung may mga mangyayari man sa ating buhay, huwag nating isisi lahat sa Diyos, dahil ang tao ngayon ay “kumikilos at nag-iisip” na rin na parang Diyos kaya pati ang “pagbuo” (cloning) ng isa pang tao gamit lang ang kapirasong bahagi ng isang katawan ay kaya na rin niyang gawin. Ang ibang hindi magandang pangyayari sa mundo ay dapat  ding isisi sa taong may sakim na pagnanasang malampasan pa ang Manlilikha!



0

Rene Pastrana: Grocery Store Manager Who Can Melt the Anger of an Irate Customer

Posted on Thursday, 21 April 2016

Rene Pastrana: Grocery Store Manager Who
Can Melt the Anger of an Irate Customer
By Apolinario Villalobos

One morning, when I purchased some goods at Isetan grocery store along Recto Avenue in Quiapo, I had an unfortunate experience that almost spoiled my day. Rather than talk to any of the rank-and-file staff, I looked for the store manager, whom I found to be Rene Pastrana. Before I could blurt out my complaint, he broke the ice by asking with a smile, what he can do to make my shopping comfortable. His stance immediately pacified me. After relating to him my dissatisfaction, he gave me an assurance that he will do his best to patch up the “loophole” in their operation.

What touched me was his unabashed confiding that he knows what to do because he started his career as a “merchandiser”, which actually, was the focus of my complaint. Instead of anger, what I felt was sympathy while listening to his story. It could be a ploy on his part to divert my focus, with which he was successful. On the other hand, I selfishly thought, that his story could be another blog material that could inspire aspiring Filipinos.

According to Rene, he left his island-province of Marinduque after graduating from high school. When he arrived in Manila, he immediately looked for a job, with a plan to proceed with his college studies by all means. He fortunately found a job as a “merchandiser”, which sustained his studies, until he finished Computer Science.

His diligence in job, pushed him along his career path with unusual expediency until he became manager of Isetan’s grocery store, charged with its overall operation. He has been in the job for the past twenty years, his earnings from which have also helped his family back home, in Marinduque.

Rene could well be considered as a self-appointed “ambassador” of his province in his own way because he does not hesitate to promote it as a veritable tourist destination every time he gets the chance. This he did to me, when he shared touristic information about the island. His effort proved helpful to me, as what I knew about the island have all been updated, especially, about the islets with resorts.

In appreciation of all his effort to pacify me and giving me updates on Marinduque, I told Rene to count me as among the convinced patrons of Isetan grocery from then on. He practically “captured” another patron for their grocery because of his amiable and brilliant sales technique not found in sales training manuals…I know that, because, I, myself, have been a “sales person”.




0

The Unbecoming Practices of Some Non-Government Organizations (NGOs)

The Unbecoming Practices of Some
Non-Government Organizations (NGOs)
By Apolinario Villalobos

“Non-government Organization (NGO)” is a generic reference to groups whose operations are supposed to be hinged on certain advocacies and for which, they may generate funds for the benefit of certain sectors of the society. Unfortunately, this objective has been greatly abused by deceitful people. 

Today, it is a fact that some NGOs are put up indirectly by politicians to serve as conduits for their ill-gotten wealth. They use community-based legitimate organizations that eventually, are “converted” into NGOs by using dummies. NGOs are also put up by enterprising people who want to earn millions the easiest way.

Some NGOs pose as sympathizers of particular sectors of the society, some of which are the women’s and children’s, as well as, the impoverished who live in slums. The NGOs use them to solicit funds from unsuspecting donors, some of which are even based abroad. Enterprising “owners” of NGOs also connive with lawmakers for certain projects to be funded by the latter’s pork barrel. This instance is what the marathon investigation of Janet Napoles revealed. Investigators discovered “ghost projects” of NGOs funded by the pork barrel of government officials. On the other hand, there could be real projects, alright, but overpricing of everything involved is prevalent….understandably, because that is how they earn – through commission!

NGOs that just want prominence or fame, meanwhile, exploit the hottest issues such as those that concern abused women or children. They grab the opportunity to supposedly extend their support. But what is observable is they just select the most celebrated cases. They do not throw a glance to more pitiable cases of rape victims from slum areas or remote villages. They don’t give a damn to deaths on the road if the victims are mere sidewalk dwellers, junk collectors, or sidewalk vendors. But if a known personality hugs the limelight, in a flash, they become part of investigations, and even give comments to the media.

Some people who eventually found their way to government agencies are once members of the social climbing NGOs. As their faces get splashed on front pages of newspapers and they get interviewed by media, suckers in the government appoint them to posts, thinking that they are capable. As soon as they get safely entrenched in the position, their intent becomes evident, which is to run for elective government posts! Meanwhile, the rest are contented in their agency posts but proved to be inutile and indifferent, and still worse, they get involved in graft cases!

I once talked to an old acquaintance whom I asked about his current “business”. The last time we met about eight years ago, he was the Chief of Staff of a prominent lawmaker. He bragged that he now “owns and operates” an NGO. He found our meeting as an opportunity to invite me to work for him as a Consultant knowing that I used to work with an airline.  He must have presumed that I am good in preparing project studies. He also admitted that he has been following my blogs in one of my cyber sites, and likes the way I write. That’s how he found out about my sorties in Tondo, Divisoria, and connections with sidewalk dwellers and junk collectors.

He mentioned a tempting consultancy fee, actually, more than double than what I used to receive when I was with the airline. I declined as I cannot make myself write a single line for a project study on supposedly poor families based on stories that he would give me, without the benefit of my getting in touch with them personally.  What irked me most was his remark, “there is money in what you are doing…”. With that unsavory comment which he said with a devilish smile, I did not finish the coffee that he paid for me in a popular burger outlet. When we parted, I wished him “more” luck for his “projects”. The guy is an intelligent and self-made lawyer but who seemed to have lost his way along the corridor of righteousness.


0

Lito and Inday: Couple who Toils Every Precious Minute of the Day

Posted on Wednesday, 20 April 2016

Lito and Inday: Couple Who
Toils Every Precious Minute of the Day
by Apolinario Villalobos

Lito and Inday Balanay who have two beautiful daughters, are a typical couple who literally makes use of every precious minute of the day to earn an honest living. They start their struggle as early as 5AM. A mug of coffee for each, serves as breakfast. Whatever solid food they take becomes their “brunch” for the day. Inday, using a “traysikad”, pedals her way to the bakery in the neighboring subdivision, a kilometer away from their home, while Lito uses a bike…both, to pick up their respective stock of pan de sal (bread of salt), a popular breakfast staple of Filipinos. Starting their rounds at 6AM, they are finally through peddling at about 7AM.  After turning over their earnings to the owner of the bakery, out of which they get their meager “commission” for the day, they go on their separate way back home.

As soon as she has arrived home, Inday prepares her wares for her sidewalk ambulant store, still using her “traysikad”. She positions herself for this other endeavor in front of a big and popular grocery, one kilometer from their home. Her clients consist of drivers who buy sticks of cigarettes, biscuits, and candies. Lito, on the other hand, prepares his tools for his sideline – scheduled minor repair jobs of homes around the subdivision. Meanwhile, their two daughters are left in the care of a trusted niece. Sometimes, the two girls provide their mother company, as she sells her wares on the sidewalk.

The couple confided that they have to double their effort in earning for the future of their daughters, as the eldest, Kristine, is already nine years old and the youngest, going seven years old. They are lucky to have found a vacant lot which they are renting at Php1,500.00 per month, and on which they built a shack using junk materials, some of which were given by friends. Only half of their home’s floor has been cemented thinly, and the rest of the painstakingly leveled ground is covered with a junk sheet of linoleum. Despite the inadequacies for a comfortable life, the family is a picture of contentment.

Lito and Inday, both in their early 40’s, are “Bisaya”, with the former being a “Waray” and the latter, a Surigaonon. The Bisayans are known for their resourcefulness and diligence. When asked what she wishes for to make their life more comfortable, Inday, who refers to their home as “bahay ng kalapati” (pigeon hole or cubicle), replied, “a cooking gas tank”, while letting out a hearty and crisp laugh. Although, they already have a single-burner stove with a gas tank, she wants a standby one, in view of the fluctuating price of this basic commodity. Besides, Inday also plans to cook rice cakes, hoping that she could earn more. As for Lito, he would like to have more tools to help him in his trade. Meanwhile, the two girls just want umbrella.


While the family of Lito and Inday are happy in their rickety home assembled from junks and with their wishes that they treat as just such – wishes, other families who live in air-conditioned homes can’t seem to find contentment and happiness if they have not capped their summer with their regular jaunts - weeks in Disneyland (America), shopping in Hongkong, or sunbathing in Boracay, or they don’t have the latest gadgets that their kids could boast to their playmates.





0

Dapat "Magpaka-disente" ang mga Botante...Piliin ang Iboboto: Ang Kurakot? Ang Walang Gulugod kaya Sumasandal sa Iba? O, ang Nagmumura dahil Galit sa mga Magnanakaw, Drug Pusher, Rapist, etc.!

Dapat “Magpaka-disente” ang mga Botante…
Piliin Ang Iboboto: Ang Kurakot?  Ang Walang Gulugod kaya Sumasandal sa Iba? O, ang Nagmumura Dahil Galit sa mga Magnanakaw, Drug Pusher, Rapist, etc.!

Ni Apolinario Villalobos

Kung gagamitin ang mismong sinabi ni Roxas na “magpaka-disente” daw ang mga botante,
ipinahihiwatig niyang huwag iboto si Duterte dahil nagmumura kaya hindi disente….kulang na lang ay sabihin niyang nakakahiya ang ugali.  Ang pinagbatayan na naman ng kanyang sinabi ay ang mahigit dalawang dekadang kaso ng pag-rape at pagpatay sa isang dayuhang misyonarya kung kaylan, dahil sa sobrang galit ay nagbitaw si Duterte ng mga hindi magagandang salita, na pinagsisihan na rin niya. Kaya, ano ang problema ng mga kalaban niya?...gusto yata nila ay umatras si Duterte dahil sa ginawa niyang yon!

May mga “salitang kanto” na lumalabas sa bibig ng ibang taong nanggagalaiti galit. Subalit hindi nangangahulugang ang taong marunong ng salitang kanto ay hindi na disente, bagkus ito ay patunay ng kanyang malawak na kaalaman dahil pati salitang kanto ay alam niya. Para yata sa mga disenteng edukado daw at mga mayayaman pero may makitid na isip, ang pagsambit ng “Oh, my God!”, o “Jesus Christ!”, o “For Christ’s Sake!”, o “Jesus!”, kapag nagulat o nagalit ang isang tao ay hindi masama, ganoong mas higit pa ito sa pagmumura, dahil ang mga nabanggit ay itinuturing na “blasphemy”. Para yata sa kanila, disenteng pakinggan ang mga “blasphemy” na ito dahil English kaysa pagmumura sa Pilipino!

Lahat ng nangyayari sa buhay ng tao ay may dahilan. May nabubuntis dahil kung hindi ni-rape ng ka- eyeball niya na nakilala lang sa facebook ay nagbigay ng pagkababae niya sa lalaki. May naempatso o nabundat dahil sa sobrang katakawan. May tangang nadulas o nahulog sa hagdanan o nadapa dahil nagti-text habang naglalakad. May hinimatay sa katatawa dahil nakarinig ng Erap o Miriam joke o di kaya ay dahil kiniliti sa magkabilang kili-kili at talampakan. May nagmura dahil nagalit sa mga taong gumawa ng masama. At ang pinakamasama ay may nagnakaw sa kaban ng bayan dahil sa sagad- butong pagkagahamang ugali, o di kaya ay nagpabaya sa trabaho at obligasyon dahil walang alam! Sino ba ang gustong magmura na alam naman ng kahit hindi nakapag-aral, ay masama? Dapat alalahaning kahit taong bulag kung kalabitin ay lumilingon!

May kasabihan sa Pilipino na, “tahimik, nguni’t nasa loob ang kulo”. Ibig sabihin ay may mga taong tatahi-tahimik subalit nagpipigil lang na magpakita ng maka-demonyong laman ng kanilang isip at may kinikimkim na masamang ugali na nagpapatigas ng puso upang maging animo ay bakal sa kawalan ng pakialam sa kapwa-tao. At, ang iba na nagbabait-baitan, hindi man maringgan ng pagmumura nang harap-harapan ay IMPOSIBLENG hindi mag-isip ng masama sa kagalit o di kaya ay murahin ito sa kanyang panaginip at diwa. At, ang pinakamasama ay ITI-TSISMIS ang kagalit pero nginigitian naman kung kaharap! Dahil sa kapipigil ng mga masasamang iniisip, marami  tuloy ang nadudulas sa pagsasalita na nagkakanulo sa kanila.

Sino sa palagay ni Roxas ang may busilak na damdamin at diwa kaya hindi nakakapagbitaw at nag-iisip ng masama?...kung sasabihin niyang ang mga santo papa, mali siya!...kung sasabihin niyang ang mga sinaunang mga propeta, mali siya!...kung sasabihin niyang si Hesus, lalong mali siya dahil minura din nito ang isang kawawang puno na hindi nagkaroon ng bunga, kaya wala siyang makain noong siya ay nagugutom, kaya dahil sa ginawa niya, ayon sa Bibliya, ito ay nalanta! May hinimatay man lang ba sa pagmumura ni Duterte? Wala ni isa mang tao na sa buong buhay niya ay hindi nag-isip ng masama o nakapagmura dahil nagalit o nagulat.

Ang taong disente ay may sariling pag-iisip at paninindigan. Hindi nasusukat ang pagka-disente sa mga pagmumurang nasasambit dahil itong ugali ay isa sa mga paraan upang hindi manikip ang dibdib ng isang tao dahil hindi niya kinikimkim ang sama ng loob. Meron na ngayong “shout therapy” at sa pagsigaw ay pwedeng magmura habang iniisip ang mga kinaiinisan, lalo na tao. Kaya maraming naee-stress ngayon ay dahil hindi naglalabas ng galit kahit man lang sa pagmumura.  At meron ding mga physical exercises na upang magkaroon ng magandang epekto sa katawan ay kailangang sabayan ng pagsigaw. Ang pagsigaw at pagmura ay pareho lang, at walang physical na pananakit, hindi tulad ng mga paraang pagsuntok o pagsampal ng kapwa, dingding, mesa, manghabol ng itak, o mamaril ng walang patumangga (unscrupulously). At, kadalasan, ang mga nagmumura na nagpapaluwag lang ng dibdib ay walang tinutukoy na tao.

Ang HINDI DISENTE ay taong malamya (spineless or with “soft personality”) at walang sariling paninindigan kaya ni hindi marunong mag-isip ng sariling plano sa buhay dahil mas gusto pa niyang sumandal sa taong wala namang napatunayan! Isama pa diyan ang nagmamaang-maangang matalino at malinis, yon pala hindi rin nalalayo sa dating daang pinagyayabang ng iba ang gustong tahakin kung manalo siya. At, ang pinakamarumal-dumal ay ang taong “kurakot to the bones” na ang plano ay ikalat sa buong bansa ang salot ng korapsyon na kanyang sinimulan sa isang bayan!

Ang sinasabi ng mga disente ay hindi daw dapat gamiting joke ang “rape” o pagkagahasa ng isang babae dahil nakakasakit ng damdamin ng mga kaanak at kapwa babae. Pero ang mga joke tungkol sa pangungurakot sa kaban ng bayan at kapabayaan kaya marami ang nagugutom, ay hindi lang nakakasakit, kundi nakakamatay at MALAWAK pa ang pinsala…buong bansa, hindi lang ilang sector ng populasyon! Bakit walang sinasabi tungkol dito ang mga disente kuno?

Asahan pa ang ibang kakalkalin ng mga desperadong kalaban ni Duterte…at baka bigla silang maglabas ng mga kuwento tulad ng tungkol sa kawawang asong ulol na sinipa niya, inosenteng ipis na tinapakan niya, mga dagang makulit na pinakain niya ng Dora o Racumen, mga lamok na gusto lang” humalik” pero walang awa niyang inispreyhan, etc.!

May kasabihang kapag nanduro ang isang tao, iisang daliri lang ang nakaturo sa kanyang dinuduro, samantalang ang nakaturo sa kanya ay tatlo niyang sariling mga daliri! (One who accuses somebody points only one finger to him, while his own three fingers are pointing back at him (accuser)!)



0

TANIM-BALA NA NAMAN...DAPAT IMBESTIGAHAN DIN ANG NAGTUTULAK NG WHEELCHAIR!

TANIM-BALA NA NAMAN…
DAPAT IMBESTIGAHAN DIN ANG NAGTUTULAK NG WHEELCHAIR!
Ni Apolinario Villalobos

NAKAKAHIYA ANG GOBYERNO AT ANG NAIA MANAGEMENT!
Maliwanag ang nakakasusulasok na kapabayaan ng NAIA management. Iisang bala na nakuha raw sa bag ng isang matandang babaeng pasahero ay naging dahilan upang hindi matuloy ang pagsakay nito papunta sa Amerika upang magpagamot. Walang nakita sa unang dalawang X-ray, subalit sa ikatlong X-ray ay nakitaan ng bala. Ito yong X-ray na ginagamit bago sumakay sa eroplano ang mga pasahero kaya kung may problema ay siguradong kakagat sa panggigipit kung may “problema” tulad ng “makitang” bala.

Ang matanda ay nakasakay sa wheel chair at itinutulak ng porter. Ayon sa pamangkin, nagtitinginan daw ang porter at ang mga nago-operate ng X-ray. Bukas ang isang bahagi ng bag. Hindi maiiwasang mahawakan ng porter na nagtutulak ng wheelchair ang gamit ng matanda kung ito ay “alalayan” niya sa pagsakay at pagtayo.  Nang makita sa X-ray screen ang bala, may narinig ang pamangkin ng matanda na pasahero din mula sa grupo ng mga NAIA personnel na nagsabi ng “naku!...mahina ang fifty thousand diyan…”. BAKIT HINDI RIN IMBESTIGAHAN ANG PORTER NA NAGTULAK NG WHEELCHAIR, MALIBAN SA MGA X-RAY OPERATORS? Walang magic na nangyayari….common sense at matinding analysis lang ang kailangan!

Pinatayo daw ng mga airport police ang matandang naka-wheelchair upang magbukas ng iba pa niyang bagahe. Kahit hirap ay tumayo ang matanda kaya napaiyak na lang sa awa ang kasamang pamangkin. Ang pamangkin ay pinilit ng matandang sumakay na dahil nag-aapura sa boarding. Ang naiwang matanda ay maghapong pinalipat-lipat ng mga opisina hanggang sa makarating siya sa opisina ng piskal upang sampahan ng kaso. Bahit hindi na lang kinumpiska ang nag-iisang bala lalo pa at isang matanda ang may dala? Bakit hindi ito ituring na tulad ng ibang “dangerous goods” tulad ng lighter, gunting, etc.? Nakamamatay ba ang nag-iisang bala kung wala namang trigger ng baril na pipitik dito?

Ang hindi maintindihan sa mga pangyayaring ito ay kung may common sense ba ang mga airport police at X-ray operators na mga empleyado ng DOTC, ba o wala. Ano na ang nangyari iba pang kaso at nasaan ang mga ebidensiya, dahil ayon sa mga report ay wala naman daw kundi log reports lang? May natanggal bang airport police at X-ray operators?

BAKIT NANDIYAN PA ANG MANAGER NG NAIA NA NAGSASABING HANGGANG COORDINATION LANG SIYA?....AT, ANO ANG MASASABI NG DEPARTMENT OF TRANSPORTATION AND COMMUNICATIONS, LALO NA NG MAGALING DAW NA PRESIDENTE NG PILIPINAS!

NOONG PANAHON NI GLORIA ARROYO, PROBLEMA LANG SA PARKING LOT NG NAIA AY NAGING DAHILAN NA UPANG SIYA AY PERSONAL NA MAG-CHECK SA MADALING ARAW…UNANNOUNCED KAYA HULING-HULI ANG MGA PABAYA! NGAYON, WALANG MAASAHANG TULAD NITO ANG TAONG BAYAN!


TAKE NOTE…..ANG MGA TAONG NABANGGIT AY HINDI NAGMUMURA…GANOON PA MAN, “DISENTE” BA SILA SA KABILA NG MGA PERHUWISYONG DULOT NG KANILANG KAPABAYAAN?

0

Health Benefits of Sesame (Linga) Seeds and Oil

Health Benefits of Sesame (Linga) Seeds and Oil
By Apolinario Villalobos


  • Complements Vegetarian Diet – the oil has 4.7 grams/ounce of protein which is a great supplement to a strict vegetarian diet.

  • Promotes Oral Health – the oil helps remove dental plaque and boosts oral health. Swishing the oil diluted in water around the inside of mouth, aside from removing the plaque, also whitens the teeth.
  • Prevents Diabetes and Reduce Blood Pressure – The magnesium in the oil has been found to prevent diabetes, aside from lowering BP and plasma glucose in hypertensive diabetics.

  • Promotes Healthy Heart – The “sesamol” in the oil prevents atherosclerotic lesions, being an antioxidant and anti-inflammatory, aside from being an anti-atherogenic. 

  • Protects DNA from Damage due to Radiation – The same “sesamol, previously mentioned, protects the DNA from being damaged caused by radiation.

  • Prevents Cancer – The “phytate” in the sesame seeds oil has anti-cancer properties. 

  • Provides Relief from Rheumatoid Arthritis – Copper, a mineral known as anti-inflammatory and antioxidant is found in sesame seeds. The mineral helps in reducing pain and swelling that cause arthritis, aside from strengthening blood vessels, joints and  bones.

  • Relieves Constipation – Sesame seeds are rich in fiber, which is known to pave way for a healthy digestive system and a healthy colon.

  • Strengthens the Respiratory System and Prevents Asthma – Magnesium is also found in sesame seeds, and which is important in strengthening the respiratory system, as well as, helps in preventing the airway spasms that cause asthma.

  • Promotes Healthy Skin and bones – Sesame seeds have zinc which is an essential mineral in the production of collagen that helps the skin regain its elasticity, aside from helping in the repair of damaged tissues in the bones. Externally, the oil can sooth burned skin and prevent skin disorder.

Suggestions:

  • A drop or two of sesame seeds oil can be added to instant noodles, salads and vegetable dishes to enhance their taste and aroma.

  •  “Sesame rice” can be prepared by adding a few drops in the newly steamed rice and flavoring it with chopped onions and soy sauce to taste. The oil can also be added to fried rice to enhance its delectable fragrance as it has the tendency to overwhelm the smell of onion and garlic.

  • “Sesame seeds oil” can be prepared at home by roasting ordinary sesame seeds bought in the wet market and soaking them in olive or canola oil. Use a glass jar or wide-mouthed bottle for storage.


0

Information on Births and Birthstones

Information on Births and Birthstones
Researched by Apolinario Villalobos for those who love their family dearly
and, also for the wives who love to ask jewelries from their husbands for
their birthday…


Births

Twins               -2 babies
Triplets            -3 babies
Quadruplets    -4 babies
Quintuplets     -5 babies
Sextuplets       -6 babies
Septuplets       -7 babies
Octuplets        -8 babies


Birthstones

January            -garnet
February          -amethyst
March              -bloodstone or aquamarine
April                 -diamond
May                 -emerald
June                 -pearl or alexandrite or moon stone
July                  -ruby
August             -sardonyx or peridot
September       -sapphire
October           -opal or tourmaline
November        -topaz
December        -zircon or turquoise




0

Wedding Anniversaries and their Symbols

Wedding Anniversaries and their Symbols
Researched by: Apolinario Villalobos
(…for the benefit of those who always await yearly reunion with classmates, as well as, their
wedding anniversary.)


1st        -paper
2nd        -cotton
3rd        -leather
4th        -fruit, flowers
5th        -wood
6th        -sugar, candy
7th        -wool, copper
8th        -bronze, pottery
9th        -pottery
10th      -tin
11th      -steel
12th      -silk, linen
13th      -lace
14th      -ivory
15th      -crystal
20th      -china (ceramic items)
25th      -silver
30th      -pearl
35th      -coral
40th      -ruby
45th      -sapphire
50th      -gold
55th      -emerald
75th      -diamond

Noticeably, after the 15th anniversary, there are five years gap between the anniversaries, thereafter, until the 55th which has a gap of 20 years before the final which is the 75th. Personally, my view is perhaps, to give time for the husband to save enough money for more elaborate celebrations. As for the long gap between the 55th and 75th, perhaps, it is some sort of a standby period to check if any of the parties is still alive. Those are just my personal opinions….viewers may have better ones.

A word of caution, though, for the husband: do not give as gift to the wife, a roll of toilet paper on the first year anniversary, cotton balls on the second year, and a leather dog collar or a leather chastity belt on the third year.


This observance is rooted to the pagans, copied by different ancient civilizations and handed down the rest of the generations. Hence, today we sometimes come across stories of couples with both the husband and wife in their respective wheelchair happily holding hands and being pushed solemnly down the aisle toward the altar for their renewal of vows, on the occasion of their 75th wedding anniversary…in a Catholic church.

0

Sino ang Pipiliin Mo?...ang berdugo ng mga kriminal? ...o berdugo ng mga nagugutom na Pilipino!

Posted on Sunday, 17 April 2016

Sino ang Pipiliin Mo?
…ang berdugo ng mga kriminal?
o berdugo ng mga nagugutom na Pilipino!
Ni Apolinario Villalobos

Ang namumukod-tangi na sinasabi ng mga kalaban niya, si Duterte daw ay “berdugo” dahil sa mga lumutang na kuwento tungkol sa mga pinapatay niya, subalit hindi naman nila tinutukoy kung anong uri ng mga tao ang mga pinapatay niya…na mga salot ng lipunan -  mga kriminal, drug pusher, rapist, magnanakaw. Hindi sa ayaw ko ng “fair judgment” kaya lahat ng kaso ay dapat isampa sa korte. Subalit ilang kaso nang may mga mabigat na ebidensiya laban sa mayayamang kriminal ang nabalewala dahil sa mga binayarang huwes? Ilang mayayaman, kasama na diyan ang mga big time drug pusher na nakakulong nga subalit parang nagbabakasyon lang sa loob pa mismo ng bilibid sa Muntinglupa? Ilang mga kriminal ang nakakulong na subalit nakakalabas dahil ginagamit na bayarang mamamatay-tao?

Bakit hindi natin buksan ang ating isip na ang ginagawang pagnanakaw ng mga nasa gobyerno ay masahol pa sa diretsahang pagpatay ng tao dahil unti-unti nilang pinapatay sa gutom ang mga mahihirap. Ilan sa mga kandidato bilang presidente ang may mga kaso ng pagnanakaw?...ng kapabayaan sa trabaho noong nasa poder, sa harap ng kalamidad na sumalanta ng mga buhay at kabuhayan?...ng kapabayaan sa mga kasong pagnanakaw ng mga donasyong pera at pagkain na dapat ay pantulong sa mga biktima ng mga kalamidad?

Ang pagpatay ng tao ay pwedeng gawin sa dalawang paraan: diretsahan at unti-unti. Sa pangalawang paraan ay kailangan pang maghirap ng pinapatay. At, ang pinakamahalagang unawain ay ang dahilan ng pagpatay. May pinapatay dahil talagang litaw  na litaw ang mga ebidensiya at ang layunin ay hindi pansarili kundi upang hindi na pamarisan ng iba. May pagpatay na resulta naman ng pagkagutom dahil sa ginawa ng taong may MAKASARILING LAYUNIN…at ito ay pagnanakaw sa kaban ng bayan. Sa diretsahang pagpatay na may mabigat na dahilan, ang pinatay ay mga kriminal na umamin at ang iba ay huli sa akto. Samantalang ang mga pinapatay naman ng mga may makasariling layunin ay marami…mga naghihirap nang mga mamamayang inosente, na ang tanging kasalanan ay pagiging mahirap…dukha!

Ang mga nabanggit na gawain ay parehong masama dahil tungkol sila sa pagkitil ng buhay, na ayon sa mga maka-diyos ay masama. Pero alin sa sa dalawang pumapatay ang pipiliin mo?....ang pumapatay ng mga kriminal?...o ang pumapatay ng halos buong sambayanan dahil sa ginagawang pagnanakaw na naging sanhi ng matinding kagutuman…o di kaya ay pagiging inutil at walang pakialam sa mga problema ng taong bayan?



0

Rodrigo Duterte: His Mind and Heart....unfairly misunderstood by some

Rodrigo Duterte: His Mind and Heart
…unfairly misunderstood by some
By Apolinario Villalobos

We love to quote, “do not judge a book by its cover”, but many do not seem to understand what it means, as they do not put into practice.

Rodrigo Duterte is one guy who has not been blessed with good looks and this misfortune is aggravated by his habit of venting his anger by mouthing cusses instead of banging his fist on table, punching a wall, etc. But, those who read about his cussing stop right there….at the time he lets out the unsavory statements as an effort perhaps, to prevent his anger from triggering palpitations. They just do not know the guy. And because they do not want to hear his unchristian- like cussing, they declare Duterte to be verrryyyyy bad!

His bad joke way back in 1989 triggered by the rape and death of a young missionary woman has been “exposed” supposedly by the Binay camp. But that was the time when Duterte had barely warmed up his seat as mayor of Davao City. Besides, apologies have been made…so what’s the issue there? Long before he took the stewardship of Davao City, he was already known as a “joker”. His friends can attest to that. But his being a joker has failed to cover up his strong paternal compassion for abandoned children and exploited women, especially, those who are raped and murdered, yet. That is the reason why, he is against drugs which cause the destruction of the youth’s future. Friends in Davao can also attest to that. Those in Davao who may have unkind words for Duterte are the ones who do not want reforms in their own bad lifestyle and in the city. He may have been a “victim” of a Catholic priest when he was a student, but the incident did not dissuade him from strengthening his Catholic faith, that is why, he did not hesitate to ask the help of the city bishopric about his habit of cussing when it came to a point that all his detractors are using it in their effort to demolish him.

Catholics or just plain Christians for that matter have been presidents of the Philippines, but it was also during their time that the country STARTED to suffer from corruption that gave birth to various sufferings of the Filipinos and the Philippines as a whole. These past presidents can be seen in photos in the company of the pope, bishops, priests, but their “graceful” images did not stop the proliferation of corruption in the country. Except for President Quezon who was known to cuss with “punyeta” as his favorite, they show very “godly” image, which in Pilipino can be described as, “hindi makabasag pinggan na ugali”…very kind, soft-spoken. But, what kind of a country do we have now?

The Bible is full of these hypocrites…all temple leaders and supposedly interpreters of God’s words. But, who pushed Jesus Christ towards his doom?....THEY!


Are we assured then, that with their kind words, these loud-mouthed hypocritically promising candidates who are condemning Duterte,  give justice to the exploited Filipinos, when they win?....assuming that they will all “do all possible ways” to win? 

0

To be "In" Socially as a Cover Up for Insecurities and Inadequacies

To be “In” Socially As Cover Up for
Insecurities and Inadequacies
By Apolinario Villalobos

The objective of some people in joining a social group is usually tinged with an effort to cover up their insecurities and inadequacies, as well as, the desire to flaunt unexpected success in life. Their effort to join an organization to boost their once timid personality is commendable but they should not use their identity with an organization to an overwhelming degree of arrogance which makes them social climbers.

Those who thirst for recognition may not even need to join any organization to earn it. They missed the fact that by being alone, only they will enjoy the recognition at the proper time and opportunity. On the other hand, if they are identified with an organization that might later prove to be questionable, they will eventually get a share of the stain, too.

I have met and talked to some people who joined the “Foundations” and “associations” sponsored by a politician because they were hoping that he could help them with their personal problems later on. They joined the “Foundations” and “associations” without knowing their objectives until they found out, albeit very late, that they were being used as conduits for ill-gotten funds from dubious transactions. At the end, their membership made them parties of the politician’s illegal acts. Until now, they are still being investigated.

And, here’s a story about a friend who tremendously improved his financial status because of hard-earned wage as a seafaring engineer. In due time, he was able to purchase a house in an exclusive subdivision in Tagaytay, aside from a Porsche sports car and a Benz van. In both, he has permanently stashed expensive golf sets which surprised me because he does not play golf. He also stuck stickers of La Salle, UP, Jaycees, and Rotary at the back windshield of the van, although, he has got nothing to do with them. He graduated from Cebu and not a member of any of the two organizations. I just smiled and pitied him, for he told me himself, how he struggled hard as an impoverished clerk/messenger while exerting much effort to finish his marine engineering course and capped it by passing the board. His multi-million home in Tagaytay is a mish-mash of furnishing, resulting to an overdone eclectic interior that grossly defies harmony. Such effort betrayed his inadequate social background.

Being a very good friend, I took the risk of pinching his ego by advising him to remove the stickers and golf sets from his van and just be his real self, adding that he should have more time with his family than with his seafaring buddies who enjoy rounds of beer on weekends. And, as I felt, too, that he wanted to be socially “in”, I advised him to join a religious group that is always involved in community outreach programs. He joined two groups but failed to find satisfaction so he left them. At the end, I just gave him the opportunity of joining me every time he is free during my rounds of RAS (random acts of sharing), that he found more fulfilling, as like me, he also identified himself with those whom we share simple blessings.



0

Mga Tagpi-tagping Yugto ng Buhay

Mga Tagpi-tagping Yugto ng Buhay
Ni Apolinario Villalobos

·        Ang kaibigan kong galing sa Sunday Mass…

Nasalubong ko ang kaibigan kong kagagaling lang sa pagsimba, isang umaga ng Linggo, pero parang nilamukos ang mukha sa sobrang galit. Nang batiin ko at tanungin kung bakit, sagot niya: “Muntik na akong masagasaan ng hinayupak na jeep sa labasan”. Sana excused siya sa pagmura dahil kasisimba lang niya.

·        Ang kaibigan kong bumili ng taho…

Nasalubong ko ang isa ko pang kaibigan na pabalik sa kanyang kotseng mamahalin at nakaparada sa labas ng MERALCO dahil nagbayad siya ng bill. Filthy rich ang kaibigan kong ito, nagyayabang pang taga-Custom siya at hindi nga raw natitinag sa puwesto kahit ilang beses nang nagpalit ng Commisioner. Nagmumura ding naglabas ng sama ng loob sa akin. Sabi niya sa akin: “ang walanghiyang matandang nagtitinda ng taho diyan sa kanto, gusto yata akong dugasin (lokohin)”. Tanong ko, bakit?...sabi niya: “aba’y wala daw panukli sa pera ko, gusto yata ay i-keep the change ko”. Nang tanungin ko kung magkano ang pera niya, ang sagot: “isang libo”. Ang binili niyang taho ay halagang sampung piso…at siya ay taga-Custom…kaya filthy rich.

·        Ang paring nagmimisa at marunong ng Kastila…

Kuwento lang ito ng kaibigan ko tungkol sa paring nagmimisa daw sa chapel nila sa probinsiya. Noong kapistahan daw nila, sobrang busy ang pari, halos walang pahinga, at marami pang tao dahil pista nga. Noong hapon na, nagmisa uli ang pari pero lalong dumami ang mga tao sa labas ng simbahan dahil hindi kalayuan ay may perya. Isang grupo ng mga aso ang nagrambol kaya naghabulan at sa paghabulan ay  nakapasok sa kapilya kaya nagulo ang misa. Takbuhan ang mga tao at ang pari ay sumigaw sa mikropono: “punyetang mga aso yan…itaboy nyo nga!”. Sabi ng kaibigan ko, with feeling daw nang mag-Kastila ang pari…pero iisang salitang Kastila lang daw yata ang alam at dahil paulit-ulit siguro kung gamitin, naging malutong na ito kung kanyang bigkasin…ito ang salitang “punyeta”. Linguist pala ang pari nila!

·        Ang kumpare kong abogado at ambisyoso….

Nang minsang bisitahin ko ang kumpare kong abogado sa mansion niya, masaya niyang ibinalitang naipanalo niya ang kaso ng kliyente niyang intsik. Ang di niya alam ay alam ko na ang kliyente niya ay Chinese drug lord. Habang nagkakape kami, sabi niya: “pare, next year college na ang inaanak mo, at ang sabi ko sa kanya, abogasya ang kunin niya para kapag nakatapos at nakapasa sa Bar ay ipapakilala ko sa mga kamag-anak naming pulitiko sa norte….mabuti na yong habang maaga ay pumasok siya sa larangang iyan para maraming matutunan…aba’y diyan yumaman ang mga kamag-anak namin…kung di nga lang sa mga kliyente kong “foreigner” (mga drug lord na intsik yata ang ibig niyang sabihin), papasok din ako diyan, eh.” Tanong ko: “gusto ba ng inaanak kong pumasok sa pulitika?” Sagot niya: “aba’y oo…idol nga niya ang mga abogado ni Janet Napoles…ang gagaling daw dahil nakapagpiyansa sila!”

  • Ang kaibigan kong health conscious….


Nasalubong ko ang kaibigan kong taga-exclusive subdivision sa labasan nila, isang umaga na naka-jogging outfit at may dalang basyong shopping bag. Papunta ako sa MERALCO upang  pumila para sa pagbukas nila nang 7:30AM. Nang batiin ko, sabi niya: “Galing ako sa jogging at nagkainan kami, pare, diyan sa libingan ng mga Re……(exclusive cemetery). Hindi nga sila magkandaugaga sa pagkain ng dinala kong Bicol express na ginataang taba ng baboy na binagoongan din at maraming sili, may patang inadobo pa!….ayon, halos hindi sila makahinga sa busog, nag-aalala lang ako sa isa dahil naempatso yata”. Dahil nagmamadali, tinanong ko kung saan pa ang punta niya. Sabi niya: “Uuwi pa ako dahil kukunin ko ang niluto kong sisig at natirang Bicol express para naman sa mga nag-gym”. Talagang health conscious ang kaibigan ko at mga kaibigan niya…nagda-jogging at nagdi-gym….at ganadong kumain!

0

Mag-ingat sa Paggamit ng Salitang English Bilang Pang-uri (Adjective) ng Ugali

Posted on Thursday, 14 April 2016

Mag-ingat sa Paggamit ng Salitang English
Bilang Pang-uri (Adjective) ng Ugali
Ni Apolinario Villalobos

Sa kakakulit minsan ng isa kong kaibigan tungkol sa  ginagawa ko sa Tondo at Divisoria at kung bakit ako nakikipagkaibigan sa mga taong nakatira sa bangketa at kariton, pati sa mga namumulot ng basura, sinabihan ko siya ng mga detalya. Dahil hindi siya halos makapaniwala na pwede palang gawin ang mga binanggit ko, sinabi niyang  “weird” daw ako. Nabigla ako dahil edukado pa naman siya at dapat ay alam niya ang ibig sabihin ng “weird” na isang salitang negatibo – hindi maganda ang dating. Nagpaliwanag uli ako ng buong matiwasay at sinabihan ko siya na ang makipagkaibigan upang makatulong sa kapwa ay hindi pagpapakita ng pagiging “weird”. Ipinilit kong “normal” ang ugaling ito,  dahil isa ito sa mga inaasahang ginagawa ng isang tao sa kanyang kapwa. Dagdag ko pa, ang hindi “normal” ay ang pagbabalewala sa kapwa….kaya  ito ang ugaling “weird”.

Inaasahan ang tao na dapat ay may ugaling “maka-tao”…ito ang normal na ugali.  Ang wala nitong ugali ay siyempre, “maka-hayop”…at ito ang ugaling “weird”.  Para sa akin, ang mga  “weird” ay yaong maramot, mapang-api, gahaman, kurakot, at lalong-lalo na – mapagkunwari…dahil lihis sila sa mga inaasahang ugali ng tao. Ngayon, dapat bang pagtakhan o ituring na mali ang ginagawa ng isang taong gustong tumulong sa kanyang kapwa?

Mag-ingat sa paggamit ng mga salitang English dahil maski mga guro ng wikang ito ay umaaming marami pa rin silang dapat matutunan. Kahit ang mga nagkaroon ng Masters at Doctorate ay nagbabayad pa ng “editor” para ma-check kung tama ang mga sinulat nila sa wikang English. Iwasan dapat ang magkunwari, lalo na ang mga nagpapaka-Amerikano na sa kagustuhang magpa-impress na bihasa sila sa Ingles ay nagwe-wers wers ng “accent” at mayroon pang “you know…”. Pero kung pakikinggan ang mga sinasabi nila marami din namang mali dahil kahit nga mga simpleng verbs ay hindi nila nako-conjugate nang maayos. Ang hindi pa maganda sa ugali ng mga taong tinutukoy, kahit kinakausap na sila sa wikang Filipino, tuloy pa rin ang pagsalita nila gamit ang kanilang sariling Ingles-imburnal!

Samantala, ang kaibigan kong tumawag sa akin na “weird”, ay sinabihan kong sana ay gumamit na lang siya ng salitang Tagalog na “bukod-tangi”, halimbawa, sa halip na “weird”. Paliwanag ko sa kanya, kung hindi kayang gawin ng iba ang mga ginagawa ko, ibig sabihin ay “namumukod-tangi” ako sa paggawa ng mga ito. At, dahil prangka ako, diretsahang sinabi ko na sa birthday niya ay bibigyan ko siya ng dictionary na English-Filipino....isang bukod-tanging regalo para sa taong may Master’s Degree, pero ang thesis ay ako ang nag-edit.

Sigurado kong kapag nabasa ito ng kaibigan ko ay mababawasan na naman ang mga “friends” ko….kuno. Pero di baleng nawawala ang mga tinatamaan ng bato mula sa langit, basta quality friends naman ang natitira…..hindi yong may ugaling “puwera gabẳ”!


Notes:
  • puwera gabẳ - salitang Cebuano na walang literal na equivalent sa anumang wika o dialect, pero sinasabi ito upang mauna sa mga iisipin o sasabihing hindi maganda ng isang tao kapag siya ay may pupunahin

  • Ingles-imburnal – mabahong uri ng English o “murdered English” na ginagamit ng mayayabang at trying hard na mga Pilipino


  • Imburnal- sewer, drain, cesspit, open drain, gutter or canal

0

Ang "Palusot" Tradition sa Pilipinas...dahil sa kahinaan ng mga batas

Ang “Palusot” Tradition sa Pilipinas
…dahil sa kahinaan ng mga batas
Ni Apolinario Villalobos

Sabay pumutok ang mga balita tungkol sa piyansang napagtagumpayan ni Janet Napoles kaya nakalaya siya, at ang pagkalugi daw ng Loyola Plans kaya ang mga nagbabayad ng plans at ang mga mga nag-mature na ay hindi nakuha. Sa kaso ni Napoles, ang mga witnesses laban sa kanya ngayon ay nangangamba sa kanilang kaligtasan at nakanganga sa kawalan dahil hindi makapaniwala…na-shock. Sa kaso ng Loyola Plans, ang mga magulang ay humahagulhol at ang iba ay malamang inatake sa puso…samantalang ang kanilang mga anak ay out-of-school ngayon dahil walang pang-tuition.

Ang nagagawa ng mga walang perang pambayad sa magagaling na abogado at iba pang gastusin, ay hanggang sa pagsampa na lang ng kaso. Kung suwertehin mang umusad ay sandali lang. May libreng abogado nga sa PAO subalit, paano ang pamasahe papunta sa opisina nila, ang pagkain kung abutin sa biyahe dahil sa mala-impyernong trapik, ang mga dokumentong hahagilapin at ipapa-notarize? Ito ang nakikita ng mga kriminal, tulad ng mga estapador, illegal recruiters, drug lords, at iba pang mga anay ng lipunan. Dahil sa kahirapan ng pangkaraniwang Pilipino na halos hindi makakain tatlong beses sa isang araw, ang dokumento ng mga kaso nila ay nag-iipon na lang ng alikabok sa mga korte, hanggang magkalimutan….kaya, ang mga tiwali ay lusot!!!

Hangga’t may nakakalusot na mga tiwali dahil sa kahinaan at pagkakaroon ng maraming butas ng mga batas , mahihirapan talagang magkaroon ng hustisya sa Pilipinas…..